H21|❄️

1.6K 40 10
                                    

Pov. Claire

Wanneer ik wakker word doe ik langzaam mijn ogen open en rol ik zachtjes naar Reece toe. Wanneer ik merk dat hij is er niet is zucht ik. Hij is meer gaan werken afgelopen dagen, ik zie hem nauwelijks meer. Maar wanneer ik hem zie is hij toch echt wel de liefde van mijn leven. Zachtjes aai ik over mijn buik. Dit kleine wondertje heeft twee mensen nodig ik zijn of haar leventje. Ik heb besloten om er vanavond met Reece over te hebben.

Elke avond komt hij met nieuwe excuses dat er problemen zijn bij het hotel. Dingen die hij moet oplossen, het meeste in verband met Melissa. Ik durfde er niks over te zeggen, ik voel me ook zo schuldig. Ik ben namelijk de reden dat dit alles gebeurt is. Ik heb er geen spijt van dat ik Melissa in mijn leven heb gehaald, maar ik kon haar ook wat ruimte geven. Ik zucht en probeer m'n gedachte ervandaan te houden.

Ik besluit van te gaan eten en loop richting de keuken. Met een cracker in mijn hand eet ik mijn cracker. Ik zucht. Het is enorm saai alleen thuis.

Wanneer het bijna lunch tijd is besluit ik wat eten te maken voor Reece en dat beneden langs te brengen. Ik huppel bijna de gangen over, het klinkt misschien raar maar ik heb hem zo erg gemist. Het was enorm saai vandaag, veel kan ik niet doen.

Wanneer ik aankom zie ik hem niet aan zijn bureau zitten. Ik vraag een van zijn assistentes en hij zegt dat hij even doorbelt. Verward sta ik daar maar, een beetje teleurgesteld loop ik naar boven.

Ik ga alleen aan de eettafel zitten en eet langzaam zijn pasta salade op.

Pov. Reece

Ik loop het kopieer hok uit en trek mijn blouse strak. Ik kijk om me heen en loop nonchalant door.

Ineens komt mijn assistente naar mij toe. Hij zegt dat Claire langs was gekomen. Ineens voel ik me echt heel schuldig. Het was niet mijn bedoeling dat het zo ver ging. Ik schud het van me af en probeer vergeten wat zojuist is gebeurd. Claire is diegene die ik wil.

Ik loop naar mijn assistente en zeg dat ik de rest van de dag vrij neem. Hij kijkt me een beetje vermoeid aan. 'Meneer u heeft nog bespreking-'. Ik stop hem midden in zijn zin. 'Verzet het maar naar morgen', mompel ik. Hij kijkt me wat idioot aan. Ik ben nog steeds de baas en ga gewoon weg.

Wanneer ik binnenkom zie ik Claire op de bank liggen. Ik besluit naar haar toe te gaan. 'Hey baby', fluiter ik haar toe. Ze kijkt me aan met een grote glimlach. 'Moet jij niet werken', vraagt ze me verward. 'Ik neem graag vrij voor mijn prinses', fluister ik in haar oor.

Nog steeds voel ik me schuldig, het was een ongelukje. Het was nooit de bedoeling geweest dat het echt zo ver zou komen. Het zou echt online moeten hebben gebleven. Ik blokkeer het nummer waar ik wekenlang mee heb zitten bellen en kijk daarna weer Claire aan. Ze vraagt me of er iets is. Ik schud snel mijn hoofd en ze gaat liggen in mijn armen.

The Badboy's BabyWhere stories live. Discover now