Roomates "by accident" [✓]

Part 68

Χαμογελάω σε αυτό που μόλις είπε.
"Θα μου λείψεις πολύ όταν πάω τετραήμερη"
Ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του και εκείνος τυλίγει το χέρι του γύρω μου, φέρνοντας με πιο κοντά του.

"Και εμένα θα μου λείψεις"
Λέει μετά από κάποια λεπτά.
Δεν ξέρω γιατί άργησε να απαντήσει αλλά δεν δίνω και ιδιαίτερη σημασία.

"Πότε φεύγεις;"
Ρωτάει, καθώς κάνει κύκλους με τον αντίχειρα του στο χέρι μου.

Σκέφτομαι λίγο τη μέρα είναι σήμερα. Δευτέρα, και εμείς φεύγουμε Πέμπτη.

"Σε τρείς μέρες"
Λέω, ενώ περίμενα να είναι τουλάχιστον μία εβδομάδα.
Πως πέρασε έτσι ο καιρός;

Για κάποιον λόγο πιστεύω πως θα περάσουμε πολύ ωραία εκεί.

"Τρεις μέρες;"
Λέει εκείνος και με κοιτάζει.

"Πέρασαν γρήγορα οι μέρες"
Λέω, και δεν παύω να τον κοιτάζω.

"Εντάξει, σε τρείς μέρες φεύγεις, και σε άλλες τέσσερις γυρνάς"
Λέει και παίρνει το ποτήρι με το νερό, πίνοντας όλο το περιεχόμενο του.

"Ακριβώς"
Λέω εγώ σε μια προσπάθεια να ηρεμήσω κάπως τα πράγματα.

Μετά από κάποιες ώρες, πληρώνουμε και γυρνάμε σπίτι.

Βασικά -πληρώνει ο Πάνος- αλλά νταξει. Επέμενε πως εφόσον εκείνος με έβγαλε έξω δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει να πληρώσω.
__

"Αυτό για ποιον λόγο να το πάρεις μαζί σου;"
Ρωτάει δείχνοντας μου μια άσπρη, κοντή επίσημη μπλούζα.

"Γιατί θα βγούμε και βράδυ οπότε δεν γίνεται να πάρω μαζί μόνο απλά ρούχα" Του εξηγώ και αφού το σκέφτεται λίγο μου την επιτρέφει ηττημενος.

Ανοίγω το ντουλάπι με τα εσώρουχα μου και εφόσον παίρνω στα χέρια μου μερικά, τα βάζω σε μια χάρτινη σακούλα από ψώνια και την διπλώνω στη μέση, βάζοντας την στην άκρη της βαλίτσας που έχει χώρο.

"Τόσα εσώρουχα τι τα χρειάζεσαι;
Τέσσερεις μέρες θα είσαι εκεί, όχι δεκατέσσερις"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου.
"Σταμάτα, τα χρειάζομαι"
Στην ουσία δεν πήρα πολλά, απλά διαφορετικά χρώματα.

Βάζω μέσα τα τρία αγαπημένα μου τζιν και ανοίγω την ντουλάπα για να πάρω τις πιτζάμες μου.
Βγάζω έξω δύο σορτσάκια και ο Πάνος σηκώνεται όρθιος σαν ελατήριο.

"Δεν θα πάρεις αυτά τα σορτσάκια μαζί σου" Δηλώνει κατηγορηματικά και τα παίρνει από τα χέρια μου.