The Secret Avenger

hoofdstuk 4

Ik ben bezig in het lab wanneer mijn vaders gezicht op het computerscherm verschijnt. Snel loop ik er naartoe. "Hè schat, ik ben bang dat dit snel moet, maar ik heb je hulp nodig. Ik weet dat je het Avengers initiatief hebt doorgelezen, dus je weet ook wie de Hulk is. Deze man heet dr. Banner en we moeten samen een kubus gemaakt de Tesseract zoeken. Ook hebben we een of andere scepter gekregen. Ik wil dat je ons help om de kubus te traceren. Oké? Ik zal je de gegevens doorsturen. Er komt nu iemand aan, ik moet gaan. Ik zie je later". En dan hangt hij op. 

Oke?... Ik kon niet eens antwoord geven. Misschien wil ik wel helemaal niet helpen? Maar ja dat schijnt hem niks te schelen. Maar goed daar komen de gegevens al binnen. Dan zal ik maar eens kijken wat ik kan. Laatst had ik een gek apparaatje uitgevonden waarmee je dingen kan opsporen. Het zal lastig worden aangezien ik de hele wereld moet afzoeken naar die stomme kubus. Het wordt makkelijker als je het land of zelfs al het continent weet waar het zou kunnen wezen. Terwijl ik door de gegevens scroll kom ik ook nog andere dingen tegen. Zoals de scepter van Loki, en Jarvis die probeert om in het SHIELD systeem te komen. Die komt er zelf wel in, maar die scepter dat is een ander verhaal. Er komt een vreemde blauwe gloed van af die ik niet helemaal kan thuisbrengen. En niet alleen dat, van wat ik heb gehoord heeft Loki met behulp van deze scepter ook een van SHIELD's trouwste agenten omgevormd naar zijn persoonlijke assistent. Het lijkt alsof hij geen idee heeft van wat hij aan het doen is. Zodra ik het beeld van de scepter heb gedownload maak ik er een 3D versie van. Van wat ik kan zien zit er een soort steen in de top van de scepter. Maar het is niks van wat wij hier op aarde kennen. Het moet dus wel uit de ruimte komen. En daarnaast de energie die de steen uitstraalt is ongelooflijk sterk. Dit is volledig nieuw voor me. Maar ja, het is ook een god die het hanteerde, terwijl we tot voor kort niet eens wisten dat er überhaupt goden waren. Alles wat ik kan ontdekken van de scepter schrijf ik op en stuur ik door naar mijn vader.
Dan piept het opspoorapparaat (ik moet echt een naam ervoor gaan verzinnen) als ik kijk op het schermpje zie ik een stipje staan boven de oceaan dicht bij de kust van Manhattan. Oke ze moeten dus of op een schip zitten of in een vliegtuig. Ook dit geef ik door en als ik kijk hoe het gaat in het lab op de helicarier (het hoofdkwartier van SHIELD) sta ik versteld van wat ik zie. Op de tafel staat een groot geweer en op een tafel staat in een houder de inmiddels bekende scepter. Maar waar ik me bovenal over verbaas is dan iedereen die aangeworven was voor het Avengers initiatief aanwezig is, op uitzonderen van agent Barton AKA Hawkeye, en in een fikse ruzie zijn verwikkeld. Steve Rogers schreeuwt tegen pap en dr.Banner probeert zichtbaar rustig te blijven. Wat jammerlijk mislukt zodra er een grote explosie de helicarier treft. Met een kleine gil trek ik me terug van het scherm en trek mijn koptelefoon af. Ik mag dan misschien wel achter een scherm zitten maar toch. Het geluid van de explosie en het weten dat mijn vader in dat lab aanwezig was op dat moment geeft je toch best een schok. Ik weet dat pap goed voor zichzelf kan zorgen maar toch. Ik denk zomaar dan ik vrij weinig meer voor hen kan betekenen.

Na een paar uur verder werken aan de uitrusting van de Avengers, schik ik op uit mijn gedachten als er een luide klap komt van het dak. Snel een ik naar het raam, ik open degordijnen en kijk naar buiten. Buiten rennen mensen gillend weg van de toren en proberen zich te verschuilen voor de lelijke wezens die nu krioelen door straten. Ik kijk omhoog en een elektrisch blauwe staal lijkt een portaal te openen dat een verbinding maakt met de ruimte. Grote metalen wezens komen tevoorschijn. Snel ren ik naar de woonkamer. Hier heb ik een beter zicht over de stad. Met een luide barst breekt het raam en een van de aliens komt binnen. Met een snelle beweging sla ik het gekke geweer uit zijn handen de lucht in. Vlug sla ik de Alien in het gezicht en vang het geweer op. Als ik hem heb neergeschoten en het (kan ik het een "het" noemen?) valt uit het raam. Rustig loop ik naar het nieuw gecreëerde gat. Als ik nu een beschutte plek kan vinden kan ik er misschien zelfs een paar uit de lucht schieten. Thanks pap voor het me dwingen zelfverdediging lessen te nemen. Mijn doel is verre van perfect, maar met meer geluk dan vaardigheid schiet ik er toch een paar neer. In de verte komt een groot vliegtuig aan om vervolgens uit de lucht geplukt te worden en neer te storten in een gebouw. Na een paar minuten verschijnen verschillende Avengers op daken en op straat. Een paar niveaus hoger zie ik Loki door de glazen vloer van het balkon. Pap komt deze richting op gevlogen en ik maak dat ik weg kom. Het is licht, mensen zijn op straat en ze mogen nog steeds niet weten dat ik leef. En waarschijnlijk lokt pap Loki deze kant op en het laatste wat ik wil is hem voor de voeten lopen. En ja hoor ik had gelijk. Al snel komen Loki en mijn vader op het balkon de woonkamer binnen gelopen. Jarvis zorgt ervoor dat pap's pak uit elkaar gehaald wordt zodat hij zich weer vrij kan bewegen. "Wil je een borrel?" vraagt pap aan Loki. Loki kijkt hem aan alsof hij gek is geworden. "Nee, dan niet maar ik neem er wel één." Ik zie pap een paar zilveren armbanden omdoen. "Als je me wilt bedreigen dan had je beter je pak aan kunnen houden" reageert Loki eindelijk. "Weet ik maar wie zei dat ik je wilde bedreigen". "Ik heb een leger weet je". "Wij hebben een Hulk" antwoord pap, niet echt onder de indruk van Loki's indirecte bedreiging. Ik bestudeer Loki's trekken en zie dat bij het noemen van de Hulk er toch een klein beetje paniek in zijn ogen verschijnt. Ook pap ziet er nerveuzer uit dan normaal. Ondertussen is het gesprek verder gegaan en ineens valt Loki mijn vader aan. Pap vliegt achteruit door het raam en valt naar beneden. In paniek probeer ik nog altijd geen geluid te maken, maar als ik zie dat een van de prototypes van pap's pak achter hem aan vliegt weet ik dat hij al niet meer zoveel gevaar loopt. Dan barst de Hulk binnen en rent op Loki af. "Stop jij! Jij onbehandelbaar wezen! Jij bent niks waard voor een machtige god zoals ik!" Roept hij boos en een tikkeltje arrogant. Hulk lijkt even te aarzelen maar grijpt vervolgen Loki's arm en slaat hem meer dan eens vol tegen de grond aan. Au dat moet pijn doen. Een krater blijft over en Loki blijft half buiten bewustzijn liggen. En maakt een grappig geluid waardoor ik bijna moet lachen. Maar ik hou me in. Zodra alles weer een beetje rustig is geworden sta ik voorzichtig op uit mijn schuilplaats. Ik kom net binnen Loki's gezichtsveld als er nog zo'n vervelende alien binnenkomt. Ik schiet hem snel neer en kijk vervolgens weer naar Loki. Een beetje verbaasd kijkt hij me aan als ik hem zonder emotie knock out sla. Het is even rustig en ik haal opgelucht adem. Ik hou Loki goed in de gaten. Ik heb een hoop gelezen over de Noorse goden sinds hij voor het eerst opdook. Maar de rust duurde niet erg lang. Er leek een soort gevecht gaande te zijn op het dak. Dan gaat het snel. Pap komt langs met een raket op zijn rug en de Black Widow schreeuwt dat ze het portaal kan sluiten. Maar mijn vader is er zojuist door het portaal de ruimte in gevlogen. Uit angst ren ik naar het balkon om te kijken. Langzaam wordt het portaal gesloten, even lijkt het alsof ik de man die ik altijd al heb liefgehad, hoe vervelend en over beschermend hij ook kan zijn, mijn vader, ik hem nooit meer zal terug zien. Tot er een klein figuur uit de lucht komt vallen net voor het portaal zich volledig sluit.