fight me mate (minsung)

26

Baygın olan ikili hastaneye kaldırılmıştı. İkisi de o soğukta uyuyakalmıştı. Saatlerce, titreyerek oturmuşlardı o teleferiğin içinde. Yine de sorun değildi. Minho Jisung'u ısıtmıştı. O öpücük ikisinin de iliklerine işlemişti.

Görevliler ikisini teleferikten indirdiğinde ikisi de uyuyordu. Uyandırmaya çalıştıklarında ise tepki vermemişti ikili. Arkadaşları korkudan görevlilere bağırmaya başlarken görevliler onları sakinleştirmişti. Sadece fazla soğuk almışlardı.

İkili hastaneye götürülmüştü. O sırada bile parmakları birbirlerine kenetliydi. Arkadaşlarının ve annelerinin gözünden kaçmamıştı. SeoHyun Hyeji'ye bir kolunu atmış ve gülümsemişti. Oğlu ona sevgili olduklarını söylememişti. Bugün Hyeji'den öğrenmişti. SeoHyun Jisung'un söylemeye uyandığını düşünmüştü. Kadınların ikisi de bunun sadece bir oyundan ibaret olduğunu bilmiyordu.

Belki de gerçekten öyle değildi.

İkili sıcak bir odaya alınmış, serum takılmıştı. Doktorlar ellerini ayirmaya gerek duymamışlardı. İkili yanyana yatıyordu. İlk Jisung uyanmıştı.

Etrafta gözlerini gezdirmiş, Minho'yu gördüğünde derin bir nefes almıştı. Başı çatlıyordu.

Hastanenin belirgin kokusunu aldığında gözlerini birkaç kez açıp kapatmış, dudaklarını yalamıştı. Geceyi hatırlamaya çalışıyordu. Hatırlatmıştı da. Minho onu öptüğünde olduğu gibi içini bir sıcaklık kaplamıştı.

Jisung ikisinin birleşmiş olan ellerine bakmıştı. O sırada Minho da uyanmıştı. Gözlerini açtığında Jisung'u görmek içini ısıtmıştı Minho'nun. Bunun ilk ve son olmamasını dilemişti.

"Neden elimi tutuyorsun?"

Minho güçsüz sesi ve vücuduna rağmen söylediğinde Jisung Minho'ya bakmıştı. Göz göze geldiklerinde Minho kuruyan dudaklarını yalamıştı.

"Sen benim elimi tutuyorsun."

Jisung Minho'ya karşılık verdiğinde Minho halsizce gülmüştü. İkisi de hasta olmalarına rağmen birbirlerine laf atıyorlardı.

"Hayatını kurtardım Jisung-ah~. Bana borçlusun."

"Kimi kurtardın acaba? Bizi hastaneye sevkedebilecek ışınlanma tarzı bir gücün vardı da ben mi bilmiyorum? Görevliler gelmeseydi orada donacaktık."

"Sanki benim suçumdu orada kalmak. Binmeyi sen de istedin. Ayrıca ben olmasaydım tek başına geçirseydin krizini keşke. Bir teşekkür bile alamadım. Gençlik bitmiş..."

Minho yaşlılar gibi söylediğinde Jisung gülmeye başlamıştı, gülmesi öksürükleri ile kesilmişti. Minho da gülümsüyordu. Bu eskiden hep yaptığı kavgalardandı. Minho Jisung'un yaramaz kıçını kurtarırdı, Jisung'dan teşekkür beklerdi, daha sonra ise söylenmeye başlardı. Jisung ise teşekkürü Minho'yu yanaktan öperek ederdi.

Jisung zorlukla yerinden kalkarak Minho'ya uzanmış, bulduğu cesaretle birlikte Minho'nun dudaklarına küçük bir öpücük kondurmuştu.

"Teşekkür ederim."

çok güzeller

ya cidden bölüm yazamıyorum delireceğim

o kadar çok dolu oluyorum ki boş zamanlarımda da yatmaktan başka birşey yapmak istemiyorum

yazmak gelmiyor içimden

haftasonu çok daha rahat olacağım sanırım