Me Thuaj Te DUA

Kapitulli 28

*Pak permbledhje se e di qe e kemi harruar me shum se gjysmen* "Kristali vendosi te largohesh nga shtepia nga zenka me prinderit dhe I la te gjithe mbrapa,nuk u kthye me ne shtepi dhe nuk kontaktoi me njerzit e njohur,kaq,shpresoj tju pelqej"

6 vite me vone

"E di qe sme ke treguar kurre per familjen tende,jam kurioze te di sesi jane,nga ke ngjare" shprehu me kuriozitet Elena,duke ju afruar afer Kristalit dhe po e shikonte me ato syte e smeralde qe te memorizonin ne cast.

"Te kam thene 100 here qe jam jetime,oj kjo,me ler rehat tani!" u shuk ne krevat rendeshem sic bente gjithmone. Elena kete muabet kishte perhere dhe pergjigja e Kristalit ishte e njete,por ajo dukesh sikur kishte gur ne vend te mendjes dhe donte gjithmone ti dilte e saja.

"Po po me keto dokrra shko genje ate Mateon ti qe ja ke bere mendjen dhall me keto historite e tua pa lidhje,po une du te njoh familjen tende. Si ha keto budalliqe un qe ske familje ti" insistoi serish Elena duke ju hedhur persiper Kristalit dhe kesaj te fundit I shpetoi nje gulcim dhimbjeje.

"O lope dreqit ik tutje se me nxorre zorret, 1.60 jam dreqi ta haj, ku e mbaj dot shalen tende dy metroshe une" I tha e irrituar dhe u perpoq te ngrihesh po Elena se la.

"shiko shkurtabiqe e para e punes je 1.56 dhe e dyta une te kam degjuar teksa flet ne gjume dhe teksa qan 'mami o mami me fal',ose prit kur qan per njefare Tobiasi eshte gallat 'oh mos u largo,rri me mua,me prek aty.." dhe aty ndaloi fjalia sepse Kristali berrtiti duke e ndaluar kete fjalim.

"Une nuk flas ne gjume o gomare,se me cave veshet. Rri tani nuk te them asgje" tha e vendosur dhe e shtyjti Elenen duke levizur nga pozicioni qe ishte ne fillim.

"He tani most e filloj te tregoj ato qe thua per Danielin se seriozisht keto jane shume te pista,se di sesi I thua ato ti"filloi ta ngacmonte Kristalit kur e dinte se Danieli eshte pika e dobet dhe ajo I kishte thene qe kishte qene dashuria e saj e pare. I kishte thene qe ishte jetime,por mesa duket gjumi e tradhetonte dhe I nxirrte ne shesh ato gjera qe dita nuk lejonte te tregoheshin.

"Te lutem mos me shty te te tregoj" tha duke u ulur ne cep te krevatit dhe vuri duart ng ate dyja anet e kokes si per te hequr ato kujtimet e vrullshme te te kaluares qe e mundonin deri ne kufijte e ferrit.

E urrente kur Elena behesh kaq kembengulese

"He te lutem ,vetem dicka te vogel dhe nuk te pyes me per asgje" ju lut duke e pare thelle ne sy.

"Me ler rehat Elena se nuk ta kam qefin seriozisht" ajo nuk I kishte treguar askujt per jeten e saj. Kishin kaluar 6 vite per hir te zotit dhe ajo nuk kishte arriutur ti hapte zemren as dhe nje presoni te vetem. Ishte e dermuar dhe e sakatuar nga ato brengat e vjetra qe e torturonin cdo nate dhe e detyronin te fliste me yjet.

"Mir dhe ti pse behesh kaq e keqe, se nuk te hengra,doja vetem te te ndihmoja,por kshu si e ke nisur do perfundosh gjithe jeten vetem ta dish" I tha me inat Elena dhe nxitoi per te ikur.

'Ndoshta une e meritoj te qendroj vetem" tha me vete me brengen qe i rendonte mbi supe

Kristali nuk beri asnje veprim,ne fakt nuk e ngriti koken as edhe njehre per te pare sesa e xhindosur ishte shoqja e saj prej dy vitesh, dhe e la ate te largohesh duke shukur deren me sa force te kishte.

Ajo kishte vite qe ishte vetem,dhe nuk I ishte dashur askush tjeter,por perbrenda ishte shume bosh dhe e dinte qe ishte faji I saj per te gjtha.

Nuk e di sesa ndejti aty,ne ate pozicion por kur e gjeti forcen te ngrihesh kishte ardhur nata. U fut ne dush thjesht sa per te hequr lodhjen e jetes dhe doli kur gishtat I ishin rrudhosur dhe pa veten ne pasqyre me kostumin e lindjes.

Vendosi qe floket cdo here ti kishte te shtire,nuk I pelqente kacurrelat si te mamase sepse kur shikonte veten ne pasqyre I dikuj sikur shikonte ate. I kishte lyr me nje ngjyre lajthie qe I nxirrte ne pah syte dhe nuk kishte lene me ne ngjyren e saj origjinale,te zeza.

Trupi vula-vula ja peshtiroste veten akoma me shume. Qekur ishte arratisur nga shtepia nuk e kishte pasur aspak te lehte. Gjerat qe ajo kishte kaluar nuk I shikoje as edhe ne enderra. Ishte e pamjaftueshme te shprehje e fjale shenjat e thikave qe ishin ne kurrizin e saj,apo per tatuazhet e shumta qe ajo I kishte bere per te mbuluar shenjat e shemtuara. Por nje shenje nuk e kishte mbuluar, ate qe ju be diten e pare kur u arratis,shenjen e thikes mbi faqen e majte,ate nate kur ajo humbi virgjerine e saj.

Ishte e dhimshme ta kujtoje ate nate por ajo kishte arritur ta kapercente,ja kishte dale te marrte hak ndaj atij persomi,por e vetmja gje qe ajo nuk kishte arritur te hidhte mbas kraheve ishte e shkuara,femijria dhe dashuria e saj. Donte ti takonte,jo ti shikonte edhe pse nga larg,edhe sikur per pak minuta.

Nuk kam vdekur :p jam gjalle dhe kam ndermend ta vazhdoj,me shpresen qe do ta mbaroj kete te uruar liber. Nejse shpresoj tju pelqej <3. Me ngjan sikur ksm harruar e shkruaj, sikur nuk di te bej me asgje dhe e di qe ky kapitull is kindy shitty but whatever