"ခင္ဗ်ားက မဆိုးဘူး.. မိုက္တယ္ 😉 "
မ်က္လံုးေလးတဖက္မွိတ္ကာ လက္မေလးေထာင္ရင္း သစ္ ေျပာလိုက္သည္
သတိုးကေတာ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ ျပံဳးျပလိုက္ကာ
"မင္းကေတာ့ဆိုးတယ္"
သစ္ မ်က္ႏွာေပးက ခ်က္ခ်င္းဆူပုပ္သြားကာ
"ဘာ... ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္ကဆိုးရမွာလဲ 😕"
မ်က္ႏွာႏွစ္ခုကို နီးနီးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနေအာင္
သတိုးကပ္လိုက္ၿပီး
သစ္မ်က္လံုးေတြကိုေသခ်ာေလးၾကည့္ ႏႈတ္ခမ္းပိစိကို အသာေလး နမ္းလိုက္ၿပီးမွ
"ထန္တယ္ေလ... "
အႏွီေကာင္ေလး သစ္က သူ႔ကို အသာေလး ထိရံုေလးနမ္းကာ ဘာအဆင့္မွဆက္မတက္လို႔မေက်နပ္သည့္ ပံုႏွင့္ လက္ကေလးပိုက္ကာ ေခါင္းကိုခ်ာခနဲ ဟိုဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး
"Goေတာ့ Goေတာ့"
"အင္း... "
ကုတင္ေပၚကထကာ အဆင္သင့္ျပင္လာတဲ့အက်ႌေတြကို အိတ္ထဲက ထုတ္ဝတ္ရင္း သတိုး ေျပာလိုက္သည္
"ေနာက္တႀကိမ္... မင္းအဆင္ေျပမလား"
"ဘယ္ေန႔လဲ"
"သဘက္ခါ"
"ဘယ္အခ်ိန္လဲ ... ကြၽန္ေတာ္ မနက္၈နာရီကေန ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအထိ အလုပ္႐ွိတယ္ "
"အဲ့တာဆိုလဲ ၂နာရီေလာက္ကစတာေပါ့ အဆင္ေျပမလား"
"ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ... ဘယ္ႏွခ်ီလဲ"
"ညေန၆နာရီထိ ယူၾကတာေပါ့ .. အေရအတြက္ကေတာ့..? "
"okok မေျပာနဲ႔ေတာ့..."
"ေစ်းက အဲ့ေန႔မွညိွမလား?"
"အင္း... အဲ့ေန႔မွ ညိွတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ အနားယူေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ားသြားေတာ့ cameraေတြပါ တခါထဲ သိမ္းသြား"
"သူတို႔လာသိမ္းလိမ့္မယ္ ... အဲ့ေန႔က်ရင္ cameraman မေခၚေတာ့ဘူး ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ဆင္လိုက္မယ္ okမလား"
"ပိုေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ... "
"Ok bye bye "
လက္ကေလးေျမႇာက္ျပလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သတိုးကိုေက်ာေပးကာ လွဲခ်လိုက္သည့္ သစ္
