Ѵαмριяɛ | BTS x Twice

ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ 34

"Wait, ano nanaman bang joke to?" Medyo iritado kong tanong sakanila.

"We're not joking." Umirap nanaman ako. Utang na loob sobrang nastestress ako sa kanila. Ayaw nalang ba naman kasi ako pabayaan?!

"Ano bang gusto niyo?" Naiirita kong tanong. Pakawalan niyo na ako!

Tiningnan nila ako sandali. Bakit parang May iba sa mga matang yon? The emptiness, sadness, the pain? Bakit?

"Sabihin niyo sakin kung ano ba talagang gusto niyo."

"Nasabi na namin sa 'yo iyan..." Sarkastiko naman akong napatawa.

"And you expect me to believe that? I'm not that stupd, just so you know"

"Alam ko, alam namin. Kaya nga sinabi na agad namin ang pakay namin diba? Maniwala ka samin Araline" They've just mistaken me for someone else,

"Ara. Dannara Lee, yan ang pangalan ko." I'm starting to not like this place, they kinda trigger my emotions and I don't really know why,

"Bigyan mo kami ng pagkakataon para patunayan na— para san pa?" Tila mas lalo lang silang nanlulumo sa akin, sa mga sagot ko.

"Pwede bang wag natin to dito pagusapan? Tara bumalik na tayo." Biglang sabi ni Theo tsaka akmang hihilahin ako pero tinabig ko lang ang kamay niya.

"Here us out first Ara"

"Para saan pa nga?" The sadness and emptiness I felt from them intensifies. Hindi ko makuha kung paano At bakit biglang naging kalmado ang paguusap namin. Hindi ko rin makuha kung bakit ako naaapektuhan sakanila.

I sighed in frustration. Hindi ko na maintindihan, hindi ko na sila maintindihan.

"Please,"

"Hayaan mo lang kaming makapag explain."

All their eyes was on me except Theo's.

"Fine." Their face lit up a bit at mas nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Para nanaman akong tanga.

"We'll explain to you everything," medyo determinadong sabi nung isa babae. I admit, I felt relieved the moment their face lightened but I maintained my stoic expression, baka masyadong masiyahan, mahirap na.

A minute of silence passed by pero Wala paring kahit isa sa kanilang ang nagtatangkang magsalita. Nagtitinginan lang sila sabay titingin ulit saakin. Ang gulo talaga nila.

Medyo naiinip nako. Although I felt relieve na nasiyahan sila it doesn't mean na we're already in good terms. Maybe konsensya lang?

"So are we just gonna stare at each other ? Akala ko ba mageexplain kayo?" Sarkastiko At nakataas na kilay kong sabi sa kanila.

"Bumalik muna tayo." I sighed heavily.

"Magpapaliwanag lang naman kayo, bakit kailangan pang umalis dito? Nandoon ba ang mga bibig niyo?"

"Ikaw, handa ka bang tumayo dito at magpakangalay?" Pabalang na sagot sakin ni Theo. Wow sa kanilang lahat siya lang ang sobrang epal. Inirapan ko siya.

"Tama, bumalik na muna tayo," biglang sabi ni Chae tsaka nahihiyang ngumiti saakin. Kita ko naman ang pagsang ayon ng iba kaya Wala na akong nagawa.

I frustratedly followed them. May mga tanong sa isipan ko at sila lang ang makakasagot. I have no choice left. I desperately want an answer.

As soon as we entered their room or whatsoever, I immediately bombarded them with questions.

"Nasaan ba ako? Bakit niyo ko dinala dito? Anong nangyari? Bampira ba talaga kayo? Anong balak niyo sa akin?"

"Sandali umupo m— 'wag niyo na akong ipaikot ikot pa. Sagutin niyo nalang ang tanong ko." They sigh heavily.

"Nasabi ko na sayo kanina, nasa VS ka. It's a hidden place for vampires. Nandito ka kasi nawalan ka ng malay kanina. Si Yael, natatandaan mo ba siya? Yung mga ginawa mo kanina, natatandaan mo ba? We're vampires l, Ara. The royal ones. Alam namin kung sino ang may abilidad na mga bampira lang ang meron." Pagpapaliwanag ni Theo na mas nagpagulo lang sakin.

"This is so confusing," I stated and laugh. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Dinala ka namin dito kasi yung ginawa mo kanina? Walang normal na tao ang kayang gumawa non. The way you fight, talk, everything does not look normal. " Dagdag pa nung isang hindi ko alam ang pangalan. Nagpakilala na ba sila?

"Ara, maniwala ka saamin. Subukan lang natin, please. Nararamdaman ko talaga— bakit ba kasi ako? Napagkakamalan niyo lang naman ako na ibang tao."

"Then let's have a deal, magtulungan tayo para maibalik sa ayos ang lahat."

"Ano namang maitutulong ko sainyo?" Tanong ko sabay irap.

"Maniwala ka samin. Tsaka diba gusto mong makabalik? Pano yon tumigil ang oras sa parteng yon ng mundo?" Now I feel desperate. Nakakainis naman tong mga toh. Matatalino nga sila. Alam nila kung saan makukuha ang kausap nila.

"Kung natatandaan mo lang kasi sana lahat ng nangyari kanina, mas madali." Malungkot na sabi ni Chae tsaka ngumiti ng pilit.

"Sino bang nagsabi na hindi ko naaalala?" Nanlaki naman bigla ang mata nila.

"You mean?"

"Teka so??"

Umirap naman ako, sa tingin ba nila titigil ako dito. Magtatanong, magdududa kung walang akong natatandaang kahit ano? Nalilito narin ako.

"Edi kung ganon, anong sagot mo?" Takang tanong nung isang hindi ko nanaman kilala.

Should I agree with them? There's no harm in trying naman diba? No definitely there's a harm in trying, lalo na dito.

"Fine." I really hate myself.

***
More than any gifts we may receive, let us not forget the real essence of this day, it is for us to celebrate the birth of our Lord saviour and to send and pray for love, gratitude and forgiveness. May God continue to bless us all, Marry Christmas!🎄