"ပင္ပန္းေနၿပီ အိပ္ေတာ့"
သစ္ကို လည္ပင္းနားထိေစာင္ျခံဳေပးကာ ထထြက္သြားတဲ့သတိုးကို မ်က္ေစာင္းခပ္ႀကီးႀကီးထိုးလိုက္ရင္း ကုတင္ေျခရင္းမွာရပ္ေနတဲ့ ရိပ္ကို မ်က္လံုးေလးတဖက္လွမ္းမွိတ္ျပၿပီး
"ဦးရိပ္ စားမလား"
သစ္လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ရိပ္က လွ်ာတခ်က္သပ္သည္ ေနာက္ေတာ့မွေလပူတခ်က္ထုတ္ရင္း
"ေနာက္မွေပါ့"
သစ္ကိုအၾကည့္လႊဲသြားတာမို႔ ဘဲႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို သစ္အေသတင္းသြားကာ
"အသားမစားတဲ့က်ား မၾကံဳဖူးပါဘူး ဘယ္ႏွယ့္"
သစ္ေျပာတာကို ၾကားေသာ္လည္း laptopတစ္လံုးနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အလုပ္ေတြသာ ကုန္းလုပ္ေနၾကသည္
"ဘယ္လိုလူေတြပါလိမ့္ ငါ့ကို ဒီအတိုင္းပစ္ထားႏိုင္တာ အံ့ေရာ"
စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေအာ္ေျပာၿပီးကာမွ ..
ေစာင္ေတြကို ဟိုတြန္းဒီတြန္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ သစ္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္
သစ္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွပဲ သတိုးနဲ႔ရိပ္လည္း သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္
သစ္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"အဟြတ္ အဟြတ္"
"အဟမ္း"
ႏွစ္ေယာက္သား ေခ်ာင္းေတြဆိုး တံေထြးေတြ သီးကုန္ၾကေတာ့သည္
မျဖစ္ ခံႏိုင္ရိုးလား??
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးၿပီး ဖင္ေထာင္ကာအိပ္ေနေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က Underwearခြ်တ္လိုက္မွန္းမသိတဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေနတဲ့ ေပါက္စီႏွစ္လံုးက ျဖဴေဖြးၿပီး ေျပးကိုက္ခ်င္စရာေကာင္းေနေရာ
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုး အေတြးတူေနတာမို႔
တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္လုပ္မိကာမွပိုဆိုး
သစ္ခြ်တ္ၿပီး လႊတ္ပစ္ထားတဲ့ Underwearဆီအၾကည့္ေရာက္သြားကာ
လွ်ာေတြပါသပ္မိေတာ့သည္
ဒီအတိုင္းဆက္ေနရင္ အေျခအေနမဟန္တာမို႔
စိတ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးေလွ်ာ့ကာ သတိုးက Underwearကိုသြားေကာက္၍ ေလွ်ာ္စရာအ၀တ္ေတြထည့္တဲ့ျခင္းထဲသြားထည့္သည္
