" အကို .......... အျပင္ထြက္ခဲ့ပါဦး ။ ကြ်န္ေတာ္ အခု အကို႕အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ေနတယ္ "
မိုးမလင္းေသးဘူး ၀င္လာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ ရာျပည့္အိပ္ခ်င္မူးတူးသမ္းေ၀ရင္း ထထိုင္လိုက္သည္ ။ ဟုတ္သားပဲ ........ ဒီေန႕က ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႕ေလ ။ ရာျပည့္ မ်က္ႏွာပင္မသစ္ဘဲ မ်က္လံုးကို လက္နဲ႕ပြတ္သပ္ကာ အေဆာင္ေရွ႕သြားလိုက္သည္ ။ သူ ထြက္လာသည္ကိုျမင္ေတာ့ လွ်ာထိုးဦးထုပ္အနက္ေဆာင္းထားသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ဘာမေျပာညာမေျပာ သူ႕ဆီေျပး၀င္လာၿပီး သိုင္းဖက္လာသည္ ။
" ကြ်န္ေတာ္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ ... အကို ။ ဂုဏ္ထူး ၄ ဘာသာပါတယ္ ။ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ အိမ္ကလူေတြနဲ႕ ျပန္မလုိက္ဘဲ အကို႕ဆီေျပးလာတာ "
ဒီတစ္ခါေတာ့ ရာျပည့္ ခိုင္ၿမဲကို မဆူဆဲမိ၊ မတြန္းထုတ္မိ ။ သူ႕ရဲ႕ေက်ာကုန္းကို သာသာေလးျပန္ပုတ္ေပးရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလိုက္သည္ ။
" ေတာ္တယ္ ......... ခိုင္ၿမဲကို အေကာင္းဆံုး လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ "
မနက္ ၅ နာရီေတာင္ မထိုးေသးလို႕ လမ္းမွာ လူရွင္းလို႕သာေတာ္ေသးသည္ ။ ခိုင္ၿမဲက ရာျပည့္ေလာက္ အရပ္မရွည္ေသးလုိ႕ နည္းနည္းေျခဖ်ားေထာက္ကာ တိုး၍ ဖက္ထားေလသည္ ။ အစက ဂုဏ္ယူတယ္ဆိုၿပီး ရာျပည့္ကလည္း ျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ထားေပးမယ့္ ၅ မိနစ္ၾကာတဲ့အထိ သူ႕ကိုျပန္မလြတ္ေပးလုိ႕ အတင္းဆြဲခြာလိုက္ရသည္ ။
" ငါ့ကို လြတ္ဦး ။ အေဆာင္ေရွ႕မွာ မရွက္ဘူးလား "
" အဟီး ...... ဒါက အကို႕ကို ပထမဦးဆံုး ဖက္ခြင့္ရတာမလို႕ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆုေပးမယ္မလား "
မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႕ ေမးလာသည့္ ခိုင္ၿမဲေမးခြန္းကို ရာျပည့္ ေခါင္းကုတ္ရင္း နားမလည္သလို လုပ္ေနလိုက္သည္ ။ ဒီစာေမးပြဲေအာင္ရင္ လိုခ်င္တာေပးမယ္ေျပာထားတာ ။ ဒါေပမယ့္ သူက ၁၈ ႏွစ္မွ မျပည့္ေသးတာ ။ ကေလးမုန္႕ေပးႀကိဳက္တယ္လို႕ ပတ္၀န္းက်င္က ထင္ဦးမယ္ ။
" အင္း ...... မင္း ဘာစားခ်င္လဲ "
" ဘာစားခ်င္လဲ မဟုတ္ဘူးေလ ။ ဘာလိုခ်င္လဲ ေမးရမွာေလ "
