The Badboy's Baby

H28|❄️

Pov. Claire

Bepakt met veel baby spullen en een koffertje druk ik moeizaam op de bel. Wanneer mijn stiefmoeder mij ziet vormt er een enorme glimlach op haar gezicht. Ze mompelt zachtjes mijn naam en neemt mij in haar armen. 'Ik heb je zo gemist,' mompelt ze. Ik geef haar een zoen op haar wang en loop naar binnen. Met moeite houd ik de tranen binnen, hoe moet ik haar gaan vertellen wat de echte reden is dat ik ben terug verhuist? Ik verstop mijn gevoelens diep in mij en snuif even om de tranen door te slikken.
Wanneer ik de woonkamer in loop, is de ruimte gevuld met mensen. 'Mam, wat is dit?' sis ik naar haar. Ze zegt niet en kijkt me alleen maar blij aan. Ze pakt de koffers uit mijn handen en loopt weg. Versteld kijk ik om mij heen, twintig paar ogen kijken me nieuwsgierig aan. Wanneer Lise en Michelle mijn kant op lopen komt er een grote glimlach op mijn gezicht. Ze slaan hun armen open, maar ik blijf verbaasd staan. Ongemakkelijk halen ze hun armen naar beneden en lopen ze dichter naar mij toe. 'Hey Claire, lang niet gezien,' zegt Michelle met een grote glimlach op haar gezicht. Ik probeer haar zo vrolijk mogelijk aan te kijken, maar het is moeilijk om mijn pijn te verbergen. 'Wat doen jullie hier?' stamel ik. 'Het is je "welkom-terug" feestje!' zegt Lise dan. Ik trek mijn wenkbrauw om hoog. Ik ben niet echt in een feest stemming, maar ik wil niet ondankbaar overkomen, dus bedank ik hun maar.

Wanneer ik iedereen heb gedag gezegd, sluip ik ongestoord naar boven. Ik loop mijn oude kamer binnen en leun moeilijk tegen de muur aan. Zonder dat ik het door heb rollen er tranen over mijn wangen. Ik krimp ineen en veeg ze snel weg, maar ze blijven maar stromen. Zo zacht mogelijk snik ik en slik mijn tranen door.

Wanneer ik niet oplet gaat de deur open en spring ik overeind. Vier paar ogen kijken me gebroken aan. 'Hey wat is er?' zegt een bekende stem. 'Carter, Kai!' mompel ik zachtjes en geef ze een knuffel. 'Sorry dat we zo laat zijn, deze hiernaast was..' Ik onderbreek Kai en wuif even met m'n hand dat het goed is.

Vermoeid ga ik weet op de grond zitten en de rest volgt. Lise streelt mijn wang en veegt de tranen weg. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Kai nu nog een keer. Ik probeer zijn naam uit te spreken, maar ineens komt er geen geluid meer uit mijn mond. Ik haal diep adem en kijk hun gebroken aan. 'Reece,' mompel ik zachtjes, met snikken en breuken in mijn stem. Michelle legt haar hand op de mijne en kijkt me bemoedigend aan. 'Hij..' even stop ik om een snik te onderdrukken. 'Hij heeft mijn hart gebroken en me laten liggen als vuil,' mompel ik dan, verbaasd door mijn eigen woorden. Ergens diep van binnen voel ik meer dan verdriet, ergens ben ik kwaad op hem dat hij me zo heeft achtergelaten en zijn kind.