Mad life

Σχολειο

"Μαρία!Ξυπνα έχουμε σχολείο!"άκουγα τον Βαγγέλη πάνω από το κεφαλη μου να γκρινιάζει!

"Τωραααα"φώναξα και απλά μουγκρησα σαν ένδηξη απογοήτευσης που θα πηγαιναμε σε εκείνο το μέρος για άλλη μια φορά.

"Αντε μωρο μου"είπε και άρχισε και αυτός να ντύνεται,στο άκουσμα αυτής της λέξης όμως χαρηκα

"Μωρο σου ε;"

"Πλέον θα είσαι δικιά μου"μου το υπέβαλε και με φιλησε στα χείλη.Ενιωσα μια ανατριχίλα να με περνάει σε όλο μου το κορμί.Ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κοσμο πλέον έγινα.

Πήγα και φόρεσα τα ρουχα μου τα οποία ήταν ένα ροζ φουτερ και ένα μαύρο κολάν.

"Έτοιμη για την τελευταία χρόνια;"μου είπε και φαινόταν χαρούμενος,ελπίζω όχι λόγο του σχολείου

"Βλέπεις ποσό με νοιάζει;Μόνο ρουχα φόρεσα τα υπόλοιπα θα τα κάνω στον δρόμο!Αντε πάμε!"

Έβαλα στα γρήγορα τα μαύρα μου παπούτσια και βγήκαμε έξω.Ανεβηκαμε στην μηχανή και όταν φτασαμε στο σχολείο απλά το έκανα κωλο δάχτυλο.Οταν κατεβήκαμε εστρωσα λίγο καλύτερα τα μαλλια μου και πρόσθεσα λίγη μάσκαρα στα γρήγορα.Δεν είχα σπυρακια για να κρύψω τίποτα.

Όταν μπήκαμε μέσα όλα τα βλέμματα επεσαν πάνω μας.Βασικα πάνω στον Βαγγέλη.Ολες οι βλαμμενες τον κοιτούσαν.Ετσι και εγώ του έπιασα το χέρι και πήρα μια φάτσα σε φάση 'πάρετε να βλέπετε!Ειναι δικός μου'.Ο Βαγγέλης κατάλαβε τι ήθελα να δείξω και για αυτό μου ανταπέδωσε με ένα πονηρό χαμόγελο.

Κάναμε όλη την αναγκαστική ρουτίνα που κάνουμε όλες της πρώτες μερες και μετά προχωρισαμε μέσα στο σχολείο.Πηγαμε να βρούμε σε πιο τμήμα ειμασταν.Δυστυχως όχι στο ίδιο γιατί έχουμε διαφορετικά επίθετα.Ο Βαγγέλης με αφησε στο δικό μου και πήγε κατευθείαν στο δικό του.

Μπήκα μέσα και είδα διαφορα παιδιά να μιλάνε και αλλά να με κοιτάνε.

Βρηκα ένα άδειο θρανίο και έκατσα κατευθείαν εκεί.Μετα από λίγο μπήκε μέσα μια κοπέλα και φανηκε και αυτή καινούργια.Την κοίταξα και της χαμογέλασα και αυτό την έκανε να φύγει λίγο το άγχος της.Κοιτουσε πέρα δώθε μήπως βρει καμία κενή θέση αλλά δεν βρήκε όποτε της έκανα νόημα να κάτσει μαζί μου.Με πλησίασε και με ρώτησε.

"Σε πειράζει;"

"Φυσικά"με κοίταξε κάπως απογοητευμένα αλλά συνέχισα
"και όχι"ολοκληρωσα,έλαμψαν τα μάτια της και εγώ γελασα.

"Ελπίδα "

"Μαρία χαρηκα"δώσαμε τα χέρια

"Καινούργια είσαι;"

"Από ότι βλέπεις.Εσυ;"

"Όχι απλά οι κολλητοι μου είναι στο δίπλα τμήμα..ξερεις εδώ είναι όλοι οι βλακες και οι τσουλες ενώ στο δίπλα όλα τα φυσιολογικά παιδια'"μου είπε και ηρέμησα με τα λόγια της γιατί ήταν ο Βαγγέλης στο δίπλα τμήμα

"Λοιπόν τι θα ελεγες να κάνουμε παρέα και να σε γνωρίσω και στους υπόλοιπους;Φαίνεσαι καλό κορίτσι και σε συμπαθησα..δεν νομίζω να ταιριάζεις με"είπε κοιτώντας κάποια ξινά κορίτσια που μας κοίταζαν στην απέναντι γωνία της τάξης

"Έχεις δίκιο"είπα και μετά μπήκε η καθηγήτρια στο μάθημα.Περασε η ώρα και βγήκαμε για διαλλυμα.Πηγα τρεχοντας στον Βαγγέλη.

"Πως πήγε;"με ρώτησε

"Μια χαρα εσυ;"

"Τέλεια πάω τωρα σε κάτι παιδιά,θα τα πούμε έτσι;"μου είπε δείχνοντας μια παρέα στην οποία ήταν μέσα και η Ελπίδα.Οποτε ανακουφιστικά.

"Και εγώ εκεί πήγαινα μωρο μου"του είπα αλλά συνειδητοποίησα ότι τον αποκάλεσα μωρο μου και ντράπηκα

"Να με λες ποιο συχνά έτσι"είπε και με φιλησε στο στόμα,ηρέμησα.

Προχωρησαμε στα παιδιά που μας κοιτούσαν και η Ελπιδα άρχισε να μου τους συστήνει.

"Παιδιά από εδώ η Μαρία"είπε αρχικά και με κοίταξαν όλοι.Κατευθειαν πήρε τον λόγο ένα άλλο αγόρι και είπε το ίδιο για τον Βαγγέλη.Μετα μας ρώτησαν ταυτόχρονα αν γνωριζόμαστε.

"Μένουμε μαζί"είπα εγώ γιατί δεν ήθελα να το παρατράβηξουμε από την πρώτη μέρα.Ομως ο Βαγγέλης συνέχισε.

"Και είναι η κοπέλα μου"Νταξει δεν θυμάμαι να μου τα ζήτησε αλλά αφού το θέλω και εγώ δεν θα πω κάτι..

"Ωραία λοιπόν Μαρία Βαγγέλη,από εδώ η Χαρα"είπε δειχνοντας μια κοντη ξανθούλα κοπελα

"Από εδώ ο Γιωργος"συνεχισε και μας έδειξε ένα αγόρι με μπλε μάτια και ξανθά μαλλια..φαινόταν σαν αδέρφια με την Χαρα

"Από εδώ ο Μανώλης και εγώ είμαι η Ελπίδα"είπε και έδειξε το αγόρι που μίλησε πριν στον Βαγγέλη.Ηταν αρκετά γλυκουλης είχε κάστανα μαλλια και μέλι μάτια.Η Ελπίδα από την άλλη είχε μαύρα μαλλια σαν τα δικά μου και μαύρα μάτια.

"Χαρηκα για την γνωριμία"είπαμε και οι δυο ταυτόχρονα..Νταξει έγινε άβολο τωρα

[...]

Έπειτα από όλες τις ωρες που είχαμε μάθημα.Σχολασαμε!Ναι!

Με τα παιδιά είπαμε ότι θα συναντηθούμε αύριο πριν το σχολείο για καφε κι μας έδωσαν τα τηλέφωνα τους.

Όταν φτασαμε σπίτι απλά πήγα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα.