Roomates "by accident" [✓]

Part 46

Ανοίγω το συρτάρι και παίρνω δύο μαχαιροπιρουνα κατευθυνόμενη προς τον Πάνο.
Εκείνος έχει ανοίξει την σακούλα με τις κρέπες και βάλει το κεφάλι του μέσα απολαμβάνοντας την μυρωδιά υποθέτω.

"Θα κάτσουμε εδώ ή κουζίνα;"

"Έλεγα να πάμε στο δωμάτιο μου, θα είμαστε πιο άνετα"
Μου κλείνει το μάτι και ρολαρω τα μάτια μου.

Γνεφω τελικά και ανηφορίζω προς τις σκάλες. Εκείνος παίρνει την σακούλα στα χέρια του υπερβολικά προσεχτικά θα έλεγα.

Μπαίνω στο δωμάτιο του και κάθομαι στο ακατάστατο-όπως πάντα γραφείο του.

Γνέφει αρνητικά το κεφάλι του κάνοντας ένα «τς τς τς» και περιμένω να μου εξηγήσει.

"Στο κρεβάτι μου θα κάτσουμε"
Δηλώνει και μου κλείνει το μάτι.

Γνεφω και κάθομαι στο κρεβάτι.
Κάθομαι σταυροπόδι και εκείνος απέναντι μου και βάζει στη μέση τα κουτιά με τις κρέπες.

Αφήνει την δική μου μπροστά μου και παίρνει την δική του μπροστά του.

"Θα χορτάσεις με αυτή;"
Δείχνει την κρέπα μου.

"Είναι υπερβολικά,

Μικρή"
Συνεπαίρνει και κόβει άλλο ένα κομμάτι από την τεράστια δικιά του.

"Είναι κανονικού μεγέθους, και ναι θα χορτάσω"
Τον διαβεβαιώνω.

"Θα κάτσεις σπίτι σήμερα;"

"Ναι, που αλλού να πάω; Εξάλλου αύριο αρχίζει το σχολείο"
Λέω σκεπτόμενη την αυριανή μέρα που δεν θέλω να έρθει.

Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του.

Φοβάμαι.

Κάνει πέρα τις κρέπες, και με πλησιάζει.

Χαϊδεύει το πόδι μου με τον δείκτη του κάνοντας κυκλικές κινήσεις.

"Θα πάω σε ένα πάρτυ ενός παλιού φίλου, θα έρθεις μαζί μου;"

Θα ήταν ωραία να βγαίναμε λίγο έξω.
Αλλά,
Αύριο έχω σχολείο, και δεύτερον δεν νομίζω πως θα ήταν καλό να πάω σε πάρτυ, θυμάμαι την προηγούμενη φορά η οποία δεν κατέληξε καλά.

Αλλά οι περιστάσεις είναι διαφορετικές, τότε δεν ήμουν με τον Πάνο, τώρα είμαι.

Βλέπει πως διστάζω.
"Ω έλα τώρα, είναι η τελευταία μέρα ελευθερίας"
Λέει θυμίζοντας μου πως αύριο έχω σχολείο.

Το ξανασκέφτομαι.
"Γιατί όχι"
Λέω τελικά.

"Ωραία"

"Αλλά"