Një jetë midis ferrit

27

-Nuk mund ta besoj...Niki vertet me fole ti,vertet ti ma shtrengove doren.

-Ku jam Noah!

-Ne spital,por hapi syte dhe me shiko mua.

-Po perpiqem budalla.

Qepallat i rendon por perseri ajo po i jepte vetes force ti hapte syte dhe ia doli,por.....prit.
Cfare ishte kjo erresire!
Perse nuk po arrinte te shikonte asgje pervecse nje ngjyre te zeze e te erret qe te fuste friken!

-Ku ndodhem Noah!

-Te thashe je ne spital.

-Po atehere pse une nuk po arrij te shikoj!

-Cdo te thuash me nuk po arrij te shikoj?

-Nuk shikoj asgje,asgje gjithcka ketu eshte errsire dhe vetem errsire.-tha duke bertitur me te madhe.

Ishte aq e friksuar saqe hoqi te gjitha aparaturat dhe u ngrit nga krevati,por duke qene se kishte muaj qe nuk levizste u rrezua dhe filloi te qante.Noahni shikonte te motren dhe u friksua dhe me teper,vrapoi neper korridor duke thirrur nenen e tij.

-Cfare ke bir,ngadale perse vrapon keshtu!

-Niki!-tha duke marre fryme me shpejtesi.

-Mos i ka ndodhur gje vajzes time!

-Ajo u zgjua.

-Majk!-tha duke pare nga ai me dy sy qe po i shnderrisnin nga gezimi.

-Por....

Noah nuk arriti te mbaronte ate qe do te thoshte sepse doktori dhe dy infermiere vrapuan me shpejtesi per tek dhoma e Nikit.Ata nuk po kuptonin asgje.Perse i gjithe ky nxitimin!Perseri ankth,perseri ato ndjenja te mallkuara qe i trazonin shpirtin.

-Eja,ngrihu!

-Kush je ti?

-Jam doktori qe po merret me kurimin tuaj.

-Doktor,perse nuk po arrij te shikoj asgje pervecse kesaj erresire?

-Erresire!

-Ju lutem dilni jashte,duhet te vizitoj pacienten dhe nuk do te ishte mire per ju te qendronit ketu.

-Me thoni cfare ka vajza ime?

-Nuk dua tiu them asgje derisa te jem i sigurt per kete?

-I sigurt per cfare?

-Shikoni per shkak te atij aksidenti vajza juaj ka ngelur e verber dhe duhet te di nese ky eshte nje verbim i perkohshem apo i perhershem.

Mjaftuan vetem keto fjale qe ta shkaterronin ate nene gjore.Nuk pati mundesi te fliste apo te qante sepse ne nje moment dhe ajo pa erresire njesoj si vajza asaj,nje bote pa ngjyra,po perjetonte friken me te edhe pse donte te ishte erresira aq e gjate sa e te vogles se saj nuk zgjati shume, ra ne dysheme pa ndjenja.

-Evelin!....Evelin!

-Dergojeni ne dhomen tjeter ngjitur dhe bejini nje qetesus.

-Ne rregull doktor.

-Merreni dhe kete djaloshin dhe largojeni qe ketu.

-Jo,une dua te qendorj me motren time.

-Djalosh,nena jote ka shume nevoje per ty,shko qendro me te.

Nuk kundershtoi,kishte te drejte nena e tij vertet kishte nevoje per te.Ishte e derrmuar,e lodhur.Nuk e kishte pare kurre ne ate gjendje ate femer te bukur dhe plot energji.Vertet qe pika e dobet e nje nene eshte femija i saj dhe nese do te lendosh nje nene godite aty ku i dhemb me shume dhe atehere po qe do te fitosh.