shtrati i dashurise

67

Ndalova makinen para nje ndertese te madhe. Ajla mori fryme thelle.

Ajla: Ne kompani?
Liam: Po.
Ajla: A je i sigurt? Kam shume frike dhe emocione. A dukem mire ne pamje? Po sikur te mos me pelqejne? Zot i madh do me bier te fiket.

(Fliste tere nervozizem dhe luante me gishtat e dores duke kafshuar buzen poshte)

Liam: Oh he pra Ajla mos u shqeteso. Do martohesh me mua jo me prinderit e mi. (Qeshi) Ata do te te adhurojne ke per ta pare. Por prap nese nuk do nuk te detyroj, shkojme ndonje dite tjeter.
Ajla: Jo do shkojme patjeter. Eja.

Tha dhe hoqi rripin dhe doli jashte. Dola dhe une dhe kyça makinen. E mora perdore dhe ngjitem shkallet e kaluam deren automatike. Pershendetja me koke e me nje buzeqeshje vesh me vesh dhe shihja Ajlen qe qeshte e skuqur dhe qe mbulonte disi fytyren me baluket e gjata kaçurrele. Ndaluam para nje dere te madhe ngjyre kafe. U ktheva nga ajo dhe i vura baluken pas veshit.

Liam: Qetesohu engjell. Ji vetvetja, gjithçka do jete e persosur. Do ta shohesh sa do te te duan.

Ajo thjesht pohoi me koke. As goje nuk kishte te fliste. Nuk i vija faj, dhe une kisha disi emocione por e dija qe do shkonin gjerat mire. Trokas ne dere dhe futemi brenda pa e shkeputur doren nga ajo. Babi ishte me koken ulur duke lexuar shkresurinat e perhershme qe qendronin ne tavoline. Kur ndeju prezencen tone ngriti koken. U çua dhe buzeqeshi.

Babi: Biri im.
(Dhe me perqafoi me ate perqafimin tipik te babait) Kjo duhet te jete Ajla.

U drejtua na Ajla dhe e perqafoi. Ajo i kthehu perqafimin dhe duart i dridheshin. Une buzeqesha dhe i hodha krahun ne shpatull.

Liam: Kjo eshte Ajla babi. Ajla ky eshte babi im Berti.
Ajla: Gezohem zoti Berti.
Berti: Oh te lutem bij, me therrit thjesht Berti, ose baba tani qe jemi nje familje.
(Ajla buzeqeshi dhe i shkelqyen syte dhe babi buzeqeshi)
Liam: Ba ku eshte mami?
Berti: Eshte tek zyra me Violen per te nenshkruar kontratat. Po shkoj t'a therras.
(Babi hapi deren dhe shkoi ne zyren tjeter)
Ajla: Sa i sjelltshem, u ndjeva vertet shume mire.
Liam: Te thash, nuk ka asgje per t'u shqetesuar.

(Degjuam kerrcitjen e deres dhe aty futet mami me babin. Ajo sa e sheh habitet dhe Ajla po ashtu)

Mami: Kjo eshte Ajla??
Liam: Po, pse? (Pyeta i habitur)
Mami: Zot i madh.
(Iu hodh Ajles ne perqafimin e saj te ngrohte dhe Ajla buzeqeshi dhe e perqafoi fort)
Ajla: Teta Tana nuk e dija se ishit ju.
Mami: Moj bij as une nuk e mendoja kurre, por shyqyr Zotit tani ia di per faleminderit qe je ti vajza qe do Liami.
(Ajla buzeqeshi me mamin ndersa une me babin shikonim tere habi)
Liam: A mund te na shpjegoj njeri se çfare po ndodh ketu?
Ajla: T'a shpjegoj me vone.
(Me pershperiti per te mos e degjuar prinderit e mi)
Liam: Si ju duket nusja ime?
Ajla: Liam...
(me pickoi lehte ne krahe)

Tana: Me mire s'ka ku te veje.
Berti: Mire se erdhe ne familje bije. Eja per darke nga ne.
Ajla: Faleminderit shume per ftesen.
Tana: S'ke pse falenderon Ajla. Te na falesh tani por ne duhet te largohemi, punet nuk na lene. Pra do shihemi ne mbremje?
Ajla: Besoj se po...
Berti: Shkelqyeshem.
Liam: Vazhdoni ju ne po ikim. Mirupafshim.

(Te dy ne perqafuam prinderit dhe dolem.)

Liam: Engjell prit ketu te marre kapucinot qe bejne ne kompani. Jane shume te shijshme.

Ajla pohoi me koke dhe une u largova.

*Ajla*
Po prisja duke pare e mahnitur ambientet e kompanise se Liamit. Ishte mbreslenese dhe teper mikpritese. Teksa sodisja me sy kurioze perplasem me dike.
-Kujdes kur sheh moj.
Ajla: Me fal te lutem. Nuk te pash, me lere te te ndihmoj.
- Nuk kam nevoj per ndihmen tende.
Ajla: Me vjen keq.

Vajza çohet dhe mbledh dosjet e rena ne toke. Kthehet nga une me nje pamje ironike dhe teper e nevrikosur.
-Kujdes kur sheh heren tjeter. Dhe kush je ti qe vjen ketu vend e pavend?
Liam: Çfare po ndodh ketu?
(Degjoj zerin e Liamit dhe kthehem duke pare ate.)
Ajla: Une...
-Kjo me perplasi e me shtiri ne mberdhe Liam.
(Filloj te perkedhelej. Kush ishte kjo qe perkedhelej ndaj Liamit?)
Liam: Viola pusho. Per ty jam Zoti Liam.
Viola: Por perseri kjo me shtiri.
Ajla: Nuk e pash e bera padashje.

Liami me mori perdore dhe filluam te zbrisnim shkallet teksa degjoja turfullimet e saj dhe kushedi sa e sa te shara me siguri. Dalim jashte dhe heq doren nga ai.

Ajla: Pra Liam ajo eshte Viola qe percolle per ne shtepi. Ka kofidenca te therret dhe ne emer...
Liam: Mere kapuçinon.
(Me zgjate goten plastike)
Ajla: Nuk e dua. Dua te shkoj ne shtepi. Taniii!!
Liam: Mos u nervozo ajo duket qe ndonje e perkedhelur duhet te jete dhe do e kete thene nga inati. Me beso vogelushe por mere goten.

E mora goten dhe u nisa per te makina e po prisja ta hapte. Ai hapi makinen dhe hipa pa i folur e filloja te pija kapuçinon. Ai ndezi makinen dhe shikonte hera heres por perseri isha e nxehur me ato perkedheljet e asaj Violes.