Oh! My Dear Minister (ခ်စ္လွစြာေသာ အမတ္မင္း)

အပိုင္း-၂၆

ခ်စ္လွစြာေသာ အမတ္မင္း (အပိုင္း-၂၆)

@@@@@@@@@@@@@@@@

ေမ့လဲသြားတယ္

@@@@@@

'ငါတို႔ မမွီရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ စူးအာ'

က်င္းဝမ္ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ပဲ ေမးလိုက္မိတယ္၊

@@@@@@@@@@

အခ်ိန္က ပို၍ ပို၍ ျမန္ဆန္လာတယ္၊ ဟန္တုိင္းျပည္ကေန အပတ္စဥ္တိုင္းမွာ ရရွိတဲ့ သတင္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ရမလား၊ ေၾကကြဲရမလားေတာင္ မေဝခြဲႏုိင္ဘူး၊ ဟန္ဘုရင္မက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အားနည္းလာတယ္၊ သံုးရက္တစ္ၾကိမ္ မေျပာနဲ႔ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ ေတာင္မွ ညီလာခံကို ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ အဲ့ဒီအစား အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္း အားလံုးကို အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဟန္ပိုင္ရွင္းက လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ တာဝန္ယူရတယ္၊ ဦးေလး ပိုင္ရွင္းက နန္းေတာ္ကေန ဘယ္ကိုမွ မသြားေတာ့ဘူး ဆိုတယ္၊ ဒီလပိုင္းေတြမွာ ရာသီဥတုက ေအးစက္လာတယ္၊

စူးအာက က်င့္စဥ္ကို အခ်ိန္ေပးျပီး ေလ့က်င့္ေနတာေၾကာင့္မို႔ လ်န္ရဲ႕ညီလာခံကိုလည္း မင္းသားႏွစ္က တာဝန္ယူေပးေနရတယ္၊ က်င္းဝမ္ကလည္း ကိုယ္ဝန္နဲ႔မို႔ အထိုင္အထေတာင္ ခက္ေနတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မကူညီႏုိင္ဘူး။ သမားေတာ္ေတြ ဆိုတာ က်င္းဝမ္ရဲ႕နန္းေဆာင္မွာ အခါးအားမလပ္ပင္၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ဆိုရလွ်င္ ေဒၚေလးဆီက သတင္းၾကားေလတိုင္းမွာ က်င္းဝမ္ဟာ အစားအေသာက္ မဝင္ေလေတာ့ဘူး၊ အဲ့လို ေန႔တိုင္းမွာ က်င္းဝမ္ကို ေခ်ာ့ေကၽြးဖို႔ တာဝန္ဟာ စူးအာဆီမွာ ရွိေလတယ္၊

စူးအာက အႏုနည္းေရာ္၊ အၾကမ္းနည္းေရာ္ သံုးျပီး က်င္းဝမ္ အစားဝင္ေအာင္ ေခ်ာ့တယ္၊ က်င္းဝမ္ဟာ ဘယ္လိုပဲ မဝင္ပါေစ စူးအာက စားေစဖို႔ ၾကိဳးစားျပီ ဆိုတာနဲ႔ အၾကာၾကီး တင္းမခံႏုိင္ဘူး၊ ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ စားခ်င္ခ်င္ မစားခ်င္ခ်င္ ဝင္ေအာင္ေတာ့ စားတယ္၊

က်င္းဝမ္ ဗိုက္နာလာတဲ့ တစ္ရက္မွာ စူးအာက တိုက္ပိတ္ထားတဲ့ နန္းေဆာင္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့တယ္၊ သူ အဲ့ဒီနန္းေဆာင္ထဲ ဝင္သြားတာ ႏွစ္ရက္ရွိျပီ မထြက္လာဘူး၊ မင္းသားရင္က်န္းကေတာ့ က်င္းဝမ္ ေဘးနားကေန တည္ျငိမ္မႈေတြ ေပ်ာက္ေနသလိုပဲ၊ ေတာင္ေျပး ေျမာက္ေျပးနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္၊ သမားေတာ္ေတြေတာင္မွ နဖူးကေန ေခၽြးေတြ က်ေနျပီးေတာ့ ဒီအေျခအေနမွာ တည္ျငိမ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကရွာတယ္၊ သမားေတာ္ေတြ အားလံုးဟာ အမ်ိဳးသားကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျပီး ေမြးတာကို စစ္သူၾကီးယူရဲ႕ မွတ္တမ္းအရသာ ၾကားဖူးတာ ျဖစ္ေလတယ္၊ ထို႔အတြက္ က်င္းဝမ္ နာက်င္ျပီး ညည္းညဴသံမွာ သူတို႔ေတြ အားလံုးဟာ ကမာၻပ်က္ေနသလိုကို ခံစားရေလတယ္၊ ဘယ္ေျပးရမွန္းမသိပဲႏွင့္ ေတာင္သြား ေျမာက္သြားနဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနၾကတယ္၊