shtrati i dashurise

89

U kthyem te shezlloni dhe po prisja si te isha ne gjemba. I shikoja ata xhiro anes bregut dhe Ajlen qe qeshte me shpirt. Pra me ate eshte e lumtur keshtu? Ndersa me mua rri turivarur e acaruar ne kulm dhe gati qe te me beje varrimin. Shtrengova nofullat nga nervat dhe duart i bera grusht. Ndjej doren e gjyshes ne shpatullen time si per te me thene qe gjithçka eshte ne rregull. Do e zhdepja ne drru ate palo njeri qe i afrohej Ajles sime. Gjyshja e dinte qe e dashuroja Ajlen, madje dhe gjyshi e kishte kuptuar. Tashme isha me i lire ti afrohesha Ajles. Ajo nuk do ta dinte kete gje deri ne momentin e fundit. Gjithe kohes shikimi ishte drejt tyre. Ça lesh mashkulli jam une qe rri si hu dhe shikoj ata qe zgerdhihen qe pale ç'mund t'i thoj ai.

Enea: Eja futemi ne det.
Ajla: Jo kam pak frike se nuk e di notin. Heren e fundit qe u futa nuk pata eksperience te bukur.
Enea: Eja mos ki frik se do te te mbaj une.
(Dhe e terheq Ajlen nga krahu. Ajo mundohej qe t'i bente rezistence po ai vazhdonte ta terhiqte. Me pas ndaloi dhe e kapi nga beli)
Enea: Do jesh e sigurt me mua, madje dhe e lumtur gjithashtu.
(Tha teksa po i afrohej çik me teprice. Mos valle.. oh dreq. U çova dhe shkova me vrap drejt tyre dhe i rash nje grusht te forte qe e palosi ne breg)
Liam: Kur ajo nuk do dhe nuk do! Keshtu e respekton femren ti?
(Ai u çua dhe mbante nofullen me dore dhe filloi t'i dilte gjak nga hundet)
Enea: Ça te krruhet ty te futesh mes nesh? Mos nuk e do me jeten hë?
(Tha duke ngritur vetullat tere ironi)
Liam: Mos me trego mua jeten ti. Kur ajo nuk e do diçka, pse e nxit ta bej?
Enea: Kush je ti t'i dalesh ne mbrojtje asaj?
(Une pash nga Ajla e cila ishte e shushatur por qe e mblodhi veten shpejt. Nuk dija çfare t'i thoja me friken mos Ajla me dilte kundra.)
Ajla: Eshte i dashuri im.
Enea: I dashuri jot.
Ajla: Po, i dashuri im.
(Zemra me rrahu si e marre teksa degjoja ato fjale prej saj)
Enea: Ti zgjodhe kete qe ndoshta me dite ke qe e njeh? Ti e di qe te kam dashur qe prej shume vitesh dhe nuk ma dhe ate mundesi.
Ajla: Ti do te behet siç do ti, por jo sahere fati eshte ne anen tende.
Enea: Me fal atehere, por gjithsesi do shihemi, edhe me ty Liam...do te ta kthej borxhin.
(Tha duke qeshur ironik. Nuk me pelqeu ai reagim. Çfare mendonte se mund te bente? Kush ja kishte friken atij miu pusi? Bera te largohesha nga Ajla dhe me kapi doren. Isha ende ne te kunderten e shikimit te saj.)
Ajla: Faleminderit.
Liam: Te kam premtuar qe do te te mbroj dhe nese nuk do jemi asnjehere bashke.
(Trupi i saj filloi te dridhej nga keto fjale. E leshova doren prej saj dhe u nisa per te shezlloni.)
Ajla: Liam??
Liam: Po.
Ajla: Dua qe...
Liam: A do te te mbroj saher? Po, ndoshta derisa te shikosh jeten tende e te dali dikush tjeter qe nuk do te te ler vetem. Faleminderit per ato fjale qe the ne syte e tij, me lehtesove tensionin qe mbaja per brenda. Por i di tani ndjenjat e tua per mua, nuk do mundohem me te te mbush mendjen.
Ajla: Jo doja te pyesja, do te me mesosh notin? Edhe kete ma ke premtuar. Eja mund te shkojme tani?
(Nuk e prisja ate pyetje te Ajles. E pash i habitur.)
Liam: Hem... po ..po mund te shkojme.
(Filluam te futeshim avash avash ne det)
Liam: Pse nuk pranove te mesoje notin me te?
Ajla: Sepse ndihem e sigurt vetem me ty.
(E pash me syte e saj te thelle, ah dhe deti dukej kaq i zbeht para syve te saj. Ajo nderroi me fraksion sekondi shikimin dhe vazhdoi te fliste)
Ajla: Dua te them...ma ke premtuar ti qe do me mesoje...
Liam: E kuptova...
(Sa vinte behej dhe me thelle dhe uji filloi te rritej. Ajo na arriti deri te kraharori, Ajles me sakte mua me posht. Ajo u tremb dhe kapi krahun forte. Me pa me sy te frikur dhe une i buzeqesha lehte. Ia leshova doren nga krahu dhe e nderthura me doren time dhe e kapa nga beli. Ajo u ndje me e sigurt dhe mori fryme thelle)
Liam: Mos ki frike engjell, une nuk do te te le kurre te mbytesh. Ki besim tek une.
(I thash lehte ne vesh dhe ajo me buzeqeshi)
Liam: Je shume e bukur, magjepsese dhe nuk kane faj qe te duan.
Ajla: U..une...a ..ke...kemi ardhur per te mesuar notin dhe jo te me komplimentosh?
Liam: Nuk rri dot keshtu. Me deh aroma dhe trupi jot me beson?
(I thash duke i zbiruar fytyren si bebe. Ajo uli syte posht dhe une i putha ballin)
Liam: Mire pra fillojme me notin.
(Krruajta pak fytin per te kapercyher ate situate.)
Liam: Mire pra, ne fillim duhet  te ndjesh ujin tek vetja jote.
Ajla: A nuk e kam ndjere mjaftueshem?
(Tha duke me treguar floket e lagura qe i ishin bere nje lemsh i vertete, dhe trupin e lagur. Fillova te qeshja me ze dhe mezi ndalova. Dhe ajo filloi te qeshte gjithashtu)
Liam: Nuk e kam ne ate kuptim. Tani bejme keshtu.
E mora trupin e Ajles dhe e shtriva ne siperfaqen e detit duke i mbajtur duartne belin e saj.
Ajla: Liam kam frike te betohem qe do mbytem dhe gjej vend mbytu e ti pastaj.
(E putha ne qaf dhe ajo u ç'tensionua. Filloi te rrinte lirshem dhe pse me shikonte tere frike.)
Liam: Rri lirshem, nuk ke per tu mbytur, te mban dhe uji jo vetem une. Nuk e ndjej peshen tende.
Ajla: Ate e di nuk jam aq budalle sa mendon se jam.
Liam: Epo hiqe kete frik.
Ajla: Mire do mundohem.
Ajla filloi te rrinte sy mbyllur. E la trupin te lire ashtu siç ishte dhe fillova te shkepusja duart prej saj. Ajo e kuptoi kete gje dhe hapi syte sa nje poç.
Liam: Shhh mos u alarmo, jam une ketu thjesht beso tek uji.
(Ajo nuk foli dhe kafshoi buzen posht. Nuk durova dot dhe i afrova fytyren time tek fytyra e saj dhe e putha ne buze. I vura dolen ne bel dhe te vithet. U shkeputa pas pak prej saj dhe e leshova perseri trupin e saj. Ajo ishte e qet dhe po pluskonte mbi uje.)
Liam: E shikon? Nuk eshte kaq e veshtire sa mendon se eshte.
Ajla: Qenka rehat keshtu.
Liam: Mire rri dhe pak keshtu dhe fillojme me gjera te tjera.