SUGARMAN | Yoonmin

| SUGARMAN | 1+ GECE EVİN YANMASIN

Koyu bir gece, daha koyu bir günahkarı saklamak istemediğinde ne olur biliyor musunuz?

LANET EVİNİ YAKAR!

Tamam, tamam. Lanet bir orospu çocuğu olabilirim ama gecenin bana aşık olduğuna eminim. Zaten evde benim değildi. Kalabalığın arasında mavi saçlarımı beremin arasına tıkarak, kendimi saklamaya çalışmıştım. Sanki o odada ben yaşamıyormuşum gibi uzaktan sakin sakin izlemiştim. Ateşten korkmazdım. Pansiyonun içindeki eşyalarımda umrumda değildi. Telefonum, en sevdiğim yırtık siyah pantolonum ve ucuz eskimiş tişörtüm üstümdeydi. Daha ne isteyebilirim!

Yangının oksijeni bitirmesiyle, bende acımasızca daha derin bir nefes almıştım. Bunu kimin yaptığını biliyordum. Lanet Wang Jackson. Hala beni unutamamıştı puşt!

Kaldığım odadaki alevler azaldığında siyah postallarımı pansiyona doğru adımlattım. Sol elimde çubukta sosislimi yerken, pansiyonun sahibiyle karşılaşmıştım. Yaşlı bunağın tekiydi. Oflayarak resepsiyona uyuşukça ilerledim. Yaşlı bunak kaşlarını çatıp bana bakarken "21 numaralı odada sen oturuyordun değil mi?" Demişti. Göz devirip sosislimden bir ısırık daha almıştım. "Şimdiden söyleyeyim; yangını ben çıkarmadım. Tek kuruş alabilmek için kıçımı öpmelisin ihtiyar." Dedim ağzım dolu konuşurken. Ama dediğinden sonra sosislimi yere atıp bütün gücümle koşmak zorunda kalmıştım.

"Çok kaba bir veletsin Yoongi! Ama diyeceğim bu değildi. Odanı yakan serseriler seninle konuşmak istiyorlarmış." Dediği anda rengim solmuş ve kafasıyla gösterdiği yere baktığımda ise koşmaya başlamıştım. Siktir! Koca bir siktir!

Jaebum ve Jinyoung, siyah takımlarının içerisinde yüzleri kaskatı bir şey tartışıyorlardı. Bu ikisi buradaysa Jackson'da yakınlarda demekti.

Gittiklerini var saymıştım. Yani odamı yaktınız, yetmemiş miydi? Beni tekrar bulduğunuzu anladım salaklar! Mesajı almıştım.

Jaebum'la göz göze geldiğimde sertçe yutkunmak zorunda kalmıştım. Beni öldüreceklerdi! Arkamı dönüp bir daha asla gelmeyi planlamadığım pansiyonu geride bırakmıştım. Ağzımdan küçük ama tiz "Ağğ!" Adlı üç harf çıkmıştı koşarken. Ölmek istemiyordum! Wang çetesinden kurtulabilmek için şehir bile değiştirmiştim. Beni nasıl bulabilmişlerdi?! "Lanet olsun! Peşimi bırakın!!" Dedim bağırırarak. Onlarda hemen sözümü dinlemişti tabiki de(!)

Gür sesi işittiğimde ara sokaklara kendimi anca atmıştım. "Merak etme, şeker çocuk fazla canını acıtmayacağız!" Demişti Jaebum. Kovalamacamız bitmemişti. Daha hızlı koşmak isterdim lakin bedenen hareket etmekten bile nefret ederdim. Her şey güzel götüm içindi. Ayaklarıma adrenalin yardımıyla daha fazla yüklenmiştim. Koşuyordum işte, hem de hayatımda hiç koşmadığım kadar hızlı. Rüzgar suni deri ceketimin arasından sızıp ince tişörtümün varlığını unutturuyordu. Ama onlar benden daha uzunlardı ve bedenen daha yapılılardı. Yeri ezdiğimde botumdan çıkan sesi kaybettiğimde, artık dört adım sesi işitiyordum. En son çıkmaz sokağa girdiğimde çok geç fark etmiştim.

İşim bitmişti. Ağzıma sıçacaklardı.

"İşte seni yakaladık!" Dediklerinde son duâm için kendimi hazırlamıştım. "Hadi ama çocuklar. Bizler eski dostuz, Jinyoung sevdiğin kızı sana ben ayarlamıştım. Hatırlasana!" Dediğimde pişman olmuştum.

"Seni öldürmemi mi istiyorsun, mavi kafalı şeker? O saçlarını kendi çakmağınla yakarım. Salak velet, kızı yatağa atmıştın!" Demişti Jinyoung. Hafızamda pek iyi değildi doğrusu. Galiba her şeyi hakediyordum. Sikiyim. "Bu diğeri miydi? Hadi ama sana bir kız ayarladığıma eminim!" Dedim kurtulmaya çalışarak lakin sokağın başını kapatmışlardı. İki kişilerdi ve işleri bittiğinde belamı sikmiş olacaklardı.

• Yoonmin kurgularının kalıplaşmış olgularının dışına çıkmak istedim. ^-^ Biraz BTS ficlerine kafa atayımsşfldldö.

• Vote ve yorum atmayı unutmayınnnnnnnn, daha hızlı bölüm atmama sebep olabilirrr