shtrati i dashurise

56

Liam: Te dua engjell!
( i pershperisja ne vesh dhe ja kafshoja)
Ajla: Dhe un te dua Liami im...

(ma kthente me zerin joshes dhe ofshues. Ishim arritur ne piken kur ne do te benim dashuri dhe perseri kisha merakun e Ajles. Ndoshta ajo nuk ishte gati)

Liam: Engjell shiko, nese s'je gati une...
Ajla: Liam, bej dashuri me mua. Mos thuaj asnje fjale me teper. Me bej tenden.
(Me fliste me syte e ulur poshte dhe faqet i digjeshin.)
Te lutem, ki kujdes....
(E dija shume mire ç'do te thoshte me kete)
Liam: Te premtoj engjell do jem i kujdesshem.

(Nuk ishte e lehte per ne te dy. Doja qe Ajla te ishte mire dhe pse hera e pare per te. Doja ta realizoja ashtu siç mund ta enderronte ajo. Provuam te benim dashuri dhe Ajla kishte dhimbje. Ndaloja dhe e perqafoja, nuk doja te ndjehej ashtu, me dukej sikur vuaja une me shume se ajo.)

Liam: Engjell nese do e lem fare. Nuk merzitem te betohem.
( dhe e puthja neper fytyre)
Ajla: Liam, ta thash njehere, jam mire mos ki merak per mua...
(me thoshte me zerin qe i dridhej dhe me ferkonte ne fytyre. E provuam perseri dhe shtrati u njollos me gjakun e saj. Ajla po qante dhe e mora ne krahe. E struka ne kraharorin tim dhe u mbuluam te dy. Gjaku ende i rridhte.
Liam: Me fal engjell...
(isha gati ne te qare dhe une. Kurre nuk kam qare per nje femer, por kur shikoja Ajlen ashtu me mire te vdisja.)
Me fal e vogla ime, une jam idiot. Me fal shume.

(E shikoja me aq dhimbje dhe e puthja kudo ku me zinin buzet. Ajla u qetesua pas pak dhe rrinte ende e strukur ne krahet e mi)

Ajla: Me fal Liam, nuk bera dot siç mund te te kene bere te lumtur te tjerat.
(Dhe mbulonte fytyren me duart e saj dhe qante)

Liam: Engjell çfare flet? Une kam qene gjithmone i lumtur me ty jo vetem sot, Ajla ime, asnje femer nuk me ka bere te lumtur perveç teje. Une jam idiot qe nuk kujdesem sic duhet per ty.
( i hiqja duart dhe e puthja)
Ke me dhimbje?

(Ajla tundi koken ne shenje mohimi. E dija qe kishte dhimbje, asaj i doli shume gjak por nuk donte te me bente merak)
Ajla: Jo nuk me dhemb...e provojme prap...jam mire Liam...
Liam: Je e sigurt vogelushe?
Nuk dua te ndjehesh keq dhe te kesh dhimbje.
Ajla: Po jete, jam mire. Ti me mbron mua, si te mos jem mire.

E putha ne ball dhe provuam perseri. Ajla me kafshonte dhe me çirrte ne kurriz per te duruar dhimbjen e pse tregohesha i kujdesshem. E dija qe kishte dhimbje te madhe, e dija qe po e beja timen e pse ajo imja ishte qe ne çastin e pare qe u perplasa me te dhe me syte e saj. Shtrati ishte bere me gjakun e saj. Ajla u qetesua dhe une e mbaja perqafuar dhe shtrenguar pas vetes. Ate po e zinte gjumi ngadal dhe une vetem e ledhatoja kudo ne fytyre, ne floke dhe me trup lehte per te mos e zgjuar. Ajla gjithcka e beri per mua. Sa e ndjeja dashurine e saj, ajo kishte frike, shume frike. Kishte frike nga dashuria e madhe, mos ajo dashuri do e lendonte shume. Kishte frike mos une do hiqja dore nga ajo. Buzeqeshja teksa e shikoja te flinte me ate fytyre engjellore. Ajo se kuptonte si ndjehesha une perbrenda, nuk e kuptonte se sa e vuaja dhe une ate qe mund te vuante ajo, apo sa gezohesha nese ajo buzeqeshte. Nuk e kuptonte sa i marrosur isha pas saj qe ne çastin e pare dhe deri ne ate moment, ku ndodheshim ne shtratin e dashurise sone te pare, si fizike dhe shpirterore. Ishte e lodhur, e dija. Nuk ishte vajza e pare qe kisha, por ishte e para qe me beri te perjetoj ndjesine e te berit dashuri dhe jo thjesht seks. Me beri te perjetoj ndjesine e nje mashkulli te dashuruar. E strukja brenda vetes per te mos e lene me kurre, dhe ashtu me zuri gjumi dhe mua, nen aromen e kaçurrelave te saj vjeshtake.