Me Thuaj Te DUA

Kapitulli i Fundit

Ju pershendes me kengen lart vajza <3

Ne bande kishte shperthyer apokalipsi. Jo me zombi,por me njerez qe perpiqeshin me cdo kusht te luanin rolin e drejtuesit.

Bosi kishte vdekur.

I madhi te medhenjeve kishte rene si thes me patate ne toke duke u perpelitur si nje pule pa koke. Dikush e kishte vrare

Por kush?

Pse?

Por krahu i djathte nuk kishte kohe te merresh me keto budalliqe ai duhet te gjente Kristalin prandaj nuk e pranoi vendin e liderit sepse e dinte qe duhet te hiqte dore nga kerkimet per te dhe ai me mire te vdiste sesa ta linte ate te vetme ne boten e mizorise.

Si vend i binte dores se djathte te ishte ne krye,Tobiasit,por ai nuk e pranoi pozicionin.

Kjo ndodhi diten kur Kristali u lirua.

Tobiasi ishte i mbistresuar dhe donte vetem ta kerkonte,sdonte te merrej me kete drame qe po i rrinte ngjitur si nje rrodhe e mallkuar.

Prandaj e mori nje vendim shpejt e shpejt pa i mar parasysh gjerat,ose pasojat qe do vinin nga ajo

I mblodhi te gjithe dhe i lajmeroi qe krahu i majte,Tonio do te ishte ne krye kur ai nuk do ishte prezent.

Nuk eshte se i pelqente shume kjo situate por nxori me te miren nga kjo kasaphane qe i kishte marr frymen. Plus qe Tonio i kishte sherbyer mire gjithe keto vite.

Doli dhe nuk u kthye me ate dite por filloi te kerkonte,kerkonte dhe kerkonte pa pushim.

Njehere i kishte rene te fiket ne nje nga stolat qe ishin aty prane dhe njehre tjeter e zuri nata jashte dhe u detyrua te flinte ne nje hotel.

Nuk e dinte se dhe sa do duronte mos ta shihte ate, buzeqeshjen rrezellitese, menyren sesi flinte, ose kur ishte aq e ftohte saqe nuk mundeshe dot ta lexoje se cfare kishte ne mendje.

Por gezohesh qe dinte ta shkrinte kete akullin qe i kishte zene zemren dhe e bente ate te qeshte pa ndrojte dhe plot jete.

As vete se kishte kuptuar sesi nata e kishte zene qiellin me mantelin e saj te erret dhe atij i erdhi inat qe kaloi tutje dhe nje dite joproduktive. Shau nder dhembe dhe po shikonte yjrt. Ishte nje nate e bukur,por do ishte me e mire nese ajo do te ishte te

U kthye ne shtepi,mori nje gote uiski dhe u ule ne divan duke mar fryme thelle.

Ajo frymarje i kujtoi qe ishte gjalle dhe duhet te besonte se ajo ishte gjithashtu,duhet te kerkonte me shume,me thelle ,por ai kishte jave qe hecte qorrazi pa ndonje piste specifike.

Qendronte ne erresire dhe po perpiqesh te kujtonte ndjesine e buzeve te saj mbi tijat,ndjenjat e ndezuara ne naten qe kaluan bashke dhe shprehjen e dashurise nga ana saj. Lotet i erdhen deri ne gryke por ai nuk i nxirrte dot,i kishte ruajtur per momentin kur do ta gjente ate.

"Qenke zhytur ne mendime" i tha Tonio duke zbritur ngadale shkallet me nje pistolete ne dore.

Tobiasi sa e pa u ngrit ne kembe dhe vuri doren ne brez per te marr armen e tij,por ai godite shume afer berrylit duke e gervishtur pak.

"Tonio ke rrjedhur? Cfare ben?" ju hakerrye Tobiasi me pak habi,e dinte qe kishte nje gje qe nuk shkonte me te,por te vriste bosin e tij ishte paksa e cuditshme,vetem nese ai...

"Ti e vrave?" e pyeti me cudi njekohesisht.

"Bingo gjeni dhe kjo nuk eshte e vetmja gje qe kam bere" tha triumfator duke ngritur paksa mjekren dhe ju afrua atij me afer sikur te ishte ndonje mbret i vetshpallur dhe qe e donte boten te gjunjezuar nen kembet e tij.