Δεν σε φοβάμαι ( ʙᴏᴏᴋ 2 )

~Το μέλλον ~

5 χρόνια μετά :🔚

Πέντε χρόνια πέρασαν .Πέντε ολόκληρα χρόνια .Στην αρχή ήταν δύσκολο και για τις τρείς μας .Γιατί πονάει πολύ να είσαι ερωτευμένος και να σε πληγώνουν με αυτό το τρόπο .Πέρασε ο καιρός όμως .Μαζί με τον καιρό πέρασε και ο πόνος .Η Μια στήριγμα στην άλλη .Από τότε μαζί ,τώρα μαζί και για πάντα μαζί .Ξέχασα εντελώς το παρελθόν ,ξέχασα και αυτόν .Ο έρωτας αντικαταστάθηκε με μίσος και λύπη .Λύπη γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην κοινωνία που ενώ τους χαρίζεις τα πιο γλυκά σου συναισθήματα σου φέρονται απάνθρωπα .Σε πληγώνουν ,σε εκμεταλλεύονται,σε προδίδουν μέχρι να ικανοποιήσουν την χαρά τους.Απλά τυποτενιοι.Τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους και λυπάμαι και τον εαυτό μου που αγάπησα και ερωτεύτηκα για πρώτη φορά έναν τέτοιο άνθρωπο.Που δεν ξέρει τι θα πει συναίσθημα ,τι θα πει αγάπη,έρωτας ,στοργή .Αλλά δεν ξέρω ποιοί είναι πιο χαζοί .Αυτοί που ασχολούνται και καταστρέφουν τις ζωές των άλλων ή εμείς που τους δώσαμε αξία και τους κάναμε θεούς στα μάτια μας ?

Πάντως δεν μπορώ να πω χρωστάω ένα ευχαριστώ σε αυτόν .Γιατί μπορεί να ήμουν πάντα σκληρή αλλά αυτός μου έμαθε να είμαι και επιφυλακτική .Μου κλόνισε την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους .Με έκανε να μην πιστεύω τόσο εύκολα .Να μην δένομαι κατευθείαν .Να νοιάζομαι μόνο για αυτούς που με αγαπάνε .Να μην συγχωρώ .Να μην δίνω δεύτερες ευκαιρίες .Με λίγα λόγια με μύησε στην κανονική πραγματικότητα.Γιατί έτσι είναι ο σημερινός κόσμος .Κακός !Εγωιστής ! Τον νοιάζει μόνο το συμφέρον του !Έτσι έγινα και εγώ τον ξέχασα και νοιάζομαι μόνο για αυτούς που αγαπάω και με αγαπούν .

Και ναι εγώ είμαι αυτή .Αυτή που γνωρίσατε πριν πέντε χρόνια ως Μελίνα Ανδρέου .Αυτή που μετακόμισε ,υπερασπίστηκε το δίκαιο,τσακώθηκε,γέλασε,ερωτεύτηκε ,αγάπησε,την εκμεταλλεύτηκαν, προδόθηκε,πληγώθηκε,πόνεσε,έκλαψε .Αλλά κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της .Να ξανά βρει πάλι την δυναμικότητα της ,την προσωπικότητα ,το χαρακτήρα,το χαμόγελο ,το τσαμπουκά ,το θάρρος της .Είμαι η ίδια Μελίνα απλώς δεν είμαι το ίδιο ευκολόπιστη και αθελής όπως τότε .

Μεγαλώνοντας σκέφτεσαι τα λάθη που έχεις κάνει στην ζωή σου και γελάς για το ποσό ηλίθια φάνηκες μπροστά τους .Εύχεσαι να μπορούσε να γυρίσει πίσω ο χρόνος και να έπαιρνες την ζωή στα χέρια σου .Να μην σου προκαλούσε ποτέ κανείς πόνο.Αλλά όχι όλα στην ζωή γίνονται για κάποιο λόγο .Όλα έχουν το σκοπό τους .Η ζωή μας είναι καθορισμένη από την στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι την στιγμή που θα πεθάνουμε .