ΕΓΩ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!
***
Τελικά ο Ίθαν έπεισε την μάνα μου πως μερικές απουσίες δεν θα πείραζαν. Έτσι η μάνα μου μιας και έπρεπε να πάει για κάτι δουλειές, με άφησε σπίτι με τον Ίθαν.
«Καλύτερα να ξαπλώσεις στο κρεβάτι» μου είπε και αφού συμφώνησα, σηκώθηκα από τον καναπέ. Πήγα στο δωμάτιο μου και κουκουλώθηκα στο κρεβάτι μου.
Ήταν συνέχεια πάνω από το κεφάλι μου. Είπαμε αργοπεθαίνω αλλά όχι και έτσι!
Δεν είσαι ευχαριστημένη με τίποτα εσυ!
Καθόταν κοντά μου και έλεγχε αν είχα πυρετό κάθε λίγο και λιγάκι. Στο τέλος τον πήρε ο ύπνος δίπλα μου. Το κεφάλι μου πονούσε οπότε έκλεισα τα μάτια μου για να κοιμηθώ και εγώ αλλά δεν πρόλαβα γιατί η μάνα μου μπήκε στο σπίτι.
«Αχ σας ξύπνησα; ...συγγνώμη!» είπε καθώς μπήκε στο δωμάτιο μου.
Ε; Άκουσα καλά; Λογικά θα είναι άρρωστη για να είναι τόσο καλή και χαλαρή.
«Μην ανησυχείς, είμαι ήδη πολύ καλύτερα» της είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
«Σίγουρα;» με ρώτησε ο Ίθαν και σηκώθηκε.
«Ναι, ναι νιώθω μια χαρά-» του είπα αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση γιατί χτύπησε το τηλέφωνο μου.
Ήταν η Βαρβάρα. Το σήκωσα και αφού με ρώτησε εκατό φορές αν είμαι καλά μου είπε πως θα ερχόταν να μου δώσει τα μαθήματα. Αφού τερμάτισα την κλήση ζήτησα από την μάνα μου να μου κάνει τσάι χαμομήλι.
«Ίθαν δεν χρειάζεται να μείνεις άλλο» του είπα και έκατσα ξανά στον κρεβάτι μου.
«Δεν φεύγω μέχρι να πέσει ο πυρετός» μου είπε και με σκέπασε με την κουβέρτα αφού με πλησίασε.
«Μα-»
«Σουτ» μου είπε και έκατσε δίπλα μου «δεν πάω πουθενά»
Ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν συνέχισα την συζήτηση. Αφού ήπια το τσάι, ξάπλωσα ξανά και μετά από λίγο κοιμήθηκα ακουμπώντας το κεφάλι μου στο στέρνο του Ίθαν.
[...]
«Τι έγινε χτες; Και γιατί ήταν στο σπίτι σου ο Ίθαν;» με ρώτησε η Βαρβάρα την επόμενη μέρα, όταν κάτσαμε σε ένα παγκάκι του σχολείου.
για έναν υπνάκο αγκαλιά.
ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ
«Τίποτα ρε απλά ήμουν λίγο χάλια και με πήγε σπίτι και έμεινε λίγο παραπάνω» της απάντησα και έβγαλα το κουλούρι από την τσάντα μου.
Πεινάω.
«Λίγο παραπάνω; Πλάκα μου κάνεις; Όλο το απόγευμα εκεί ήταν» μου είπε η Ελένη και την αγνόησα τρώγοντας το κουλούρι μου.
«Πως είσαι;» με ρώτησε ο Χρήστος καθώς ήρθε με τον Ίθαν κοντέ μας.
«Καλά» του είπα μπουκωμένα καθώς έτρωγα.
«Ωραία, χαίρομαι» μου είπε και χαμογέλασε. Αν και ο Ίθαν δεν μου μίλησε ήταν αρκετό που με κοίταξε και μου χαμογέλασε.
«Τώρα θυμήθηκα πως πρέπει να πάρω τηλέφωνο μια κυρία. Μου ζήτησε να κρατήσω τον γιό της γιατι θα πήγαινε κάπου. Αλλά τώρα φοβάμαι μην κολλήσω τον μικρό. Βέβαια δεν είναι κολλητικό αυτο που έχω και εξάλλου έγινα καλά αλλά είναι καλύτερα να μην πάω» είπα στα κορίτσια αφού έφυγαν ο Ίθαν και ο Χρήστος.
«Ναι παρ' την τηλέφωνο. Καλύτερα να μην πας, έχεις δίκιο» μου απάντησε η Σοφία με την απαλή και χαμηλή φωνή της.
Πήρα τηλέφωνο την κυρία και της εξήγησα τι έγινε. Μου είπε πως θα με έπαιρνε και αυτή για να μου πει πως τελικά δεν θα πήγαινε σε εκείνη την δουλειά που είχε καθώς είχε ακυρωθεί. Οπότε δεν θα χρειαζόταν κάποιον να προσέχει τον γιο της.
Το σύμπαν είναι με το μέρος μου και δεν μου αρέσει... σίγουρα το κάρμα θα εμφανιστεί όπου να 'ναι.
Στην γωνία είναι, σε περιμένει.
[...]
Το απόγευμα καθόμουν και διάβαζα άλγεβρα. Γράφω διαγώνισμα αύριο.
Ναι τι ωραία, το ξέρω. Το κάρμα που λέγαμε;
Διάβαζα εδώ και πόση ώρα αλλά συνέχιζα να μην καταλαβαίνω τι γίνεται γενικά στην άλγεβρα. Όπως πάντα εξάλλου, τα συνηθισμένα. Παράτησα το διάβασμα για λίγο αφού πείνασα και πήγα να φάω.
Εσύ; Πείνασες; Απίστευτο.
Βγήκα από το δωμάτιο και είδα τον Χρήστο και τον Ιθαν στο σαλόνι να παίζουν playstation. Αυτοί οι δυο έχουν γίνει κολλητοί και δεν μου αρέσει καθόλου...
Πήγα στην κουζίνα και πήρα ένα μήλο. Πάνω από όλα υγιεινή διατροφή.
«Τι θα έλεγες για ένα διάλειμμα από το διάβασμα για ένα παιχνίδι;» με ρώτησε ο Ίθαν αλλά δεν πρόκειται να παίξω playstation. Αύριο γράφω και έχω ακόμα αρκετά κεφάλαια να διαβάσω.
«Όταν τελειώσω την άλγεβρα θα έρθω» είπα και πήγα ξανά στο δωμάτιο μου.
«Μετά από τρεις ώρες θα έρθει...» άκουσα τον αδερφό μου να λέει στον Ίθαν.
YOU ARE READING
Till Forever Falls Apart
Romance[«Κι αν κάτι συμβεί; Βλέπω τους πάντες γύρω μου να κάνουν σχέσεις και μετά να χωρίζουν. Φοβάμαι πως-» «Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Αφού το ξες πως σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα. Αυτό δεν αλλάζει.» της απάντησα και ένωσα τα χείλη μας. Δε...
