სამყარო რომლისაც არ გჯერა, მოულოდნელად შენი ცხოვრების უდიდეს ნაწილს იკავებს. ცხოვრება უამრავი მოულოდნელობითა და ტკივილითაა სავსე, როგორ შეიძლება გაექცე ამ ყველაფერს?
🔞🔞🔞
გონს სადღაც უცნაურ ადგილას მოვედი, გარშემო ყველაფერი ისეთი ბნელი და უცნაური იყო, ჩემს გვერდით კი ჰობი და ჰინატა ისხდნენ. -რა ხდება? სად ვარ? აქ როგორ მოვხვდი. -აქ მე მოგიყვანე იზ, კლუბში გონება დაკარგე. -და ის ბიჭი? -რას გულისხომ, რომელი ბიჭი? -ისინი... მათი თვალები ანათებდა და მეორე, ის ისეთი ცივი იყო, როგორც ყინული, იცი რა დაივიწყეთ, ძალიან ბევრი დავლიე და სისულეები მომეჩვენა. -ყველაფერს რაც ახლა ნახე ახსნა აქვს, ეს მხოლოდ სიმთრალის გამო არ ყოფილა, დედაშენს არ უნდოდა ამის ნაწილი ყოფილიყავი, ამიტომ შენი გაჩენის შემდეგ ყველაფერს ჩამოშორდა, ცდილობდა ამ სამყაროსგან დაეცავი, სიცოცხლის ბოლომდე ამას აკეთებდა. -რა? რას გულისხმობ ჰობი? -ჯადოქრები, ვამპირები, მაქციები, ისინი არსებობენ, ყველა ლეგენდა სიმართლეა. -კარგი, ეს სრული უაზრობაა. -ეს ყველაფერი სიმართლეა, შენ უკანასკნელი მონადირე ხარ, ისინი კი ვინც თავს დაგესხნენ მაქციები იყვნენ. -ახლა ჩემი თავი აფეთქდება, სერიოზულად, თავი ძალიან მტკივა, საშინელი ნაბახუსევი მაქვს და ამ სისულელის მოსმენის თავი არ მაქვს. -მე და ჰინატა კი... -გაჩერდი... -ჩვენ ჯადოქრები ვართ, ასე შევძელი შენი მაქციის შხამისგან განკურნვა. - ჰობიმ საწოლის გვერდით უჯრა გამოხსნა და იქიდან რაღაც ნივთი ამოიღო, ჩემთან მოვიდა, მაჯაზე შემახო და მოულოდნელად რაღაც ნიშანი გამოისახა ჩემს ხელზე, ტატუს მსგავსი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-ეს ანგელოზის რუნაა, ეს ლანდმონადირეების ნიშანია. -აქამდე რატომ მიმალავდით? -ეს დედაშენმა მოისურვა იზაბელ, მიწისქვეშა სამყაროს შენი სიკვდილი უნდოდა, ამიტომ მათგან გმალავდა.
