Roomates "by accident" [✓]

Part 58

Pano's pov

Προχωράω προς τον κύριο που πουλάει μαλλί της γριάς, έχω φάει ήδη ένα ολόκληρο.
Βασικά, το μοιραστήκαμε με την Νεφέλη. Ξέρω πόσο της αρέσει, οπότε σκέφτηκα να της ξανά πάρω.
Της πήρε η μητέρα της τηλέφωνο οπότε βρήκα την ευκαιρία να πάω να αγοράσω κι άλλο, και για εμένα αλλά κυρίως για εκείνη.

Ακούω βήματα από πίσω μου, και γυρίζω στιγμιαία να κοιτάξω το άτομο που με ακολουθεί από όταν έφυγα από εκεί. Τα βήματα του είναι ήσυχα αλλά το χαλίκι που υπάρχει στο δάπεδο τον προδίδουν.

Η μάλλον την προδίδουν.

"Ηλέκτρα;"
Ρωτάω εγώ ξαφνιασμένος, περίμενα να είναι η Νεφέλη ή κάποιος γνωστός που με είδε και θέλησε να με χαιρετήσει. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν περίμενα αυτή.

"Είπα να σου κάνω παρέα"
Προτείνει εκείνη.

"Δεν χρειαζόταν, μαλλί της γριάς ήρθα να πάρω, δεν θέλω παρέα"
Απαντάω κοφτά, φυσικά και δεν χρειάζομαι παρέα, πόσο μάλλον την δικιά της.

"Και εγώ θα πάρω"
Στέκεται δίπλα μου.
Μάλλον περιμένει πως θα της το πληρώσω εγώ, ούτε καν όμως.

Πληρώνω το δικό μου και της Νεφέλης. Καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσω το δικό της και στριφογυρίζει τα μάτια της βγάζοντας ένα μαύρο πορτοφόλι από την τσάντα της. Βγάζει ένα χαρτονόμισμα και το δίνει στον κύριο.

Δεν την περιμένω και προχωράω προς την Νεφέλη όταν η φωνή της Ηλέκτρας με σταματάει.

"Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;"
Με ξαφνιάζει με την ερώτηση της και γυρνάω για να τον κοιτάξω.

"Τι έχουμε να πούμε εμείς οι δύο;"
Αναρωτιέμαι και εκείνη γελάει ειρωνικά.

Την κοιτάζω περιμένοντας μια απάντηση. "Πολλά" Απαντάει μόνο.

"Αυτό που θέλω να σου πω"
Σταματάει για λίγο.

"Λέγε"
Υψωνω την φωνή μου, η υπομονή μου εξαντλείται.

"Έχει σχέση με την Νεφέλη"
Ψιθυρίζει. Φυσικά και δεν την πιστεύω, απλά θέλω να μάθω τι ανοησία θα πει.
Θέλω να ακούσω τι μαλακια κατέβασε από το μυαλό της για να με κάνει να μισησω την Νεφέλη.

"Πάμε λίγο πιο πέρα; Εδώ έχει πολύ κόσμο" Φτυνει την ανόητη δικαιολογία της, τάχα πως την ενοχλεί ο κόσμος. Η κοπέλα είναι ότι να'ναι.

"Προχώρα"
Της δείχνω τον δρόμο πιο πέρα και με ένα νεύμα περπατάει προς εκεί.

Μετά από κάποια λεπτά περπάτημα, σταματάω μπροστά σε ένα κλειστό καραβάκι το οποίο είναι εκτός λειτουργίας. Κάθεται στα μικρά κάγκελα και στέκομαι απέναντι της.