Kapitulli 23

697 55 19
                                    

Ishte e pamundur per te qe ti pushonte lotet ne ato caste,jo kur e dinte qe dikush ishte aty per te,nje njeri I vertete prej mishi dhe gjaku,dikush qe do ta mbeshteste dhe ne fakt po e bente kete ne ate heshtjen e tij dhe levizjet e kordinuara qe bente mbi kacurrelat e errta dhe mbi shpine. Po I njomte bluzen me lot por ai sdukej I shqetesuar aspak nga kjo gje.

Pse ishte kaq e veshtire per te qe te kontrollonte veten?

Pse?

Pse?

Pse?

Arrinte ta bente shkelqyeshem ne prani te prinderve dhe te Danielit,te shoqeve te saj dhe te mesuesve. Por tani dukej sikur loteve u kishte ardhur ne maje te hundes me gjithe kete vetpermbajtjen e saj. Donin te gjenin rrugen e tyre dhe mesa duket ishin te gatshem te luftonin per kete.

"Ps-e er-dhe ke-tu?" e pyeti ajo me nje ze te mekur dhe te dridhur akoma e mbeshtetur ne kraharorin e tij,nuk e gjente askund ate ndjesine e largimit nga krahet e tij,ishte sikur kishte arritur te harronte boten aty.

"Mora vesh se cfare kishte ndodhur dhe erdha sa me shpejt qe munda" tha ai me te shpejte dhe Kristali thjesht tundi koken pa qene e afte te fliste me shume.

Mesa duket lajmi kishte marr dhene dhe besonte se deri nese ne mengjes te gjithe do e kishin marr vesh per incidentin e pafate te te gjores dhe te te pambrojtures Kristal. Ajo do te shendrrohesh ne nje viktime dhe do te meshirohej dhe kjo ishte gjeja e fundit qe donte.

Nder vite kishte arritur te ndertonte nje imazh,nje vajze e forte qe arrinte te bente gjithcka.

Por tani ishte vetem ajo teksa rrihej nga Lukasi,kjo do te luhesh nga mendjet e tyre dhe do ta shkaterronte ate,imzhin e saj,vetbesimin.

"Duhet te me kishe thene" dhe ndalimi I se qares e shtyu ate te vazhdonte ate monologun qe ai kishte tere rrugen qe e luante me veten,rruges per ketu.

"Do te te kisha mbrojtur,do ti kisha dhene nje mesim t mire atij k*rit dhe do ta rrihaja deri sa te lutej qe te futej perseri ne ate vrymen qe ka dale" dha ai me buzen ne gaz,por serioziteti ishte qartesisht I dallueshem

Ajo qeshi lehtaz dhe ai e ndjeu ate qeshje te vogel edhe pse ajo po perpiqej ta fshihte sa me mire qe mundej. Kjo I dha zemer qe te vazdonte serish.

"Duhet te me kishe thene ti! Se cfare te kishte ndodhur,un jam I dashuri yt dreqi ta haj" e tha pjesen e fundit pa u menduar gjate dhe ajo u pergjigj perpara se ai te bente dicka qe ta rregullonte gjithe kete kasaphane.

"Po vetem ne enderrat e tua" ja ktheu shpejt por nuk beri asnje levizje per te levizur nga krahet e tij. Ishte kaq ngrohte dhe e sigurte saqe nuk donte te mendonte per te nesermen,donte te gjendej atje, ku askush nuk do mundej kurre ta lendonte,apo mundej?

"Une enderroj gjthmone gjera te medha kacurrelse,dhe ne kete moment ti je enderra ime me e madhe" as vete se dinte sec ca e kishte gjetur por po humbej neper ndergjegjen e vete fjaleve qe I kishte mbyllur me kyc. Se besonte se do ti thoshte keto per ndonje vajze me pare, per askend per te qene me sakte,por ja tek ishte duke I shprehur ndjenjat vajzes qe ishte e dhunuar,te ashtequajtures te dashures se tij.

"Ej e di qe te kam pare me perpara se gjithe keto budalliqe te ndodhnin" I rrefeu ai

"Ishe duke hecur me nxitim dhe po thoshe dicka me vete,se di pse por do doja shume ta dija,floket I kishe te shkurter,se di mund te kemi qene ne klase te 8 apo 9 dhe qe ateher ishe shume e bukur. U pengove diku,shave neper dhembe dhe vazhdove serisht rrugen. Ishe kaq e shkurter saqe njerizit mund te te ngaterronin me nje ne kalse te 5,kurse tani te ngaterrojne me 12 vjecaret" rrefeu duke qeshur dhe I preku ballin lehte,por kur pa syte e saj vuri re qe kishte rene ne gjume,tani dukeshin vetem qerpiket e saj te gjate dhe fytyra paqsore.

'Engjell' ishte fjala qe I kaloi nder mend

E ngriti ngadale duke e mbajtur ne krahe si nje femije e pambrojtur, ajo rrethoi duart rreth qafes se tij dhe e afroi koken me kraharorin.

U ndje mir nga ky gjest,sepse ishte ndryshe kur ngrije prosituta te droguara per ti larguar nga shtrati dhe nje engjell teksa e vije ne shtrat.

E la mbi shtrat dhe po largohesh sa me lehte qe mundej,por ajo e ndjeu ftohtesine kur u largua nga krahet e tij,sikur te ishte ajo cfare I kishte munguar nga kjo bote.

"Qendro" ju lut dhe ai nuk e mendoi dy here, u shtri pas saj dhe e gjeti perseri ngrohtesine qe I kishte munguar gjithe keto vite.








a/n : kjo ishte per sot njerez. si ju duket?  ishte nje pjese  e shkurter but whatever,shpresoj tju pelqj <3

Me Thuaj Te DUAWhere stories live. Discover now