Roomates "by accident" [✓]

Part 76

Γιατί έπεσα τόσο έξω με τον Πανο;

Από την μια σκέφτομαι, πως, μου έχει δείξει πολλές φορές πως με αγαπάει, πως με νοιάζεται, πως θα έκανε τα πάντα για εμένα.

Το πίστευα πάντα μέχρι να μου αποδείξει το αντίθετο.

Και το έκανε.

Από την άλλη το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Δεν ήταν κάτι που άκουσα από κάποιον.

Ήταν ένα άθλιο βίντεο.
Εκείνον σε μια καρέκλα, με την Ηλέκτρα πίσω από την κάμερα και εκείνον να απαντάει στις τόσο καλά σχεδιασμένες ερωτήσεις της..

Ο Πάνος δεν φαινόταν καλά για την ακρίβεια, ίσως είχε μεθύσει και η Ηλέκτρα τον βρήκε, τον οδήγησε στο δωμάτιο του και άρπαξε την ευκαιρία να βγάλει αυτό το βίντεο.

Λογικό εάν ο Πάνος ήταν μεθυσμένος να είπε την αλήθεια.

Απλά τα λόγια του με πλήγωσαν τόσο πολύ, που δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από αυτά.

Κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις αιωρούνται στο κεφάλι μου, μη λέγοντας να φύγουν.

Σε κάποιες φάσεις νιώθω ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί, έχω τόσο έντονο πονοκέφαλο που τα μάτια μου ζητούν να κλείσουν μα το σώμα μου δεν το επιτρέπει.

Νιώθω πως θα λιποθυμήσω από λεπτό σε λεπτό, τα μάτια μου τα νιώθω βαριά. Δεν το έχω ξανά νιώσει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Ο πόνος που νιώθω τώρα, είναι απερίγραπτος, αβάσταχτος. Πονάει το στήθος μου, πονάει η καρδιά μου. Πονάω παντού.

Αναπνέω δύσκολα μέσα απο το κλαμα μου, τα ζεστά δάκρυα μου αγκαλιάζουν τα μάγουλα μου.

Το σώμα μου αδύνατο.
Αδύνατο στο να επανέλθει στην πραγματικότητα.
Νομίζω πως ζω στον δικό μου κόσμο, μη ξέροντας τι γίνεται στον πραγματικό.

Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να πέσει στο κρεβάτι, και αυτό γίνεται.
Το κεφάλι μου πονάει από την πτώση, μα όχι όσο πονάω μέσα μου.

Κλείνω τα μάτια μου.
Πλέον κλαίω χωρίς κάποιο δάκρυ να κιλά.

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ενω ζήτησα από τα κορίτσια να με αφήσουν μόνη.

Αφού πρώτα η Κατερίνα με έβαλε να υποσχεθώ πως δεν θα κάνω καμιά χαζομάρα.

Δεν ξέρω τι εννοούσε, παρόλαυτα εγνεψα θετικά για να φύγουν από το δωμάτιο, και η μοναξιά να είναι η μόνη παρέα μου.