Roomates "by accident" [✓]

Part 66

Το ξυπνητήρι χτυπάει, και με γρήγορες κινήσεις πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι για να φτάσω το κινητό μου, το οποίο βρίσκεται πάνω στο θρανίο.

Μα μόλις συνειδητοποιώ πως είμαι γυμνή, σταματώ.

Αρχικά κοιτάζω τον Πάνο, δεν έχει ξυπνήσει από το ξυπνητήρι.
Παίρνω το τσαλακωμενο μα πεταμένο σεντόνι από το έδαφος και το τυλίγω βιαστικά γύρω μου και πηγαίνω όρος το κινητό μου.

Πατάω το κουμπί και σταματάει επιτέλους να κάνει αυτόν τον ενοχλητικό ήχο.
Πλέον έχω βάλει ξυπνητήρι από Δευτέρα ως Παρασκευή έτσι ώστε αν ξεχάσω να βάλω για την επόμενη μέρα να χτυπάει από μόνο του.

Έτσι δεν θα αργώ στα μαθήματα μου.
Μόνο που σήμερα δεν θα πάω σχολείο, αλλά θα βγούμε με τον Πάνο έξω, θα φάμε πρωινό και θα μιλήσουμε λίγο.

"Σου ξέφυγε ένα σημείο"
Λέει δείχνοντας μου ένα μεγάλο σημείο που δεν είχα καλύψει με το σεντόνι, στα οπίσθιά μου.

Με καλύπτω γρήγορα και βιαστικά.
"Δεν είπα να το κρύψεις"
Διαμαρτύρεται.

"Δεν πειράζει"
Τον πλησιάζω, και κάθομαι μπρούμυτα δίπλα του.
Ακουμπάω τα χέρια μου στα μάγουλα μου και τον κοιτάζω.

Με μια κίνηση με φέρνει πάνω του.
"Ειι"
Διαμαρτύρομαι και προσπαθώ να κρατήσω το σεντόνι πάνω μου.

"Πιστεύω θα είσαι καλύτερα χωρίς αυτό, δεν νομίζεις;"
Μου κλείνει το μάτι, και τραβάει ρυθμικά το σεντόνι από πάνω μου.

"Τσου"
Λέω εγώ και προκαλώ το χαμόγελο του.

"Θα σου πω εγώ τσου τώρα"
Με μια κίνηση με γυρνάει και ανεβαίνει από πάνω μου, και δαγκώνει παιχνιδιάρικα τον λαιμό μου.

"Χαχαχ, γαργαλιεμαι"
Λέω μέσα από τα γέλια μου και απομακρύνεται από τον λαιμό μου.

"Καλα, επειδή είμαι καλός"
Με σηκώνει πάνω.
"Θα σταματήσω"

Σηκώνεται πάνω, και εγώ καλύπτω τα μάτια μου. Το γεγονός πως δεν ντρέπεται με φρικαρει λίγο αλλά από την άλλη χαίρομαι που νιώθει άνετα απέναντι μου.

Φοράει ένα καθαρό μποξερακι.
"Ετοιμάσου για να φύγουμε σε λίγο"

"Οκευ, σε δέκα λεπτακια είμαι έτοιμη"
Τον ενημερώνω και εκείνος γνέφει. Τυλίγω καλύτερα το σεντόνι γύρω μου και πάω να φύγω μα αντικρίζω ακουμπισμένο πάνω στο θρανίο του, το άλμπουμ που μου έδωσε χθες.

Δεν είχα την ευκαιρία να το δω, οπότε το παίρνω την αγκαλιά μου.
Είναι μεγάλο και βαρύ, και καθώς το ξεφυλιζω έχει πολλές φωτογραφίες καθώς και πολλές σκόρπιες παραγράφους που έχει γράψει ο Πάνος σχεδόν κάτω από κάθε φωτογραφία.