fight me mate (minsung)

17

Felix'e akşam yemeğini getirmiş, yatakta yanına oturmuştum. Sabah uyandığımdan beri yatakta yatıyordu. Hiçbir derse girmemişti. Dün olanları, geçmişte yaşadıklarını öğrendiğimde şok olmuştum. Buraya geldiğinde perişan durumdaydı.

Vücudunda morluklar vardı, göz altları kötü durumdaydı. Yüzü tam anlamıyla korkunç görünüyordu. Yanlız kalmak istemişti ama dayanamıyordum. Bu hiçbir şeyi çözmeyecekti.

"Felix, artık birşeyler ye. Biliyorum, iyi hissetmiyorsun ama bu dünyanın sonu değil."

Felix duvara bakmaya devam ederken onu omuzlarından tutmuş ve kaldırmıştım. Yüzü bana çevrili iken konuşmaya devam etmiştim.

"Felix, sen bir suç işlemedin. Birini öldürmedin, birine tecavüz etmedin. Belki daha özel olmasını isterdin, belki başka birisini isterdin. Ama bu o kadar kötü değil. Sen yetişkinsin Felix. İnsanlar pişman olurlar ve unuturlar."

"Sence üzülmüş müdür?"

"Ne?"

Felix gözleri dolu bir şekilde bana baktığında benim de istemsizce dolmuştu gözlerim.

"Onu o yatakta bırakıp tek kelime söylemeden gittiğimde üzülmüş müdür? Ben üzülürdüm."

Felix ağlamaya başlarken onu kendime çekmiş ve göğsüme yaslamıştım. O da kollarını belime dolamıştı. Ben saçlarını okşarken o konuşmaya devam etmişti.

"Biliyorum. Ben yetişkinim ve herşey benim kararım. İçmek benim kararımdı ve....pişman değilim. Evet, belki böyle olsun istemezdim. Belki aşk olsun isterdim ama..."

"Pişman olacağım, kendimden nefret edeceğim birşey değildi. Ama onun duygularıyla oynadım Jisung. Gece beni defalarca öptü. Deli gibi sarhoştum ama onun bana seni seviyorum deyişini hatırlıyorum."

"Yıllar önce onu ne kadar çaresiz bulduğumu hatırladım Jisung. Onu ölmek isterken, kendini öldürecekken buldum. O hala yaralı olmalı. Ya ben o yarayı yeniden kanattıysam? Ya yine eskisi gibi hissederse?"

"Ondan nefret etmiyorum. Beni korkutuyor. Ben başka birisinin daha benim yüzümden yararlanmasını görmek istemiyorum Jisung. Ne yapacağım?"

Felix'in ağlaması şiddetlenirken onu kaldırmış ve göz yaşlarını silmiştim. Ben de onunla birlikte ağlıyordum. Her zamanki gibiydi. İnsanlara değer veriyor, korumak istiyordu. Neden benim gerçek arkadaşım olduğunu biliyordum.

"Yüzleşeceksin, Felix. Eğer onu merak ediyorsan yanına git. Bizim sözlerimizin içini rahatlatacağını düşünmüyorum. Herşey yolunu bulur. İntiharın çözüm olmadığını en iyi biz biliriz kardeşim. Changbin'e de bunu öğretebilecek kişi sensin. Onunla yüzleşmeye çekinme. İkinizin de hiçbir suçunuzun olmadığını hatırla. Sen barış insanısın, onunla iyi olacağını biliyorum."

Gülümseyip burnunu sıktığımda gözyaşlarını silerken o da gülüşüme eşlik etmişti. Yeniden sıkıca sarılmıştık.

"Yanımda olduğun için teşekkür ederim Jisung. Yapacağım. Şimdi kalkıp onun yanına gideceğim. Böylece içimde artık o sıkıntı kalmayacak."

"Her zaman yanında olacağım. Gitmeden önce duşa girmelisin. Vücut ağrıların biraz azaldı mı?"

"Ağrım yoktu ki."

Yerimden kalkmış, onun kıyafetlerini çıkarmak için ilerlerken durmuş ve tuhaf bir ifadeyle ona dönmüştüm.

"Ne demek ağrım yoktu?"

"Olması mı gerekiyordu?"

Yeniden yanına oturmuş ve vücuduna bakmıştım. Parmaklarımı morluklarda dolaştırmaya başladım.

"Bu senin ilk birlikteliğindi Felix. Her şekilde, vücudunun ağrıması gerekir. Tamamen birlikte olduğunuza emin misin?"

Felix bana şaşkınlıkla bakarken ellerini kendi vücudunda dolaştırmıştı. Gözleri tekrardan bana döndüğünde hızlıca konuşmaya başlamıştı.

"B-ben bir yere gittiğimizi hatırlıyorum... Onu öptüm, beni öptü. Biz...kıyafetlerimizi çıkardık.."

Felix gittikçe kızarırken ben şaşkınlıkla onu dinliyordum.

"Vücudumda onu hissettiğimi hatırlıyorum. Ama birlikteliğimizi... En son hatırladığım şey dudaklarının vücudumda gezinmesi."

O söylediğinde heyecanla onu kendime çekmiş ve yerimde hafifçe zıplamıştım.

"Felix, ya sızdıysan? Eminim, birlikte felan olmamışsınız."

Felix yataktan kalkıp yanda duran kıyafetleri almış ve duşa ilerlemişti.

"Bunu sormaya gideceğim."

dün bölüm atmadım çünkü sosyalleşmem gerek skxowmdkwkdk

açıklama bölümü gibi oldu

changlixi sevin