BAY 'M' (FİNAL)

|8|

İki gündür yoktum bölüm geç geldi kurura bakmayın.

Başlama saatiniz?

***

"Akşam korku filmi mi izlesek?"

"Yok canım kalsın. En son izlediğimizde neler oldu gördük."

"Sen çok büyütüyorsun bence. Korkuyorsan söyle."

"Ben korkmam ki. Sen korkuyorsun diye diyorum Leyla."

"Ay İpek! Geçenki filmde altına yapacaktın yanımda."

"Atma. Abartıyorsun."

"Neyse. Sen niye hiç konuşmuyorsun Miray kuşum."

Kafamı taksinin camından kaldırıp Leyla'nın soru dolu bakışlarına baktım.

"Aynen. Canın bir şeye sıkkın gibi. Bir şey mi oldu?" dedi İpek.

"Yok ya." diye mırıldanıp çantamı iyice kucağıma çektim. "Sanki biraz karnım ağrıyor gibi. Ama önemli bir şey yok."

İkisinden de bir kaç mırıltı çıkardıktan sonra susmuşlardı. Ben de kafamı tekrar cama yaslayıp gizli numarayı düşünmeye başladım. Kimdi? Ve ya, ne demek istiyordu?

Gönderdiği mesaj aklımda dönüp duruyordu.

Fazla hâyâllere dalma derim. Kısa süre sonra onun bedelini sana ödeteceğim!

'Onun bedelini sana ödeteceğim' derken kimden bahsediyordu?

Ya da, nasıl bir bedel ödetecekti bana?

Neyin bedeliydi bu?

Neden ben ödüyordum?

Kimin yüzünden?

Sıkıntıyla derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım ve yolun bitmesini bekledim. Yoksa düşünmekten beynim patlayacaktı.

Biri benimle dalga geçiyor olabilir miydi?

Belki de Bay 'M' nin saçma bir oyunuydu, ha?

Kafamı iki yana salladım. Başka biriydi. Buna emindim. Ben ne ara Bay 'M' bozuntusuna bu kadar güvenir oldum ki hem? Saçımı taradı iki iltifat etti diye yelkenleri indirmekte neydi?

Bunu ona sormam daha mantıklıydı sanırım.

Miray: "Fazla hâyâllere dalma derim. Kısa süre sonra onun bedelini sana ödeteceğim!" Gizli bir numaradan böyle bir mesaj aldım. Eğer bana oyun oynuyorsan hiç hoş değil ve komik olduğunu da zannetmiyorum. Bu sen misin?

Telefonu sessize alıp çantama attıktan sonra kendimi sorguya çektim. Neden gelecek olan mesajdan korkuyordum ki? Bunun cevabı çok basitti. Eğer o değilse, benim bir düşmanım var demekti.

Düşmanım olduğundan bile bir haberim. Cidden, bundan sonra gözünü dört açmalısın Miray!

"Sonunda gelebildik"

İlk önce Leyla'nın sesini işittim ve ardından taksi durdu. Arabadan inip çantamı sırtlandığım gibi bizimkilere döndüm ve tebessüm ettim.

"Özlemişim burayı." dedim.

Beraber kol kola Mehmet abinin kafesine girip içeriye bir göz attık. En son üç ay önce buraya uğradığımızı hatırlıyordum. Oysaki lise yıllarımız hep burada geçmişti.

"Bakın orada!"

Leyla'nın gösterdiği yere bakıp gülümsedik. Mehmst abi kasada bir kaç şeyle uğraşırken sessizce yanına adımladık. Kafe her zaman olduğu gibi bugün de kalabalıktı.