Roomates "by accident" [✓]

Part 71

"Αμ, συγγνώμη. Δεν σε είδα"
Απολογουμαι στον Γιάννη, και εκείνος γνέφει ήρεμα.

"Δεν πειράζει κούκλα, όλα καλά"
Με διαβεβαιώνει με τον τρόπο του και γνέφω θετικά.

"Θέλετε να κάτσετε μαζί μας;"
Προσφέρεται και μας δείχνει τον χώρο, μα ευτυχώς για εμένα η Κατερίνα αρνείται.

Ευτυχώς που ο Γιάννης δεν συμπαθεί την Κατερίνα και η Κατερίνα τον Γιάννη.

Τα κορίτσια προχωρούν προς ένα συγκεκριμένο σημείο κοντά στην μικρή σκάλα της πισίνας, και κάθονται μέσα.

Η Αντριάνα γυρνάει το κεφάλι της και κοιτάζει προς την παρέα του Γιάννη.
Δεν έχω ιδέα ποιον ακριβώς κοιτάζει, γιατί έχουν μαζευτεί πολλά άτομα προς τα εκεί.

Μάλλον κάποιος της γυαλισε.

Η Κατερίνα καταλαβαίνει πως εκείνη κοιτάζει προς τα αγόρια και παίρνει τον λόγο.

"Ποιον κοιτάζουμε;"
Λέει, και κολυμπάει φτάνοντας δίπλα της, ενώ βάζει τα χέρια κάτω από το σαγόνι της, χαμογελώντας προς εκείνη τη μεριά.

Η Αντριάνα το διαπιστώνει.
"Ει, καρφώνεσαι"
Της λέει και την σκουνταει έτσι ώστε να γυρίσει κανονικα μπροστά της.

"Εσύ ήσουν αυτή που κοίταζες προς τα εκεί, για δύο συνεχόμενα λεπτά.
Οπότε εσύ καρφώθηκες, όχι εγώ"
Λέει χαμογελώντας αθώα και δεν μπορώ παρά μόνο να συμφωνήσω.

"Έχει δίκιο, ποιον κοιτούσες τέλος πάντων;"
Της λέω πονηρά και εκείνη ανακαθεται καλύτερα στο πεζούλι της πισίνας.

"Κανέναν"
Λέει γρήγορα και ανασηκώνει τους ώμους της, πράγμα που την προδίδει.

"Κανέναν ε;"
Με πλησιάζει η Κατερίνα.
"Μάλλον θα μάθουμε με τον παλιό καλό τρόπο"

"Ο οποίος είναι;"
Λέω εγώ μη καταλαβαίνοντας.

"Θα δεις"
Ψιθυρίζει.

Μου κάνει νόημα να πάω δίπλα στην Αντριάνα και αυτό κάνω.
Καθόμαστε πάνω στο πεζούλι ανάμεσα της, και τα αγόρια είναι ακριβώς μπροστά μας.

"Μήπως είναι ο Γιώργος;"
Ρωτάει χαμηλόφωνα η Κατερίνα.

"Τι; Ιου"
Λέει αηδιασμένη εκείνη.

Πραγματικά δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να της αρέσει.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί εδω.
Παρόλαυτα κάποιος της αρέσει, και νομίζω θα μάθουμε σύντομα.

"Ο Κώστας μήπως;"
Λέω εγώ, θα μπορούσε αλλά δεν νομίζω πως είναι του γούστου της.

"Όχι, δεν νομίζω να τον βρείτε"
Υπερυφανευται εκείνη.