Mad life

Επιβηβαση

Έφτασα στης 5μ.μ στο αεροδρόμιο αφου η πτήση ήταν σε μια ωρα.Πληρωσα τον ταξιτζή και κατευθύνθηκα στον προορισμό μου.

Πέρασε η ωρα και ήταν η στιγμη της επιβίβασης.Μολις μπηκα στο αεροπλάνο έκατσα στην πρώτη κενή θέση που έπιασε το ματι μου σε παράθυρο.

Μιας που ήταν πρωί και θα ανατέλλει ο ήλιος από σε στιγμη σε στιγμη,θα ειχα την καλύτερη θέα.

Κάθισαν δίπλα μου,ενα αγορι στην ηλικία μου και δίπλα του μια γιαγιάκα.Ετσι και εγω φόρεσα κατευθειαν τα ακουστικά μου.Δεν εχω ορεξη να ακούω την γιαγιά με το εγγονο πρωί πρωί.

Πέρασε η μια ωρα και ξαφνικά εκει που έβγαζα φωτογραφίες από το παράθυρο ένιωσα κάποιον στον ώμο μου.Γυρισα να κοιτάξω και ειδα το αγορι να εχει κοιμηθει  πανω μου.Εεε όχι δεν κατάλαβε δεν ειμαι και στρώμα..Τον σκούντηξα μέχρι να ξυπνήσει και του ψιθύριζα.

"Εεε ψιτττ..αγοράκι..ξυπνας λίγο γαμω το στανιο σου;"δεν ανταποκρίθηκε και μόνο ενας τρόπος υπήρχε να ξυπνησει και δεν μαρεσει καθόλου.

Του έχωσα μια σφαλιαρα και τρανταχτηκε ολόκληρος δίπλα μου

"ARE YOU SERIOUS?"μου φώναξε,αχ ωραια αφου δεν είναι Έλληνας μπορώ να των βρίσω και να μην καταλάβει χριστο!

"Μια χαρα σοβαρή ειμαι αποβρασμα της κοινωνίας!Τι το ειδες εδω;Κανένα μασαζ θες μηπως!;"του φώναξα και ξαφνικά και η γιαγιάκα γύρισε με νεύρο να με κοιτάξει

"Shhhh!"ειπε και γυρισα την πλάτη μου για να μην τους αντικρίζω.Αι στον διαολο πρωινιάτικα.Αλλα όχι ένιωθα κάποιον να με σκουνταει με το χερι του.

"Αα μάλιστα βλέπω Ελληνίδα εισαι και εσυ..μην ανησυχείς καταλαβα τα παντα"μου ειπε και ανατρίχιασα,ρεζιλι εγινα πάλι

"Μπορεις να μην με ενοχλείς;έχουμε που έχουμε αλλα,θα έχουμε και εσενα τωρα."ειπα στην μνήμη μου τον πατερα μου μαζι με την μητέρα μου την ημέρα που πηγαίναμε Λονδίνο στα 8μου..μετα από 4χρονια ομως πεθανε.

-Ελα τωρα Μαρια μην τα σκέφτεσαι αυτα!Μαλωσα τον εαυτό μου.

"Καλα συγνωμη μην μας φας!"ειπε και ξανα φόρεσα τα ακουστικά μου,δεν αντεχα με αυτον άλλο όποτε δεν του εκανα την χαρη να απαντήσω.

Το καλο που του θελω του πιλότου να κάνει γρηγορα.Δεν εχει κίνηση στον ουρανό!