ZAFIRA: The Princess of Wizards| COMPLETED ✔

Chapter 26: Guest

"Kamusta na anak?" Napangisi na lang si King Zander dahil doon.

"Hindi yan ang ipinunta niyo dito." Mariin niyang sabi dahil alam niya na ang dahilan kung bakit ito bumisita.

"Ganyan ba ang dapat mong isalubong sa iyong ama na matagal mong hindi nakita?"

"Wala akong ama na duwag at iresponsable. Wala akong ama na iiwan at hahayaan ang anak niya sa murang edad na mamuno nang mag-isa."

Oo iniwan ng kaniyang ama ang kaharian. Sinisisi nito ang kaharian sa pagkamatay ng kaniyang ina. Nagkaroon ng digmaan noong dalawampung taong gulang pa lamang siya. Kulang pa ang kakayahan niya noon kaya hindi niya nailigtas ang sariling ina.

Pinalabas nila na namatay si Master Haurvat upang walang magtaka sa biglaang pagkawala nito. Napakabata niya pa pero sobrang bigat ng responsibilidad na naka-atang sa kaniya. Mabuti na lamang at nariyan ang mga hari't reyna mula sa ibang kaharian na sinuportahan siya at hindi nag-isip ng masama kahit napakagandang oportunidad n'yon para magsimula ng rebolusyon.

Kinaya niyang mabuhay at mamuno nang wala ito. Patuloy niyang kakayanin iyon. Simula noon pinangako niya sa sarili na kahit anong mangyari hindi niya iiwan ang Kaharian.

"Ang nakaraan ay nakaraan at hindi na dapat pang balikan. Narito tayo sa kasalukuyan at ito ang dapat nating pahalagahan."

"Matagal ko nang kinalimutan ang nakaraan at matagal ko na rin kayong kinalimutan dahil parte kayo n'yon."

"Kailangan ako ngayon ng apo ko Zander wag ka munang magmatigas ngayon dahil alam mo kung ano ang maaaring mangyari."

Ang nag-aalab niyang galit ay agad na napalitan ng kaba. Alam na alam niya kung ano ang maaaring mangyari. Labag man sa loob niya pero totoo ang sinabi nito, kailangan niya ang tulong nito para sa kaniyang anak. Siya lang ang tanging wizard na maaasahan niya ngayon.

"Sige, para saking anak."

SAPO-SAPO NI ZAFIRA ang sariling ulo nang magising. Muli na naman siyang nawalan ng malay. Sa tuwing nawawalan siya ng malay hindi niya masyadong naaalala ang nangyari. Ang huling natatandaan niya lang ay ang pagtatanggol kay Flint mula sa kaniyang ama pagkataps ay hindi niya na alam ang sunod.

Napabaling siya sa pinto ng marinig ang munting tunog na nilikha nang pagbukas niyaon. Pumasok doon si Isabella

"Gising ka na pala. Kamusta ang pakiramdam mo?"

"Ay hindi baka tulog." Pamimilosopo niya rito. Sinimangutan naman siya ng kaibigan.

"Binibiro lang e. Ayos na ang pakiramdam ko. Anong nangyari kanina? Hindi ko na naman maalala."

"Hindi mo talaga maalala ang ginawa mo?" Paninigurado pa nito. Umiling lang siya bilang tugon. "Grabe Zafira! Biglang naging kulay asul ang mga mata mo. Pagkatapos halos wala nang makapigil sa'yo, sobrang lakas mo."

"Paano ko naman magagawa 'yon?"

Nagkibit balikat ang kaibigan. "Who knows? Nga pala kaya ako nandito para sabihin na may pagtitipon mamaya. Biglaan kaya nakapagtataka pero may ipakikilala daw ang hari."

"Sige, Salamat Isabella."

"Paalam! Kailangan ko pa magpaganda para mamaya."

"Maganda ka naman na bukod na lang kung..." Pinaningkitan niya ang kaibigan.

"K-kung?" Napapalunok na anito.

"...kung may nagugustuhan ka na at gusto mong magpaganda para sa lalaking 'yon. Hmm?"

"Ano ka ba?! Wala ah. Yung gown mo ipapasok na lang ng mga taga-silbi mamaya. Bye!"

Hindi na siya nakapagtanong dahil sa biglaan nitong pag-alis. Ngunit hindi nakatakas ang bahagyang pamumula ng pisngi ng kaibigan. Maiintriga niya din ito sa mga susunod.