Një jetë midis ferrit

11

Erresira kishte pushtuar jo vetem vendin ne te cilen ndodhej por edhe shpirtin e saj.Ishte burgosur lumturia ne qoshet me te errta e sado qe mundohej ta nxirrte qe aty ishte pothuajse e pamundur.Ushqeheshin perbindeshat me dhimbjen dhe vuajtjen e saj,lumturoheshin kur degjonin ate ze qe çirrej per ti  shpetuar ferrit ne te cilen kishte  rene.Ra viktime e te ligeve pa e kuptuar.E shkaterruan dhe ja moren ate qe ajo ndertoi me aq dashuri.Dukej si nje makth,nje enderr e keqe nga e cila nuk po zgjohej dot.Kishtw frike nga ajo enderr,kishte frike si nje femije i vogel i humbur ne nje bote te madhe.Kishte frike por nuk donte ta shfaqte,nuk donte ti tregonte perbindeshave dobesine e saj,nuk donte te qeshnin me te.Fituan kunder saj por kjo nuk do te thoshte se tashme duhej te dorzohej ne  nje lufte gjithmone ka nje raund te dyte.Nuk ekzistonte me ajo vajza e dashur me te gjith,ajo vajza qe i vinte keq per nje kotele,ajo vajza qe zgjaste doren per te tjeret.Ajo vajze vdiq per njerzit.Ne sy te tyre ajo nuk asgje pervecse nje vrasese e pameshirshme.Vajza e dikurshme jetonte vetem per  birin e saj.Ishte e vetmja force qe e mbante ate gjalle dhe te perballej me ato qe tentonin ta zhduknin pergjithmone.Vetem per te ate do te luftonte qe ta shikonte dhe njehere dhe sikur te ishte per here te fundit.Ne qoftese ne nje te ardhme do ta urrente ate do te ngopej vetem duke e shikuar nga larg.Aq shume po e digjte malli per te birin e saj saqe ishte gati te bente ndonje cmenduri.E vriste ate nene te gjore qe nuk do mundej te shikonte se si rritej djali i saj.20 vite te shkuara dem.E ndersa ajo ishte duke vuajtur nje denim te dyfishte dikush tjeter qe meritonte te jetonte kete ferr ishte i lire.

Pse te miret duhet te vuajne dhe te keqinjte te gezojne?

Per cfare vlen te jesh i mire ne kete bote kur e keqja triumfon?

Pse nuk mund te urrejm,te bejm keq,te shajme e te mallkojme me gjithe fuqine e shpirtit?

Pse te miret cilesohen gjithmone si te dobet?

Pse njerzit luajne me zemrat e te pafajshmeve, i thyejne dhe largohen pa e kthyer koken pas?

Ka kaq shume pyetje por fatkeqsisht nuk ka kurre shume pergjigje.

-Eja te dalim pak jashte.

-Jam mire ketu,faleminderit.

-Ke disa dite qe nuk ke dale nese vazhdon qendron ne shtrat do semuresh.

-Edhe?

-E kuptoj si ndihesh dhe pse une akoma nuk jam bere nje nene.

-Po cmendem duke mos ditur ku eshte im bir,po cmendem duke mos ditur a eshte mire.

-Alaina Miller keni vizita.

U ngrit nga krevati dhe perseri ja vune ato pranga te mallkuara.Ecen neper nje korridor te ngushte e shume te gjate derisa arriten ne vendin ku beheshin vizitat.
Ishte Dilani qe po e priste i ulur.Nxitoi hapat drejt tij per ta perqafuar por roja  nuk i lejoi.Dilani filloi ta shikonte me inat saqe ishte gati ta rrihte.

-Nuk e di cfare te them.Te te pys si je do te tregohesha nje idiot.

-Perpiqem te jem mire.

-Di gje ku e kan cuar Noahnin?

E si tia thoshte Dilani qe femija i saj kishte perfunduar ne nje jetimore.I vetem sikur prinderit e tij ta kishin braktisur me deshiren e tyre.

-Noahni....ndodhet....Alaina.

-Fol te lutem?

-Ne jetimore.

-Gjeja qe une dua me shume ne kete bote perfundon ne jetimore.Cfare dreq nene jam une keshtu?

-Alaina...

-Mos thuaj asgje por thjesht dua te me besh nje nder.

-Me thuaj