Dilfiruz |kookmin

utanç.

(Nedensizce bu fanart ile aşk felan yaşıyorum mdmdm) neyse iyi okumalar...

Öğle güneşi olduğunu varsaydığım ışığın gözlerime vurması ile gözlerimi aralamıştım.
Karşımda ise beni uyurken öylece izleyen jimini ve kucağıma bıraktığı tepsi ile karşı karşıya kalmıştım. Yüzümde şaşkınlık ifadesi hakimken hafifce doğruldum. Kolu çatlamış olmasına rağmen beni şaşırtmayı sürdürüyordu.

"Ne gerek vardı, hem kolun onu yormaman gerekirdi."

Kurduğum cümleye cevap olarak bıkmışcasına derin bir nefes verdi ve gözlerini devirip tepsinin yan kısmına oturdu.

"Çoktan birkaç gün geçti ve ağrım da yok zaten hem kendimi düşünmeyecek kadar aptal mıyım sence?"-o konuşmayı sürdürrüken ben ise yapmış olduğu sandviç'ten bir ısırık alırken portakal suyunu da yudumlamayı eksik etmemiştim. Şuan öyle açtım ki reddedemezdim.- "Hem bu servis bedava değil bay Jeon."

Kurduğu cümleye karşılık ağzım doluykrn bakışlarımı gözlerine çıkarıp kaşlarımı kaldırdım ve zoraki şekilde ağzımda olan lokmayı yutkunup devam ettim.

"Ne demek bu?"

"Bu demek oluyor ki, benimle bir gün geçirmelisin. Bu halde çalışamayacağım için izinliyim ve düşündüm de seninle hiç doğru düzgün bir gün geçirmedik dışarıda. Yanlızca ilk günlerde alışverişe çıkmıştık."

"Tamam ama bir gün geçirmekten kastın ne?"

"Aslında seni lüks bir otele götürüp kötü şeyler yapmayı düşünüyorum."diyerek bana çattığı kaşların altından bakarken muhtemelen korkutucu görünmekti amacı fakat aksine yüzü tamamen sevimli bir hal almıştı.

"Bakışlarını üzerimden çek, hem bu halinle senden korkacağımı mı düşünüyorsun?"

"Neden korkmayacak mışsın ki?"

"Hadi ama -aldığım diğer lokmayı da yuttum.- ilk olarak boyun benden daha kısa. İkinci olarak bu halinle bile sevimlisin. Üçüncü olarak ta, saçların pembe."

"Hey, hiç duymadın mı? Asıl sevimli görünenlerden kork derler. Hem nereden biliyorsun belki bu pembe saçlı senden kısa ve sevimli olan çocuk gün gelir de seni istemediğin şeyleri yapmaya zorlar."

"Sana yine ne oldu böyle? Yürek felan mı yedin. Kadın olsan regl döneminde misin diyeceğim, bu ruh değişimleriyle."

"Fazla komiksin. Onu bunu boşver ve biran önce yemeyi bırakıp giyin ve -diyerek üzerine eğilim dudağımın köşesini yuksrıya doğru kaldırmıştı- böylesi daha iyi. Daha çok yakışıyor yüzüne."

••••••
Yaklaşık iki saat geçmişti dışarıya çıkmamızın ardından ve şuan beni büyük bir alışveriş merkezine getirmiş ve ailelerin alışveriş esnasında çocuklarını bıraktığı ve onların ise oyun oynayacak bolca alana sahip olduğu yere getirmişti. İçeriye zorla sokmuştu beni ve tanınıyor olmalıydı ki onu eğilerek selamlayan birkaç insana aynı şekilde karşılık veriyordu.

"Kendini bilmen güzel birşey, fakat benim ne işim var burada?"

"Bugünlük çok konuşmasan olmaz mı? -asgıda olan kolunu hafifce kaldırıp görüş hizama sokarak devam etti- hem bak yaralıyım ben."

"Sana o merdivene çıkıp düşmeni ben söy-"

Boşta olan eliyle bileğimden tutup beni çekiştirmesiyle lafım havada kalmıştı resmen.

Kapıdan içeriye giriş yaptığımızda birkaç görevli tekrar geldi yanımıza ve jimin ise onlar ile birşeyler konuştuktan sonra görevliler odadan çıktı. Öte yandan başımı çevirdiğimde yaklaşık 10 tane çocuk ile göz göze gelmiştim.