Dilfiruz |kookmin

özür.

Uzun bir süredir ortalıkta görünmeyen jungkook'u düşünmeye durmuşken, dakikalar öncesinde odadan ayrılmak üzere aralanan kapının bir kez daha aralandığını fark etmiştim. İçeriye giren kendisi olurken bakışlarımla onu izliyordum.

Bunu fark etmesiyle bakışları bana çevrilmişti ama bu kez ondan önce davrandım.

"Tahmin edeyim, seninle geri dönmemi isteyeceksin?"

"Demekki bazen o aklını çalıştırabiliyor muşsun. Aferin sana."

"Aklım çalıştığı için de seninle gelmeyeceğim zaten."

"Sana laflarımı ikiletme dediğimi hatrılıyorum."

"Ama ben kabul ettiğimi hatırlamıyorum."

"Sen ne zamandır böyle kükremeye başladın ya?"

Aslında haklıydı, ben böyle değildim olamazdım da. Şimdiki tavrım da içimdeki korkuyu bastırmaya çalıştığımdan dolayıydı yalnızca.

"Kükremiyorum, konuşuyorum."

"Peki bunu düşünüp neden sana tecavüz etmeye kalkan adama çemkirmedin!? Eminim o senin çenenden bıkar-"

Söylediği son şeyden sonra gözlerim tekrar dolmuştu ve hışımla ayaklanıp ona bir tokat atmıştım fakat doktor söylediklerinde haklıymış ki başımın dönmesiyle yine tokat attığım kişiye tutunmuştum. O ise bana sinirden parlayan, gözlerini dikmiş bakıyordu. Çok geçmeden tuttuğum kolunu hızlıca çekerek geri çekilmişti.

"Sana söylüyorum geldiğimde hazır olmuş ol."

Söylediği son söz ile bende ilk defa sinirlenmiş ve bir o kadar da inatlaşmak istiyordum.

•••••

Odadan çıkmamın ardından kendime olan sinirimle birlikte hastane'nin çatısına çıkmıştım. İyice sona doğru yanaşıp derince bir nefes aldıktan sonra ağzımdan verdim. Ona söylediğim sözler ve öfkeme yenik düşüyor olmam tamamıyla kendime olan sinirimle dökülmüş ağzımdan. Ama onu fazla üzmüş olacaktı ki, ilk defa kendisi için bir şey yaparak bana tokat atmıştı.

jeon jungkook, sen gerçekten tam bir aptalsın.

Önümde duran demiri sıkıca kavradıktan sonra boşverip yumruk yaptığım elimi, yanlıca, hızla demire vurmuştum.

Kasten kimseyi incitmek istemesen bile herkese zarardım resmen.

Son kez ciğerlerime çektiğim nefesten sonra aşağıya inmiştim. İlk işim ise hastane faturasını ödemek olurken, böylece çıkış işlemlerini halletmiştim.
İçim içimi kemirirken vicdanım ile iç sesim birbirine savaş açmışlar ben de aralarında kalmıştım adeta.

Odaya dönecekken kapının önünde tekrar yugyeom'a rastlamıştım. Öylece kapının önünde durmuştuk ikimiz de.

"Hey sen ne yapıyorsun yine burada."

"Asıl sen ne yapıyorsun, neden sürekli buradasın? Sözde kontrol diyorsun ama bence hastanın durumunu değil de, bizi kontrol etmeye geliyorsun."

"Saçmalamayı kes ve ne olduğunu söyle."

"Beni çıldırtıyor. Sana o gün anlattığım o kırılgan çocuk var ya, işte sanki o gitmiş ve yerini okulda bulunan zorbalardan birisi almış."