AŞKA DÜŞÜŞ (TAMAMLANDI)

18.Bölüm | Part II

Instagram: askadususofficial / missfirat

Playlist: Adamlar - Sarılırım Birine

18.BÖLÜM | Part II

İlkokul zamanlarındayken okul servisi beni sokağa bıraktığında hemen evin yolunu tutmadığımı hatırlıyordum. Anneme haber vermeden gizlice çocuk parkına gider ve bir süre orada vakit geçirirdim. Beslenme çantamın içinde kalanları oturduğum bankta tek başıma yerken gözlerim hep parkta annesiyle oynayan çocukların üzerinde olurdu. Onları izler, imrenir ve bazen de nefret ederdim çünkü onların annesi vardı. Benim de bir annem vardı ama biz hiçbir zaman parkta çocuğuyla oynayan, onu salıncakta sallayan ve sonrasında koşarak annesinin kucağına atlayıp gülücükler saçan anne kız ilişkisine bürünememiştik. Aramızda hep büyük bir mesafe vardı.

Sadece ilkokulda da değil hiçbir zaman birbirimize karşı samimiyetle yaklaşamamıştık. Mesela ben ilk kez regl olduğumda bile o korkumu koşarak gelip anneme anlatamamıştım. Teyzemi tercih etmiş, onun beni yatıştırmasına izin vermiştim. Ya da ilkokuldaki ilk aşkım Hasan'dan, lisede tutulduğum Murat'tan, arkadaşlarımla olan kavgalarımdan, öğretmenlerimle olan sorunlarımdan bile anneme bahsetmemiştim. Şimdi düşününce paylaştığımız hiç özel bir anımızın bile olmadığını fark ettim. Üzücü ama gerçekti.

Zaman geçtikçe ve ben büyümeyi sürdürdükçe annemle aramdaki ilişki hiçbir zaman değişikliğe uğramamıştı. Yaşlarımız ilerlemiş, fikirlerimiz değişmiş ama birbirimize olan tutumumuz asla değişmemişti. Annemle zıt kutuplardık ama hiçbir şekilde birbirimize çekilmiyorduk. Mıknatıslar bizi hep ters yönlere itiyordu. O ak ise ben mutlaka kara oluyordum. O bir şeyi yapmamam için diretirken ben ısrarla baş kaldırıp yapmak istiyordum. Hiç unutmuyordum, on iki yaşındayken sırf dışarı çıkmak istemiyorum diye beni zorla yatağımdan çıkarıp altın gününe götürmüştü. Geçen zaman boyunca yüzümdeki somurtkan ifadeyi düzeltmemi istemiş ve ben inadımdan asla bir adım geri atmamıştım.

Annem despot bir kadındı. Yaptığım ya da yapmak istediğim her şeye bir kulp bulur, beni vazgeçirmek için elinden geleni ardına koymazdı. Oyunculuk hayallerimden de bu yüzden vazgeçmemiş miydim zaten? Bu kısır döngü hayatımda hep büyük bir sorun olmuştu. Hep seçimlerle mücadele etmiştim. Ailem yurt dışına çıktığında bile yakamdaki ellerini mutlaka hissetmiştim.

Yıllar geçiyordu belki ama annemle aramızdaki ilişki asla düzelmiyordu. Aynı düzen, aynı inatçılık devam edip sürüyordu. Değişen ise sadece yaşlarımız oluyordu. Annem hep beni kontrol altında tutmak istiyordu. Özgüvenimi kırıyordu. Bense hep asi kızı oynayıp kafama estiği gibi yaşamayı seçiyordum. Hayatım boyunca sürekli sınırlandırılmıştım ama üniversiteye geçtikten sonra kendimi geri çekmek yerine artık bir şeyler de benim istediğim gibi olsun diye diretmiştim. Sonuç ise tam karşımda duruyor ve sağ elinde benim en sevdiğim tavşanlı kışlık terliğimle bana selam veriyordu.

''Demek sen bizden habersiz üniversiteni değiştirirsin? Demek sen bizden habersiz İstanbul'a yerleşirsin?''

Sesindeki aksiliği, katılığı telefonun deliklerinden bile gayet net bir şekilde hissederken annemin şu an tam karşımda olması büyük bir tehlikeydi. Elindeki tavşanlı terliğimle bana doğru usulca ilerlerken o terliğin bir yerime değdiğinde canımı yakmayacağını biliyordum ama ister istemez kendimi koruma iç güdüsünde bulunuyordum. Bu yüzden de geri adımlar atarak İlker'in arkasına geçmiş ve onun bedenini saran kazağını çekiştirerek kendimi korumaya çalışmıştım. Tenindeki kokusu burnumu istila ederken şu an için İlker'in erkeksi kokusunu aklıma getirmemek için büyük bir çaba gösterdim. Malum annem elinde terliğiyle ona bile saldırabilirdi bu durum karşısında. Tabii bu zaman içerisinde bir taraftan da koca çenemi açmayı unutmadım.