Një jetë midis ferrit

Epilog

Dhe ja ku jam,perseri ketu.E di Brian,pavarsisht te gjithave une te kam falur.Kam kuptuar qe ti nuk me ke dashur aq sa te desha une sepse nuk do ishim ketu ku jemi tani.As nuk te urrej se me shkaktove vuajtje,mesova shume gjera nga jeta,mesova gjera qe nuk i kisha njohur me pare e keto me bene me te forte.Une i kam harruar ato qe kalova tani jetoj me te tashmen dhe me te ardhmen.Eshte fryti yne i dashurise qe me sheroi te gjitha plages,kjo eshte e vetmja dhurate e bukur qe me ke dhuruar vitet qe kemi qene bashke.Mund te kishte qene shume ndryshe Brian,ti dhe une perkrah njeri-tjetrin bashke me femijen tone ose femijet tane.Gjithmone kam pasur deshire te kisha nje femije tjeter,ti dhuroja djalit tone nje moter por kjo mbeti nje enderr ne sirtar.

A je i lumtur tani?

Per familjen qe shkaterrove per nje femer si ajo!

Sdo te arrij kurre te kuptoj se cfare pe  tek ajo qe nuk e pe tek une.Tani nuk ka me kuptim asgje,ti je i tretur ne kete varr,nuk te ka mberur asgje pervec kockave.Ti meriton ferrin por une uroj me shpirt qe zoti te te kete falur parajsen.Nje dite do vi dhe une atje ku ndodhesh ti,shpresoj qe te pakten aty te mos na ndajne me.

Te kam dashur,te dua dhe do te dua gjithmone.

Me thuaj Brian Miller a eshte ky nje gabim!

***
-Nuk shikon ku e parkon makinen!

-Me fal,zoteri.

-Zhduku qe ketu perpara se te thyej turinjt.

-Liam,je ti!

-Me falni zonjush por nuk e di se cfare po thoni,mund te jeni duke me ngaterruar me dike tjeter.-Tha duke shkelur me kembe cigaren qe sapo kishte hedhur ne toke.

-Jo,jam e sigurt qe jo,zeri yt eshte shume i njohur per mua.

-Epo nuk di cfare tju them zonjsush,zeri im i embel eshte i njohur per te gjitha vajzat.

-Liam,mjaft u talle me mua dhe pranoje qe je ti.

Pas nje minut heshtjeje,Liami foli..

-Shoh qe te qenka kthyer shikimi Niki,jam i lumtur per ty.

-Ti sikur nuk ishe Liami!

-Mjaft tani Niki.E pranova dhe po,une jam ai Liami qe ti njeh.

-Gjithe keto vite,u largove dhe nuk erdhe asnjehere te me kerkoje,me braktise pa asnje shpjegim.Perse Liam,perse?

-Nuk ka asnje arsye,thjesht ika.

-Thjesht ike,ashtu.Me thuaj te verteten.

-Cfare kuptimi ka tani,cfare do te ndryshonte po te ta thoja?

-Une  duhet ta di cila eshte arsyeja e ikjes tende.Cdo dite pyesja veten ku gabova qe ti ike apo mos ndoshta te tjeret filluan te te perqeshin se qendroje me nje te verber.

-Jo,sigurisht qe jo.Mua asnjehere nuk me kane interesuar se cfare te tjerer thonin.

-Atehere!

-Une te vrava Niki,une.Ate dite kur ti po me flisje per aksidentin ai djali qe po ngiste makinen ate nate dhjetori isha une.Nuk mund te ta thoja u ndjeva keq.

-A nuk e mendove ndonjehere se si ndihesha une?
Duhej te ma thoje Liam,gjerat mund te ishin njesoj,cfare do ndryshonte tek une kur ne ishim femije,te dy kishim faj.Une nuk duhet te dilja ne ate orar jasht dhe ti nuk duhej te kishe ngare nje makine.Une e kisha harruar te shkuaren Liam,une po jetoja te tashmen dhe po mendoja nje te ardhme me ty.

-Me fal,te lutem e pranoj u tregova nje idiot.

-Ti hoqe dore nga nje e ardhme me mua Liam,hoqe dore shume vite me pare.Nese do te me doje me te vertet do me kerkoje,do luftoje