Anti-Hero

Kabanata 45: Ang Punong Sulpot

Panibagong araw at wala pa ring nagbabago dito sa bayan ng Kamora. Patuloy pa ring kumakalat ang epidemya at naghihirap pa rin ang bayang ito. Gustuhin ko mang matulungan sila agad ngunit maging ako o si Flavia ay hindi matukoy kung saan nanggagaling ang sakit.

Lumabas ako ng aking silid na tinuluyan at pumunta sa silid aklatan. Nandoon si Flavia at kasama niya si Jacko. Parehas silang nagbabasa ng tambak na libro at panay sulat ng mga impormasyon. Kagabi pa silang dalawa nandito at mukhang hindi pa sila nagpapahinga. Desidido silang dalawa na malaman ang pinagmulan ng sakit. "Nalaman ninyo na ang sanhi?" tanong ko.

"Hindi pero may isang bagay kaming pinagmumulan nitong epidemya na ito," kwento ni Flavia sa akin, umupo ako sa silya katapat nila upang pakinggan ang kanilang kwento. Kinuha ni Flavia ang mga papel na aming nakolekta mula sa mga mamamayan at inabot sa akin. "Kung mapapansin mo lahat ng nakatala diyan ay kumain ng prutas nang tinatawag nilang punong Sulpot. Punong sulpot ang tawag nila rito dahil bigla na lang itong lumabas sa gitna ng kakahuyan at namumunga ng masarap na prutas."

"Batid naman natin Basil na hindi ganoon kasigla ang bayan ng Kapura lalo na't hindi naman sila sinusustentuhan ng gobyerno. Nakaasa sila sa punong iyon para makakain kahit hindi nila alam kung anong epekto kapag kinain nila ang punong iyon," paliwanag naman sa akin ni Jacko. "Buong gabi na kami naghanap ni Flavia ng impormasyon base sa mga ibinigay ng mga tao ngunit sadyang mahirap malaman ang punong iyon."

"Kung gayon ay kailangan nating puntahan ang nasabing puno, tama ba?" tanong ko sa kanila. May hinala na rin naman ako kahapon pa lang na may kinalaman ang punong iyon sa mga nangyayari at nakaplano na rin namang bisitahin namin iyon.. "Sabi naman nung ibang mga tao rito ay noong una ay maayos naman silang nakakakuha ng mga prutas sa punong sulpot na iyon at walang nangyayaring masama sa kanila. Pero ngayon ay tila nag-iba ang ihip ng hangin at malaki ang tiyansa na may kinalaman ito roon."

"Ayon ang aalamin natin, Basil. Kung noon ay wala namang nangyayaring masama sa kanila kapag kumukuha sila noon... bakit biglang nagkaroon ng lason ang punong iyon?" tanong ni Jacko.

Naputol ang aming pag-uusap nila Flavia nung biglang bumukas ang pinto ng silid aklatan at tumambad sa pintuan ang pawis na mukha ni Melia. "Basil, kailangan ninyo itong makita. Mas lumalala na ang sitwasyon sa bayang ito." Nagkatinginan kami nina Flavia at mabilis na iniligpit ang mga libro.

Tumakbo kami palabas ng bahay panuluyan at tumakbo patungo sa malaking tolda kung saan nandoon ang mga taong may malala ng sakit dahil sa epidemya. Nasa labas pa lang kami ay naririnig na namin ang malakas na hikbi ng mga tao sa loob. "Julius, gumising ka Julius!!"

Nakipagsiksikan ako sa maraming tao na naririto hangga't makita ko kung ano ang kanilang pinagkakaguluhan— tatlong bangkay ang nakahiga sa sahig at maputla ang hitsura nito.

"Blade, ang tatlong tao na ito ay kabilang sa mga taong may sakit dahil sa epidemya. Kanina lang ay sinasabi nila na hirap silang makahinga at makalipas ang ilang minuto ay bumagsak na ang katawan nila at tuluyang nawalan ng malay." kwento ni Melia.

"Lahat ng walang sakit o hindi apektado ng epidemya, lumabas kayo!" malakas na sigaw ni Flavia. "Kung ayaw ninyong mahawa, labas!" utos niyang muli at may ilang mga tao ang napilitang lumabas sa tolda. Naiwan kami kasama ang ibang may sakit dahil sa epidemya, nagbigkas ng enkantasyon si Flavia upang maiwasan na mahawa kami.

"M-mamamatay din po ba kami, ginoo?" tanong ng isang bata sa akin habang naluluha dahil sa pangyayari. "Ayoko pong mamatay, ayoko pong iwanan sina ama't ina. Iligtas ninyo po ako." sana ay magawan ko agad ng solusyon ang sitwasyong ito. Alam ko ang pakiramdam ng takot sa kamatayan.

"Iligtas ninyo po kami!"

Halos lahat ng tao na narito sa tolda na ito ay iyon ang sinasabi. Sino bang gustong mamatay? Wala naman silang ibang malalapitan kun'di kami lamang.