Till Forever Falls Apart

you own me sth| 31

«Τι πρωτότυπο!» είπε και γελάσαμε και οι δύο «Λοιπόν! Εγώ είμαι εδώ! Θα βρούμε το καλύτερο φόρεμα!»
***

«ΜΑΝΤΕΨΕ» μου είπε η Βαρβάρα.

«Το μικρο μου ζελεδάκι γίνεται επιτέλους δεκαεπτά σήμερα!» της είπα και την αγκάλιασα.

«Μιας και έχω γενέθλια σήμερα η μάνα μου είπε πως θα ήταν ωραία ιδέα να πάμε για δυο-τρεις μέρες διακοπές σε χιονοδρομικό. Τα έξοδα μού τα κάνουν δώρο οι γονείς μου και η θεία μου και έτσι μπορούμε να πάμε εμείς και άλλα τέσσερα άτομα!» μου είπε καθώς καθόμασταν στο δωμάτιο της.

«ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ;!» φώναξα ενθουσιασμένη.

My mom would never...

«Κι όμως!»

«Και; Ποιοι άλλοι θα έρθουν;» την ρώτησα.

«Λοιπόν... στην παρέα ήμαστε εμείς και άλλοι έξι. Αλλά μπορουν να έρθουν μόνο τέσσερεις ακόμα δυστυχώς.»

«Εγώ λεω να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε όλοι μαζί. Αν και βέβαια εσύ επιλέγεις ποιοι θα έρθουν. Εφόσον εσύ μας προσκαλείς» της είπα.

«Όχι! Ρε 'συ είναι δύσκολο! Πως μπορώ να ξεχωρίσω δύο άτομα από την παρέα; Θα αποφασίσουμε όλοι μαζί»

[...]

«Εγώ λέω να πάτε εσείς έτσι κι αλλιώς πρέπει να μείνω εδώ γιατί έχω φάει τιμωρία. Δεν μπορώ να βγω απο το σπίτι για την υπόλοιπη εβδομάδα» είπε η Ελένη αν και φαινόταν πως ήθελε να έρθει μαζί μας.

«Τι μαλακία έκανες πάλι;» την ρώτησα γελώντας.

«Άσε δεν θες να ξέρεις» είπε γελώντας «αφού είμαι ακόμα ζωντανή και η μαμά μου απαγόρευσε μόνο πέντε μέρες τυχερή είμαι»

«Έλα ρε θα της μιλήσουμε σιγά θα σε αφήσει για αυτές τις μέρες και ας μπεις τιμωρία μετά. Θα καταλάβει τον λόγο» της είπα.

«Η μαμά; Θα την αφήσει; Έχουμε την ίδια μάνα; Η δικιά μου μάνα πάντως δεν με άφησε να πάω με τον μπαμπά στον τελικό του Champions League γιατί ήμουν τιμωρία. ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE.» απάντησε ο Χρήστος.

«Είτε με αφήσει είτε όχι δεν πειράζει. Πάτε εσείς και φέρτε και κανένα αναμνηστικό-» είπε η Ελένη.