Against the Heart (Azucarera Series #1)

Kabanata 2

Kabanata 2

Unbroken

Sinundan ko sila. Sa kung saan ko sila huling nakita kanina habang nakaupo ako sa kiosk, dumiretso ako roon at luminga-linga.

Dito nagtatapos ang High School department. Nasa college na ang mga susunod na building at ang malapad na soccerfield na ang makikita. Hindi pa rin ako tumigil, ignoring the possibility of Ella's turn for the Junior High building. Mas madali kasing isipin ang maruming paratang para sa dalawa. They had to be together!

Hindi gaya ng Basic Education department, may pasok ang college kahit na dapat ay lunch break. Pero sa piling mga courses at subjects lang. Nasisiguro kong walang pasok iyong si Leandro dahil pumasok siya sa school, kalagitnaan ng period na ito.

Nakalagpas na ako ng gym at sa mga kiosk sa tabi lang ng soccerfield pero hindi ko nakita ang dalawa. Bumaling ako sa bandang kanan kung nasaan ang mga college building. Walang pag-aalinlangan kong tinahak ang corridors nila kahit pa na hindi ko na maalala ang huling punta ko roon.

After the first college building, I stopped on my tracks when I saw another kiosk with some familiar faces around it. Si Adriano, at George! Ang dalawang ito na lang ang nanatili sa mga kaibigan ni Kuya dahil ang iba'y sa Bacolod o Cebu na nag-aral. Kuya Levi was expected to go to Manila for college but he didn't.

Sa grupo, wala si Kuya pero naroon din ang mga kaibigang nasa mababang sosyedad. Kaya naman, inisa-isa ko ang mga iyon sa pag-iisip na naroon nga si Leandro at isinama pa ang isang Junior High sa grupo.

"Need anything, Chayo?" a low voice spoke behind me.

I made a fast inhale and turned around quickly. Abot-abot agad ang kaba ko dahil alam ko kung sino iyon. Leandro Castanier stood in front of me with a dark look on his eyes. Hindi, e! Hindi... kasama niya si Ella! Alam ko!

I craned my neck trying to find a hidden person behind him kahit na wala naman siyang kasama nang harapin ako.

"Sinong kasama mo?" I said and craned my neck again on the other side of him.

Just one shot of the brow for his own question at me. He did not say a word but I can almost hear it.

"I saw you with your girlfriend."

He looked at me straight in the eyes and the question on it remained. Tila ba walang kahulugan ang sinabi kong iyon at hindi niya kayang paunlakan ng kahit isang salita. He intimidated me because of that reaction.

"S-Si Ella, ang girlfriend mo, hindi ba?" paratang ko para masagot ang kung anong tanong sa itsura niya.

His lips twisted and he shook his head. "No. She's not my girlfriend."

"Huwag ka nang magkaila. Nakita ko kayong dumaang magkasama."

Habang sinasabi ko ang mga iyon, unti-unti kong naiisip kung ano ba ang pinaglalaban ko? He denied it and I should be done after. Kaya lang... may girlfriend kasi siya. He did not deny having one so why won't it be Ella, right? Lalo na dahil nasabi ni Edu na madalas si Ella sa practice nila at nakita ko pa silang magkasama ngayon.

"Bakit? Boyfriend mo si Edward dahil nakikita ko rin kayong magkasama." he fired back at me.

"Of course, not! Edu is just a friend!"

He smiled. "Then, Ella is not my girlfriend."

Bago pa ako makaapila ay sinubukan niya nang lagpasan ako. The tall highschool valedictorian firing some learned logic in things like these, binanatan ko siya bago tuluyang makalagpas sa akin.

"You're lying! Kaya mo siguro siya pinagtatanggol noon, 'no? Kasi girlfriend mo?"

Tumigil siya sa paglalakad at nilingon ako. I was provoking him, alright. But when I saw him stop near me, provoked, parang gusto kong tumakbo at magtago. Pakiramdam ko, hindi ko siya kayang pakiharapan ng mas malapit pa sa distansya na ito.