Till Forever Falls Apart

To infinity and beyond! | 2

«Μωρό μου, τέλεια όπως πάντα!» είπε στην αδερφή μου και ξεκίνησε για το μπαρ.
***

Όταν φτάσαμε, πάρκαρε και κατεβήκαμε. Ο Νίκος φυσικά είχε βάλει το δεξί του χέρι γύρω από την μέση της αδερφής μου φέρνοντας την κοντά του και εγώ ήμουν από πίσω τους λες και με έφεραν με το ζόρι.

Α ναι σωστά... ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ!

Τι ωραία που θα ήταν τώρα να ήμουν σπίτι και να έβλεπα 'Ψάχνοντας τον Νεμο'.

Τι άλλο θα έβλεπες εσύ;

Σκάσε Ντάλια!

Μπήκαμε στο κλαμπ και μόλις η μυρωδιά του τσιγάρου και του ποτού εισχώρησε στην μύτη μου με έκανε να θέλω να ξεράσω. Ακολούθησα την αδερφή μου και τον Νίκο ανάμεσα από τους υπόλοιπους που χόρευαν, έπιναν, κάπνιζαν και όλα όσα είδαν τα ματάκια μου που δεν θέλω να αναφέρω και έκατσα σε ένα τραπέζι. Αυτοί έκατσαν δίπλα δίπλα και εγώ απέναντι μόνη μου.

Μόνη σαν το λεμόνι;

Δεν είμαι ξινή, αν αυτό υπονοείς.

Ναι, αυτό ακριβώς υπονοούσα.

Μετά από λίγη ώρα αφού είχα πιει ήδη δυο ποτήρια πήγα να πάρω άλλο ένα. Αυτή τη φορά δεν ήταν ο ίδιος μπάρμαν. Μάλλον θα ήταν η ώρα που έπρεπε να σχολάσει ο προηγούμενος. Πλησίασα το μπαρ και ακούμπησα τα χέρια μου στο ξύλινο πάγκο.

«Τι θα ήθελες ομορφούλα;» με ρώτησε και του απάντησα αδιάφορα ζητώντας ένα ακόμα ποτήρι από το ποτό που ήπια.

«Κάτι άλλο;» με ρώτησε και ένα μικρό στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

« Όχι, ευχαριστώ» του απάντησα το ιδιο αδιάφορα με πριν.

«Όπως θες» μου είπε και μου έδωσε το ποτήρι. Γύρισα στο τραπέζι στο οποίο βρήκα μια άλλη παρέα από αγνώστους.

Καλά εγώ όταν έφυγα εδώ τους άφησα, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΣΑΝ ΜΟΝΗ;

Είμαι και εγώ εδώ!

Σώθηκα τώρα.

Δεν κατάλαβα; Ειρωνεύεσαι;

Ε που να καταλάβεις; Με τόσο IQ γλυκιά μου ό,τι λέω είναι δύσκολο για εσένα. Θα κάνω μια προσπάθεια να σου μιλάω στο δικό σου επίπεδο.

YOU BITCH-

Δυο χέρια με ακούμπησαν στην μέση και με τράβηξαν προς την μέση της αίθουσας, ανάμεσα στους υπόλοιπους που χόρευαν.