Chanel Swan
Karnımı okşarken akmaması için büyük bir çaba sarf ettiğim gözyaşlarımı tutmaya çalışıyordum. Hamileliğimin 5. ayıydı ve 5 aydır yeterince ağlamıştım.
Bebeğimin tüm bu olanları ve annesinin üzüldüğünü hissetmesini istemiyordum.
Mia'nın ölümünden geçen 5. aydı. O gittikten bir hafta kadar sonra hamile kalmıştım ve yaşıyor olduğum tüm şeylerden pişmandım.
O haklıydı.
Mutlu olamayacağımı söylerken haklıydı.
"Güzel bebeğim, annen iyi. Sakın endişelenme, tamam mı?" Karnımı okşarken onunla konuşmayı sürdürdüm. Hamileler için üzülmek veya streslenmek çok tehlikeli bir durumdu, bebeğin düşmesine yol açabilirdi.
Karşımdaki aynadan yüzümü izledim.
Dudağım patlak ve elmacık kemiğim mordu.
Tek bildiğim şey Mia'nın yaşadığı her şeye rağmen Zayn'den hiçbir zaman şiddet görmemiş olmasıydı. Ben her gün dayak yiyordum. Defalarca kez kaçmaya çalışmıştım ama Zayn bir şekilde beni bulmuştu. Her polise şikayet edişimde üstü kapatılıyordu.
Şimdi benim de bir deli raporum vardı. Mia'ya yaptığı gibi bana da sahte olanını düzenlemişti.
Ondan nefret ediyordum.
"Bunu atlatacağız, oğlum. Söz veriyorum."
Kapının açılma sesini duymamla ayağa fırladım. O gelmişti.
Dudağının kenarındaki ruj izlerini ve tişörtünün açık bıraktığı boynundaki morlukları görmemle başımın döndüğünü hissederek duvara tutundum. Bir elim ise orada olduğundan emin olmak istercesine karnımı sarmıştı.
"Beni aldatmadın. Aldatmadım de Zayn." Hıçkırıklarım arasından çaresizce sorduğumda yüzüme alayla baktı ve yatak odamıza girip üstünü giyindi.
"Sonunun ondan farklı olacağını sanıyordun değil mi?" Güldü ve parfümünü sıkarken yanımdan geçti. Az önce girdiği dış kapıya gidip dolabı açarak bir spor ayakkabı giydiğini gördüğümde dediği şeyi duymamaya çalıştım. Bizim sonumuz farklı olacaktı. Mia'nınki gibi bitmeyecekti hiçbir şey. Birbirimizi seviyorduk. Seviyorduk. Sonsuza kadar da sevecektik.
"Zayn," dediğim gitmemesi için kolunu tutarken. Sol eliyle dudağının kenarındaki ruju sildi. "Nereye gidiyorsun?"
Kendini kolumdan kurtarıp ayakkabısını giydi ve gidip dünyayı başıma yıkmadan önce tek bir söz söyledi.
"Bilirsin, randevum var, karıcığım!"
***
düşünceleriniz? açıkçası başından beri hayalimdeki final buydu
şuraya rear view'dan bir kesit bırakayım,
"kalbin benimkinin peşine düşebilir mi?
çünkü senin bulman için vaktim yok
tüm sözler
melodiler ve anılar
kulağa saçma gelen hikayeler"
buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim
hoşçakalın
