"သံုးရက္"
သံုးရက္ေသာအခ်ိန္ကုန္သြားသည္ႏွင့္အမွ် လွည္းကသြားေနရာက မရပ္ေသး။ အစာျပတ္သည့္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေသာ္လည္း ေရငတ္သည့္ဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံရသည္။ သူမတို႔အုပ္စုတြင္ အားလံုးက ဒဏ္ရာကိုယ္စီ ရထားၾကသည္မုိ႔ ပိုဆိုးလာသည္။
"ေရ…"
"ေရ.. ေရေပးပါ…"
တိုးတိုးေလးကိုယ္စီညည္းသည့္အသံကို ၾကားၾကေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွ သူမတို႔ကို ေရလာမတိုက္ပါ။ လွည္းတြင္ အတံုးအရုန္းလဲက်ေနရာမွ မို႔ရန္အားတင္းထကာ လွည္းအနားတြင္ရွိသည့္ အေစာင့္ကို ေတာင္းဆိုၾကည့္သည္။
"ဒီ… ဒီက ရဲမက္ႀကီး…"
အေစာင့္က မို႔ရန္ကို ဘာလဲဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ ေမးဆတ္ျပသည္။
"က်ေနာ္တို႔ကို… ေရနည္းနည္းေလာက္ တိုက္ပါလားဗ်ာ…"
"ဟုတ္တယ္… က်ေနာ္တို႔ေရဆာလြန္းလို႔ပါ…"
"နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ပါ… ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး…"
သံုးေလးေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းေတာင္းဆိုေတာ့ ရဲမက္က စိတ္ရႈပ္ရန္ေရာပံုစံျပကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ တစ္ေအာင့္အၾကာတြင္ ေရအျပည့္ထည့္ထားေသာ ေရတစ္ခြက္ကိုင္လာကာ မုိ႔ရန္တို႔အနားလာရပ္ၿပီး
"မင္းတို႔လုိခ်င္တာ ဒါလား…"
"ဟုတ္… ဟုတ္ပါတယ္… ေက်းဇူးႀကီးပါတယ္ ရဲမက္ႀကီး…"
"ဒါဆိုလည္း ေသာက္ၾကေလ… လာ… လာေသာက္…"
"ဟား… ဟား… ဟား…. ဟား…."
အေစာင့္က မို႔ရန္တို႔ ေရခြက္ကို လက္လွမ္းလို႔ မမီ့တမီတြင္ ေရအားလံုးကို ေျမေပၚသို႔ေလာင္းခ်ကာ ေအာ္ရယ္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ လွည္းတံခါးကို တဝုန္းဝုန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ၿပီး ေဒါသတႀကီး က်ိန္ဆဲေနသည့္ ဖူအစ္ကိုႀကီးကို ေဖ်ာင္းဖ်ရသည္။ လူက ေဒါသထြက္ေလေလ ပိုေမာေလေလပင္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္လည္းေရာက္သည္ႏွင့္ လွည္းက စစ္တပ္စခန္းရွိရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ မို႔ရန္တို႔ကို ၂ခန္းခြဲကာ ခ်ဳပ္ထားၾကသည္။ ေန႔လည္တြင္ေတာ့ ေရအနည္းငယ္ႏွင့္ စားစရာအခ်ိဳ႕ စားခြင့္ရသည္။
"ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ…"
"ငါတို႔ ေရႊလင္းယုန္တပ္စခန္းကို ေရာက္ေနတာ…"
အစ္ကိုငါးက လွမ္းေမးသည္ကို ေတာပုန္းဖူက တစ္ဖက္ခန္းမွ ျပန္ေျဖသည္။ ေျဖသံလည္းဆံုးေရာ အေစာင့္မ်ား ေရာက္လာကာ အားလံုးကို အခ်ဳပ္ခန္းမွ ဆြဲေခၚသြားၾကသည္။
ဒီတစ္ခါ ဘယ္ကို ေခၚသြားၾကဦးမွာလဲ…!!
------------------------------------------------------
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
