shtrati i dashurise

57

Zgjohem ne mengjes dhe shoh prane vetes Ajlen. Mu duk gjithcka si enderr, por ja qe nuk ishte e tille. Ajla ishte ende ne gjume, ende e strukur ne kraharorin tim dhe une qe e shoh veten duke e mbeshtjell Ajlen me gjithe forcen time. E perkedhel dhe e puth lehte ne hunde. Nuk doja ta zgjoja kshuqe qendroja pa levizur dhe shihja fytyren e saj. Nuk ishte mire, ndoshta nga mbreme, nga humbja e gjakut...sa inat me vinte me veten. Ajo kishte dhimbje dhe mua me dukej vetja egoist e pse nuk kisha ate qellim. E perkedhel dhe e puth ne koke duke i shperetitur "me fal engjell". Qendroj dhe pak ashtu dhe Ajla fillon te leviz. Hap syte dhe shikon e pergjumur rreth e rrotull vendit, me sheh mua me syte e shkruar dhe buzeqesh.

Ajla: Miremengjes Liam. Po ben shume qe je zgjuar?
Liam: Miremengjes engjell. Jo pak po bej.
Ajla: Pse nuk me zgjove?
Liam: Doja te shikoje si flije. Nuk ngopem duke te te pare ashtu.

(Ajla qesh dhe me puth ne kraharor dhe aty qendron)

Ajla: Liam?
Liam: Po engjell?
Ajla: Me do shume sa te mos heqesh dore nga une?
Liam: Te dua me shume se gjithcka qe ekziston, me shume se vet jeta ime.
(Ja ktheva ter siguri dhe duke e puthur ne ball. Ajla u qetesua dhe po merte fryme normalisht. Dukej sikur kishte gjithe kohes qe mbante frymen brenda. Ashtu qendruam pak kohe)

Ajla: Sa eshte ora?
Liam: Se di ndoshta ora 9 e ca ose 10. Pse pyet?
Ajla: Jo doja ta dija.
Liam: Doje ta dije ti?

E pyeta si me djallezi duke qeshur dhe duke e hipur siper vetes.
E puthja ne fytyre, ne qafe, ne gjoksin e saj, ne barke dhe sikur merja jete nga ajo. E deshiroja, e adhuroja, a thua se isha vertet kaq i marrosur per Ajlen? E kapa ne te pasmet e saj dhe e shtrengoja, duke nxjer nga buzet e saj ofshima dhe renkimet qe me benin te çmendesha per te dhe trupin e saj. Nuk isha kurre kaq i etur, nuk kisha kurre kaq nevoj per trupin e dikujt. Sic ishim ashtu beme dashuri perseri. Ajla kishte ende dhimbje dhe prandaj une nuk e vazhdoja shume.
Liam: Me fal dashuria ime.
(Ajla qeshi me syte e skuqur qe i kishte gati ne te qare)
Ajla: Nuk ka gje jete, ti nuk bere gje. Ne e dinim qe kjo do ndodhte. Jam mire.

Ajo perseri me genjente por une nuk do vazhdoja me teper. Ajo ishte e keputur dhe une po ashtu. E ndjeja siper vetes qe asaj perseri po i dilte gjak. E mar ne krahe dhe Ajla vendos duart rreth qafes sime me fytyren e skuqur nga turpi. Shohim krevatin.

Ajla: O zot i madh Liam.
( me tha me fytyren e mbuluar nga turpi. Une thjesht e puthja ne balle dhe ne qafe.)
Liam: Çfare ka engjell?
Ajla: Shiko si ta kam ber shtratin. O perendi sa idiote jam. (Vazhdonte fliste me duart ne fytyre)
Liam: Edhe? Ku eshte e keqja ketu? Do lahen do kthehen si me pare. Edhe tani ke turp nga mua vogelushe?
(Ajla kthehu koken nga mua duke pare gjithe siguri nga ajo qe i thash )
Ajla: Jo jete nuk kam.
E putha fort ne buze dhe ashtu sic po e mbaja, u nisa drejt banjos qe Ajla te lahej dhe te ishte me e qete. Nuk doja ti rridhte me gjak. Ishte e lodhur dhe ne kembe nuk rrinte dot e dija. Nuk kishte faj, e dija qe ajo ishte e paprekur, por dhe nese do ishte, nuk do e kisha problem, sepse e dija çfare femre ishte Ajla. E vendosa ne vasken e madhe dhe po e laja. U be vendi ter shkum dhe Ajla ishte kaq e bukur dhe perrallore ashtu. Rrinte me symbyllur dhe nuk fliste. E puthja shpesh here se nuk me rrihej.