Një jetë midis ferrit

16

-Pershendetje.

-Urdheroni uluni.

U ulen e shikonin njeri-tjetrin.Ishin te lumtur e te sigurt ne hapin qe do te hidhnin.Ishte nje deshire e lindur qe nuk e shua kurre.Do ti jepnin dhuraten me te bukur njeriut qe donin pa kushte ne kete jete pikerisht diten e ditelindjes.

-Jam shume e lumtur per ate qe po beni.Me besoni nuk do te jeni vetem ju te lumtur por dhe dikush tjeter.Ju lutem kaloni ketej.

Ishte nje oborr shume i bukur i zhurmshem nga zerat e femijeve qe loznin te lumtur me njeri tjetrin.Ishin shume e nuk dinin ke te zgjidhnin.E keni parasyshim ate momentin kur shikojme yjet e duam te gjejme ate me te vecantin nga te gjithe, ashtu ishin edhe ata ne kerkim te me te vecantin.E duke kerkuar gjithandej neper ate oborr gjigand ajo vereu dicka.Ishte nje femije por nuk dukej se ishte I lumtur.Dukej I vetmuar I ftohte I heshtur.Me hapa te ngadalta iu afrua qe te mos e trembte e ul prane tij.Nuk levizi nuk beri as edhe nje zhurme,mbajti te njejtin  qendrim para se te vinte ajo grua e panjohur.

-Si te quajne?

Nuk mori asnje pergjigje.Dukej kokforte dhe I pelqente te sillej ashtu me te.

-Nuk do te me flasesh...Mos ki frik une nuk do te bej asgje.

-Mami im nuk eshte e keqe dhe nese edhe ti do te thuash fjale te keqija per mamin tim do te qelloj me gur.Ik qe ketu ik dua vetem mamin tim.

-Jo shpirt une nuk kam ardhur te flas keq per mamin tend,une dua thjesht te flas me ty.E di qe je nje femije shume I lezecem.

-Nuk me llaston dot-tha duke mbledhur duart kryq dhe duke rrudhur vetullat.

Qeshi.Po I pelqente ai femije ishte ndryshe nga ato qe kishte pare.Ai kishte dicka te vecante qe e ben ate ta donte qe ne ate momente.

-Mund te me thoni cfare ka ndodhur me kete femije?

-Historia e tij eshte ndryshe nga te gjithe femijet qe ndodhen ketu.Eshte nje histori e trishte.Nena e tij ndodhet ne burg sepse vrau te shoqin ndersa ai vet vdiq.Ka disa dite qe refuzon te flase te haje sillet keq me te gjithe.Ishte mire kur erdhi ketu por nuk e di pse ndryshoi.Kerkon vetem nenen e tij dhe kaq.

-Une dua ta birsoj kete femije.

-Jeni e sigurt Zonja Morris?

Ajo pa nga I shoqi per te marre konfirmimin e tij.

-Nese ti e do kete femije Evelin do ta marrim ne familjen tone.

-Ne rregull por procedurat e biresimit zgjasin pak lerni nje numer telefoni dhe ne do tiu telefonojme.

U afrua e puthi ne faqe dhe para se te largohej I tha.

-Ti do te kesh jeten qe po te mohohet.Une ndoshta nuk jam personi qe ti do nuk jam nena jote e vertete por do te jem e tille edhe nuk do ta ze kurre vendin e nenes tend.

Ishte thjesht nje femije e nuk I meritonte te gjitha keto.Ai duhej te jetonte moshen me te bukur te tij.Duhej te shijonte femijerine dhe jo te rritej para kohe.Me Noahin jeta nuk po tregohej aspak e mire por gjithmone ekziston nje shprese e vogel nje rreze drite qe ndricon rrugen nje dore qe  te kap fort e te largon nga erresira.

Do te ndryshonte me te vertet fati atij femije?

Do te largohej pergjithmone aty?

A ishte ai engjelli per te cilen vogelushi Noahn kishte nevoje?

***

-Sa kohe kemi qe nuk jemi pare?

-Po...shume.