Me Thuaj Te DUA

Kapitulli 39

Priti deri sa iku nga dhoma. Dikush e mori ne telefon dhe ai u pegjigj direkte. Kishte frike nga eproret e tij dhe kete e dinte,sa here qe dikush e merrte ai ikte dhe pa perfunduar akti.

Ajo u ngrit dhe beri rrugen deri tek ora. Mori nje karrige dhe hipi siper.

Nuk mundesh dot ta arrinte,ishte shume e shkurter.

"O te qifsh* nenen o ore muti" shau neper dhembe dhe zbriti nga karrigia. I duhesh dicka tjeter qe ta vinte por cfare. Krevatin nuk e terhiqte dot dhe nuk kishte asgje tjeter ne dhome.

Hipi serish ne karige. Do te hidhesh dhe ne ate menyre do ta kapte. Ishte e rrezikshme si levizje dhe ne qofte se zbulohesh sdo te kishte mundesi tjeter.

U hodh heren e pare por nuk ja rriti.

Heren e dyte arriti ta cikte por gulcoi nga dhimbja kur kur ra nga karrigia. Ndrydhi kycin dhe e kishte me shume te veshtire te rrinte ne kembe,por kishte me shum frike se mos ai e kishte degjuar.

"Te lutem mos hajde, mos hajde"po lutesh nen ze. Qendroi atje per pak sekonda dhe kur nuk degjoi zhurma kepucesh hipi serisht me veshtiresi lart.

Duhet ta mblidhte veten, kesaj here duhet ta bente. Nuk mund ta perballonte serish nje ndrydhje tjeter kyci.

U hodh dhe kesaj here,ora e vogel ra ne toke por nuk i ndodhi gje.

Mesa duket fati po fillonte ta perkrahte

Vendosi karrigen ne vendin e saj dhe u ule ne cep te krevates.

Nuk kishte me cfare ta cante xhamin e ores. Ne qofte se e bente me kemben e karriges do te ndihej shume dhe nuk mundesh te rrezikonte me shume,prandaj vendosi qe ta cante me vete duart e saj.

E beri doren e vogel grusht dhe i ra lehte...nje..dy.. tre...kater here deri sa ajo u thye dhe ja gjakosi paksa doren por ajo nuk e pa fare,u fokusua vetem tek heqja e akrepave metalik.

Nuk ishte e veshtire ti hiqte,dhe ajo e beri shpejt e shpejt duke fshehur pjeset e tjera te ores poshte krevatit. Shpresonte qe ai nuk do ta vinte re mungesen e ores sepse gjithmone ai ishte i perpikte.

Tani duhej te kthehej serisht dhe Kristali do te bente gjithcka per ti terhequr vemendjen.

Dera beri ate zhurmen gerryerse dhe ai hyri brenda duke e pare me sy vrastare,por dhe me epsh. Kishte marr nje lajm te mire dhe donte ta festonte me 'gruan' e tij kete ndodhi.

"E di rrelse dua te te them dicka" ishte i entuziazmuar dhe kete gje e kuptoi menjehere. E dinte qe dicka e keqe i kishte ndodhur Tobiasit dhe ajo sdo te kishte fuqi per te bere dicka tjeter pervec te mendonte per te.

"Nuk dua te flas per te" i tha ftohte duke vene ne dukej qe nuk i interesonte me ai. Po perpiqesh te fshihte sa me shume kete genjeshter dhe ja arriti. Ai buzeqeshi dhe e besoi. Do besonte gjithcka tani me kete qe kishte ndodhur.

"E pse keshtu rrelse,cfare ndodhi krjet papritur?" donte ta dinte me ngulm dhe po hiqte kepucet. Ai vishesh me kostum sa here qe dilta nga dhoma. Ishte i fiksuar.

"Sepse kuptova qe kam ndjenja te forta per ty" dhe pupliti lehte qepallat duke ja ngulur veshtrimin. Po perpiqesh te ishte joshese dhe ta bente kete qenie te shpifur ta besonte

"E ke me te vertete?" i tha duke ju hedhur direkte ne krevat,siper saj dhe po kerkonte me padurim qe ajo ta konfirmonte edhe njehere kete qe tha

Ai kishte pritur me padurim per kete dite,per kete arsye e kishte torturuar, qe te harronte te tjeret dhe te ishte vetem e tija.

"Po dashuria ime,te dua shume" tha duke e veshur zerin me nje siqeritet qe edhe vete zoti do e kishte besuar,jo me nje manjak qe i pelqente te perdhunonte.

Atij ju mbushen syte me lot dhe e perqafoi ate fort. Cdo sekonde me shume qe qendronte keshtu i vinte me shume deshira per ta vrare por ne qofte se levizte tani ai do e merrte vesh, gjithmone e merr.

"Me puth" i tha ne menyre eksituese ne veshin e tij dhe i erdhi peshtire nga vetja qe i kerkoi ketij manjaku ta puthte me deshiren e saj. Por do te bente gjithcka per te mbijetuar,gjithcka.

Ai nuk priti per nje urdher te dyte por e beri, e puthi me afsh dhe lotet e tij preken faqen e nxire te Kristalit. Ajo ja vuri nje dore mbas kokes se tij dhe tjetren poshte astikut per te marr akrepat metalike dhe te mprehte te ores.

Nuk priti me asnje sekond dhe ja nguli mu ne tru akrepat, duke e bere ate binte i vdekur siper saj.

Ajo ja kishte dal,kishte shpetuar.

Kishte arritur te mbijetonte dhe te jetonte nje dite me shume.

E levizi trupin e tij me veshtiresi dhe hodhi poshte.

E pa ate fytyren e tij djallezore dhe e peshtyu ne syrin e djathte. Ndjeu neveri nga vetja, i erdhi peshtire qe ai e kishte prekur.

Ja hoqi akrepat dhe nje mase e madhe gjaku filloi te dilte duke ndotur dyshemene dhe kembet e saj te zbathura.

I mbajti ne dore ate mjet qe e kishte arritur ta vriste ate,qe i kishte dhuruar lirine dhe e la inatin ta pushtonte te gjithe qenien e saj.

U ule poshte dhe filloi ti ngulte sa me forte qe mundesh ato akrepa kudo neper trup. Ne zemer, ne mushkri,ne sy.

I pelqeu ajo ndjenje, po e shijonte si kurre me pare. Donte ta shihte ate te shperfytyryar dhe te pashprese, tja hiqte zemren nga kraharori dhe ta mbante si trofe. Nguli akrepat edhe njehere ne fytyren e tij dhe vizatoi nje X te mbuluar nga gjaku dhe lekura e care.

Ngeli disa kohe duke e pare ate te pikonte gjak dhe se dinte qe trupi i njeriut kishte kaq shume gjak.

U ngrit dhe filloi ti gjuante me kemben e ndrydhur, ndjeu dhimbje por me shume ndjeu kenaqesi teksa e shihte ate aty,te vdekur dhe ndjehesh triumfuese qe arriti ta vriste ate perbindesh

Por perdhunuesi i saj e kishte ndryshuar,ajo sdo ishte me kurre e njejta.

i think i'm fucking crazy qe e shkrujta kete pjese. me duket se kam nje te ardhme ne mafia me kete mut mendje qe kam. 

gjithsesi ajo eshte gjalle bonus ky,porrrrr a eshte Tobi? 

Pse ishte aq i lumtur ai mostra? kjo ngelet per tu pare 

Naten  e mireeeeee