သစ္ ေျပးေနရတာလဲ ေမာလွၿပီ အေနာက္ကလိုက္ေနတဲ့အန္တီႀကီးကလည္း လိုက္ျမဲလိုက္ဆဲ သစ္ဘာေၾကာင့္ေျပးေနရမွန္းလဲမသိ
အဲ့အန္တီႀကီးကိုလည္း သစ္မသိ
ဒါေပမယ့္ သစ္ထြက္ေျပးေနရသည္
အေရွ႕ကေန အရွိန္နဲ႔ေျပး၀င္လာတဲ့ကားတစီးေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔ကြယ္ကာ ေအာ္လိုက္မိေတာ့သည္
"အားးးးးး"
"သစ္ ... ဘာျဖစ္တာလဲ ... သစ္"
ၾကားရတဲ့အသံေတြကလည္းနီးတခ်က္ေ၀းတခ်က္ႏွင့္ ျမင္ရတဲ့ပံုရိပ္ေတြကလည္းေ၀ေ၀၀ါး၀ါးရယ္
ပိုၿပီးအျမင္ရွင္းေစရန္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း
ပံုရိပ္ေတြက ေ၀၀ါးေနဆဲ
ပါးျပင္ေပၚကစိုစြတ္စြတ္အရာေတြကို လက္နဲ႔စမ္းမိေတာ့
*မ်က္ရည္ေတြမ်ားလား?*
ဟုတ္ပါတယ္ သစ္တကယ္ကိုမ်က္ရည္ေတြက်ေနကာ အသံေတြကနီးလာလိုက္ေ၀းသြားလိုက္
ပံုရိပ္ေတြကလည္း ေ၀၀ါးေနေရာ
"ဦး..ျမတ္"
"ဦးျမတ္ ဒီမွာေလ ကေလး"
လူအရိပ္ႏွစ္ခုကိုပဲေ၀၀ါးစြာျမင္ေနရတာမို႔ ဘယ္သူျပန္ေျဖေနမွွန္းသစ္မသိ
"သစ္ကို လက္ေလးယမ္းျပေပးပါလားဟင္ ဦးျမတ္"
ဘယ္ဘက္ျခမ္းက အရိပ္ကလက္ယမ္းျပလာတာမို႔
"ဦးျမတ္က ဘယ္ဘက္ကလား"
"ဟုတ္တယ္ကေလး"
"သစ္ဖုန္းကိုယူလိုက္ပါ Family Drလို႔မွတ္ထားတာရွိတယ္ အဲ့လူကိုသြားေခၚေပးပါေနာ္ ဦးရိပ္"
ညာဘက္ျခမ္းက အရိ္ပ္လႈပ္ရွားသြားတာကိုေတြ႕ေတာ့မွ
"ဦးျမတ္ .. သစ္ ဘာမွမျမင္ရဘူး"
ေျပာရင္းနဲ႔မ်က္ရည္ေတြေ၀့လာကာ မ်က္ႏွာေပၚလက္ကေလးအုပ္ရင္းငိုေနတဲ့သစ္ကို
"မဟုတ္တာ ကေလးရယ္ ခဏတျဖဳတ္ျဖစ္တာပါ မငိုပါနဲ႔ကြာ မ်က္လံုးေတြေအာင့္ကုန္မယ္ကြ လိမ္မာပါတယ္ကြာ"
ငိုေနတဲ့ကေလးကို ထူကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္ၿပီး သတိုးေခ်ာ့ေနမိရင္း နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့
