ဒီလူႀကီးေတြက ပညာျပမွေတာ့ ..
သစ္ကလည္းၿငိမ္ေနရိုးလား
ဒါဆို ရာဇ၀င္ရိုင္းသြားမွာေပါ့..
အ၀တ္အစားေတြ ထခြ်တ္ၿပီး သူတို႔ဘက္ကို ဖင္ေပးထားလိုက္သည္
အေနအထိုင္ပိရိေသသပ္လွတဲ့သစ္ေၾကာင့္
ေနာက္ၾကည့္မွန္ကၾကည့္မိတဲ့ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးနဲ႔
"သစ္ .. မင္းဘယ္လိုေနေနတာလဲ"
သည္းမခံႏိုင္သူ ရိပ္က စိတ္ျမန္ျမန္နဲ႔ထေျပာေတာ့
ေခါင္းေလးတခ်က္ပင္မေစာင္းၾကည့္ပဲနဲ႔ သစ္္ကေျဖသည္
"ေညာင္းလို႔ လဲေနတာေလ မေတြ႕ဘူးလား"
"မေတြ႕လို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး
မင္းေနပံုထိုင္ပံု မဟုတ္လို႔ ေျပာေနတာ
သူမ်ားတကာျမင္သြားရင္"
"ျမင္ပေစေပါ့ .. ဦးရိပ္သိဖို႔က သစ္က photo modelေနာ္ သစ္ရဲ႕ ကိုယ္ကို မေတြ႕ဖူးတဲ့သူရွိခ်င္မွရွိမွာ"
"မင္း....."
ခပ္ေခ်ေခ်ျပန္ေျပာေနတဲ့သစ္ကို ျပန္ေျပာစရာစကားမရွိေလာက္ေအာင္ အ သြားတာမို႔ ရိပ္မွာ ေဒါသေတြထြက္လာကာ
"ကိုကို ကားရပ္လိုက္"
"လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ဘယ္လိုရပ္မလဲကြ
ခဏေစာင့္ .. "
ခဏေစာင့္ဆိုၿပီး နီးစပ္ရာ ကန္ေတာ္ႀကီးကြင္းထဲေမာင္းခ်သြားလိုက္သည္
ကန္ေတာ္ၿကီးမွာလူျပတ္တဲ့ေနရာမ်ားတယ္ေလ သိတယ္ဟုတ္?
လူေတာ္ေတာ္ရွင္းတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့မွ
"ကဲ သစ္ .. ေရွ႕ခန္းကိုႂကြခဲ့"
သတိုးက ေျပာေတာ့
"ဒီပံုစံနဲ႔လား?"
"မလာရဲဘူးလား? ေစာေစာက ရိပ္ကို မင္းေျပာေတာ့ မင္းကိုယ္ကို ျမင္ဖူးၿပီးသားဆို
ရွက္ေနစရာလိုေသးလို႔လား?"
သတိုးက သူေျပာရင္ လုပ္မွႀကိဳက္တာကို သိတာမို႔ အထြန္႔ထပ္တက္မေနေတာ့ပဲနဲ႔ ကားေပၚကေန ဒီအတိုင္းသာ ဆင္းလိုက္ၿပီး
တံခါး အဆင္သင့္ဖြင့္ေပးထားတဲ့ သတိုးဆီသြားလိုက္ကာ ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္သည္
