Wattys 2019 Kazananı (Yeni Yetişkin) 🏆
[...] Bir kitapta okumuştum. Şöyle yazıyordu: "Boğazı dantel gibi süsleyen Kız Kulesi, her şeye tepeden bakan kibirli Galata'ya âşık oluyordu."
Benim kalbim ise yıllar öncesinde aşka düşmüştü, o kibirli perden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Yani... Biz diyoruz ki düğünü yeni yıldan sonra hiç geciktirmeden bahar da yapalım. Böyle mart ya da nisan gibi. Hem annemler de uzatmamamızı söylüyorlar zaten.''
Eda tüm şen şakraklığıyla bir haftadır dilinde dolanan düğümleri Gamze ve Derya'ya dökerken sessizce sıcak çikolatamı yudumlayarak izliyordum, onlar arasında geçen düğün muhabbetini.
Düğün, evlilik, aile kurma ve bununla gelen büyük bir sorumluluk. Kulağa bir genç kız için oldukça şatafatlı bir hayal olarak resmedilirken, benim açımdan bakıldığında büyük bir korkudan ibaretti.
Gerçekten değer miydi hayatını bir insana bağlamaya ve onunla birlikte nefes almaya? Aynı yastığa baş koyup, güne onunla merhaba deyip ve geri kalan saatlerde ise yalnızca onu özlemeyi isteyerek geçer miydi koca zaman?
Evlilik neydi? İnsanlar neden bu kadar bağlıydı geleneklere ya da annem neden ısrarla evlenmemi istiyordu? Bilmiyordum ama benim gözümde insanın hayatını sınırlandırmasından başka bir şey ifade etmiyordu. Yuva kurmak, annelik hissini tatmak elbette çok kutsaldır ama her şey için henüz çok erken olduğunu düşünüyordum. Kendim için de Eda için de böyle hissediyordum. Henüz yirmi iki yaşındaydı ve bana kalırsa acele etmesine bile gerek yoktu ama onun tarafından bakıldığında tam zamanıydı. Bazı şeyler için geç kalınmadan yapılması gerektiğini savunurdu. Evlilik ise bunlardan sadece biriydi. Eda büyümeyi de hayatın zorluklarına atılmayı da canı gönülden istiyordu. Ahmet'le büyük bir aile olmak için sabırsızdı.
Bir anlığına kendimi onun yerine koyduğumda aslında anlayabiliyordum hissettiklerini. Söz konusu sevdiği adam olduğunda asla geç kalmak istemiyor, hayatının geri kalanını dolu dolu onunla sürdürmek istiyordu. Günün birinde sabaha onunla uyanmaya başlayacak ve günün sonunda yeniden onun kollarının arasına sığınacaktı. Hangi kız istemezdi ki bunu? Murat şimdi karşıma geçip, ''Hadi evlenelim,'' dese hiç düşünmeden kabul ederdim asla yanıma yaklaştırmadığım o eylemi. Fakat son günlerde gözlerimin önünde olanları gördükçe pek de ümidimin olmadığını hatırlıyordum bu boş hayaller için. Belki de boş hayal olarak adlandırdığım için yakınımda tutmuyordum bu evlilik kavramını.
Şans eseri hepimizin dersleri aynı anda araya girince WhatsApp grubunda konuşarak kampüsün büyük kafeteryasında buluşmuştuk. Derya ve Gamze aralarındaki muhabbeti iyice ilerletince Eda herkese tek tek mesaj atmak yerine böyle bir çözüme başvurmuştu. Eh, üşengeç bir insan olarak benim de işime gelmişti.
Araya girdiğimiz andan beri günlerdir dilinde olan düğün mevzusunu kızlara da açıklamıştı. Teyzem ve eniştem artık daha fazla uzatmalarını istemediklerinden baharda düğün yapma fikrini ortaya atmıştı. Eda da zaten böyle düğün dernek işlerine iyice merak saldığından hiç itiraz etmeden kabul etmişti. Hatta şimdiden elbiselerimizi ayarlayabilmemiz için bizi köşeye sıkıştırıyordu.
