Roomates "by accident" [✓]

Part 18

Μερικές εβδομάδες αργότερα :

Από εκείνο το βράδυ,τίποτα δεν είναι ίδιο.Όλα άλλαξαν,και όταν λέω όλα,εννοώ όλα,τα πάντα.Η συμπεριφορά του Πάνου απέναντι μου είναι απότομη,νευριάζει με ότι και να πω,ότι και αν κάνω είναι λάθος,θυμώνει με το παραμικρό,και το χειρότερο όταν προσπαθήσω να πιάσω συζήτηση ή να τον ρωτήσω κάτι για εκείνο το βράδυ στο μπαλκόνι..γίνεται έξαλλος λέγοντας μου να μην μιλάω για εκείνο το βράδυ.

Δεν έχω καταλάβει ακόμη ποια ήταν η κοπέλα στο άλμπουμ,τον ρώτησα μερικές φορές αλλά εφόσον δεν ήθελε να μου πει δεν τον πίεσα.Από εκείνο λοιπόν το βράδυ,έχει αλλάξει τελείως.
Βγαίνει από το πρωί και γυρνάει μεσάνυχτα,μερικές φορές ξημερώματα,και στην χειρότερη περίπτωση δεν γυρίζει καν σπίτι.

Δεν τρώει,και όσες φορές είναι στο δωμάτιο του ακούει μουσική αγνοώντας την ύπαρξη μου.Κάθε μέρα είναι με ένα μπουκάλι στο χέρι και φυσικά καπνίζει κάθε μέρα όλη μέρα.
Δεν μπορώ να τον βλέπω άλλο έτσι,και σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω για να τον βοηθήσω.

Η ώρα είναι 23:00.Τώρα είναι στο δωμάτιο του και εγώ στο δικό μου.Θα πάω να δω τι κάνει,έτσι και αλλιώς έχω συνηθίσει τον απότομο τρόπο του,αλλά δεν τον αδικώ,δεν είναι καλά.

Περπατάω σιγά σιγά προς την πόρτα,και ακούω μουσική.Αυτήν την φορά δεν φοράει ακουστικά,αντιθέτως έχει βάλει και τα ηχεία του στο τέρμα.

Χτυπάω την πόρτα αν και είμαι σίγουρη πως δεν θα απαντήσει.
Ανοίγω την πόρτα,είναι καθισμένος στο πάτωμα,έχει ακουμπισμενους τους αγκώνες του στα γόνατά του,και κρατάει μια φωτογραφία αυτής της κοπέλας.Δίπλα του υπήρχαν πεταμένα δύο άδεια μπουκάλια βότκας νομίζω.
Κάθομαι δίπλα του.

Τον κοιτάζω όμως εκείνος κοιτάει την φωτογραφία.Τα μάτια του είναι κατακόκκινα,δεν είμαι σίγουρη αν ήταν λόγο του ποτού,η έκλαιγε.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν συνεχίσει έτσι,δεν θα έχει καλή κατάληξη.

"Εμμ,κοίτα ξέρω πως δεν θες να μιλάς για αυτό,αλλά θέλω να ξέρεις πως είμαι εδώ για σένα,δεν ξέρω τι περνάς όμως θέλω να ξέρεις πως μπορείς να με εμπιστευτείς"

Του λέω, δεν περίμενα απάντηση,ξαφνιάστηκα όταν μίλησε

"Δεν θέλω ψυχολόγο,μπορώ να λύσω μόνος μου τα προβλήματα μου"ο τόνος του είναι αδιάφορος.Σηκώνεται από δίπλα μου περνοντας ακόμη ένα μπουκάλι βότκας,και ένα πακέτο τσιγάρα,μα πόσα έχει?

Έρχεται ξανά δίπλα μου και κάθεται.
Ανοίγει το μπουκάλι και πίνει μια γουλιά,μου κάνει νόημα αν θέλω να πιω.Γνεφω αρνητικά και χαμογελάει

Είναι μεθυσμένος,διαφορετικά δεν θα χαμογελούσε.Και δεν θα μου προσέφερε βότκα.

"Πόσο έχεις πιεί"

"2,3"απάντησε γελώντας

"2,3 γουλιές?
όμως είμαι σίγουρη πως εννοεί μπουκάλια.

Γελάει ξανά.
"Μπουκάλια εννοώ χαζούλα"

"Γιατι ρε Πάνο"
Εκείνος κατσουφιαζει.

"Για αυτήν γαμω,όλα για αυτήν τα έκανα"μιλάει και η φωνή του σπάει στο τέλος,προσπαθώ να καταλάβω τι εννοεί,για ποια μιλάει,ομως δεν μπορώ να βγάλω άκρη.

"Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς"λέω ελπίζοντας να μου πει για ποια μιλάει.

"Ξέρεις κάτι?Μαλάκια μου,γάμα το,απλά θα προχώρησω,θα την ξεχάσω,μπορώ να το κάνω" νομίζω προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του.

Εγώ έχω μείνει, δεν καταλαβαίνω.

Πιάνει την φωτογραφία στα χέρια του την κοιτάει για λίγο,και την σκίζει.Την κάνει κομματάκια και την πετάει στο πάτωμα,με αποτέλεσμα να σκορπιστουν παντού.

"Απλά δεν θα ξανά νοιαστω,για τίποτε και για κανέναν,για καμία κοπέλα.
Πότε ξανά"φωνάζει στο τέλος.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Το μόνο που σκέφτομαι το κάνω.
Τον παίρνω αγκαλιά,ανταποδίδει αμέσως,και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

"Έλα να ξαπλώσεις"
Παίρνω το μπουκάλι από τα χέρια του,και με κοιτάζει.
Τα μάτια του είναι κόκκινα τονίζοντας το γαλαζοπράσινο χρώμα.

"Δώσ'το μου"απαιτεί και γνεφω αρνητικά.Δεν υπάρχει περίπτωση να του το δώσω,έχει πιει πολύ.

"Η το μπουκάλι ή εσένα,διάλεξε!"

Αφήνω το μπουκάλι κάτω και ξαπλώνω στην άκρη του κρεβατιού.

"Δεν δαγκώνω ξέρεις"
Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε με αγκαλιάζει από πίσω.
Μας σκεπάζει με την κουβέρτα και χώνει το κεφάλι του στον σβέρκο μου.

"Καληνύχτα,και αν έρθει πες της πως την ξεπέρασα"
Λέει, θέλω τόσο πολύ να μάθω τι εννοεί.

"Θα της το πω,καληνύχτα"

__

Μην ξεχάσετε να μου αφήσετε τα υπέροχα σχόλια σας και την ψήφο σας αν σας άρεσε το κεφάλαιο.