Një jetë midis ferrit

13

-Te dhemb.

-Pak.

-Perse Alaina,perse ngaterrohesh me to.Jane femra shume te rrezikshme e sidomos Violet.Nuk mund te besh te forten dhe te guximshmen ne kete vend.

-Nuk me ka mbetur asgje Ambra.Dhimbja qe ndjej brenda vetes eshte me e madhe se grushtat ne fytyre.

-Mos fol keshtu ti ke Noahnin,djalin tend.

-Po e kam dhe po rritet i vetem pa mua.

-Une shpresoj qe do bashkohesh shume shpejt me te.

-Sikur Ambra sikur.

-Zonja Miller keni vizita.

-I thoni qe nuk dua ta takoj faleminderit.

-Eshte ai burri qe vjen gjithmone...Dilan apo jo?

-Po ai eshte.

-Perse refuzon vazhdimisht ta takosh?

-Sepse ai eshte ish burri i gruas qe me shkaterroi jeten.

-Ne rregull por nuk ke pse vazhdon dhe e denon Dilanin per te gjitha keto qe ndodhen.Jam e sigurt qe nuk ka faj se ka qene i lidhur me nje grua si ajo.Dashuria ndonjeher te verbon.

-Gjithsesi,nuk dua te flas me per keto.Eja te dalim pak ne oborr.

***
Donte te fliste me te por pse dreqin nuk e takonte?Ikte cdo dite ne burg per ta pare por ajo vetem e refuzonte a thua sikur te ishte ai fajtori per te gjitha keto qe ndodhen.Ecte neper ato rruget e qytetit me hapa te shpejta dhe duke folur me vete.Njerezit qe e shikonin mund te mendonin se ishte nje i cmendur por ishte thjesht nje njeri qe po kalonte dite te veshtira ne jeten e tij.Ishte larguar nga shkolla qekur Alaina u fut ne burg.Nuk mund te rrinte te punonte ne ate vend.Nese e shikonte Eimen me siguri do ta vriste per ate qe i beri.Hapat e tij ndaluan perpara nje ndertese te madhe me ngjyre kafe te erret.Trokiti disa here dhe me pas ajo porte gjigande u hap.Perballe tij qendronte nje vajze e re shume e bukur e cila i buzeqeshi embel dhe e pershendeti.

-Ku eshte?

-Ne oborr duke luajtur.

Ishte ashtu sic e pershkruante Alaina.Nje femije i embel dhe shum i bukur.I ngjate shume asajt.Me mire keshtu dhe kur te rritej shpresonte ti ngjante asajt dhe jo te atit.

-Noah dikush ka ardhur te te takoje.

E shikonte cuditshem vogelushi ate burrin e panjohur qe qendronte perballe tij.Ai nuk u largu,nuk kishte frike nena e tij e kishte mesuar te mos kishte frike dhe te mos u fliste te panjohureve,por ai aty nuk ishte vetem ishte rrethuar nga shume njerez dhe mund te perballej pa problem me burrin e panjohur.

-Kush je ti.Une nuk te njoh ty-Tha Noah me nje ze serioz nderkohe Dilani filloi te qeshte nga ajo pergjigje qe ai i dha atij.

-Nje shoku mamit tend.

-Ti je xhaxhi Dilan ai qe mami zihej shpesh me babin tim.

-Jo jo jo nuk eshte ashtu.Une me mamin dhe babin tim ishim shume shoke te ngushte.

-Po atehere pse ziheshin mami me babin tim?Pse babi ndryshoi xhaxhi Dilan dhe filloi ta rrihte mamin?Babi im nuk eshte eshte shnderruar ne yll atje lart ne qiell ndersa mamin tim e cuan shume larg.

Dilani u habit kur e degjoi te fliste keshtu.I dukej sikur kishte perballe nje djale te rritur dhe jo nje vogelush.Cfare ti thoshte atij fjalet i kishin ngecur ne fyt.Pyetjet e tij e kishin bllokuar ate.

-Te rriturit ndonjehere zihen,ndryshojne dhe atehere kur mendon se do jeni gjithmone bashke atehere permbyset gjithcka.Te vjen si nje goditje mbas shpine dhe i thua vetes Cfare ndodhi qe arritem deri ketu?Mami jot e donte shume babin tend.Ajo eshte nje grua shume e mire dhe ti ji gjithmone krenar per te.